جمعی از کارگران تهران در مقاله قبلی خود اظهار داشت که مهمترین عواملی که مانع از رشد و گسترش و سراسری شدن جنبش کارگری در ایران می شوند ، سرکوب است سپس اظهار داشته بود  “برای برون رفت از این وضعیت، اراده ای جمعی در میان کارگران به صورت گسترده وجود ندارد. در شرایط کنونی رویکرد تشکل گریزی نیز عموما در کارخانه ها و محیط کار رایج است“ سپس به بررسی به رد خرده کاری در میان تشکل های فعالان پرداخته و نهایتا اظهار داشت « رهایی کارگران بدست خودشان انجام می گیرد»   خطاب به هشت میلیون کارگر :  “برای عبور از موانع تشکل یابی باید مبارزه و تلاش کنیم…….ما منتظر رهاینده ای نیستیم بلکه برای رهایی بایستی تلاش و مبارزه کرد و این رهایی جز با مبارزه متشکل و متحد کارگران بدست خودشان انجام نمی گیرد“.
ادامه‌ی خواندن→

مقاله فوق یک تحلیل اقتصادی – سیاسی و فرهنگی در مورد وضعیت جامعه ایران بوده و مخاطرات جدی در تحولات بعدی  را بعنوان یک چرخه  معیوب در تحولات اجتماعی در ایران طرح می کند ،  این مقاله یک  تحلیل انضمامی و ریشه ای از کلیت جامعه ایران را بدست می دهد و سپس به آسیب شناسی درون جامعه ایران پرداخته است . آسیب هایی که بعنوان زنجیر ها و پاشنه آشیل تغییر پایه ای از وضعیت اسفبار موجود عمل می کند . همین آسیب ها در تحولات بعدی اجتماعی – سیاسی نیز اثر گذار بوده  و بدون تغییر اساسی در ایجاد ظرف تشکل های گسترده توده ای و کنشگران آینده ای تیره و تار همانند دوران گذشته و حال در انتظار ما خواهد بود . در ایران بطور تاریخی ، تحولات اساسی در دست بدست شدن قدرت سیاسی در میان قبائل ، اقشار و باند های مافیایی همچون رعد و برقی در آسمان ، تأثیری بر ساختارهای اجتماعی و اقتصادی باقی نگذاشته و اساس بهره کشی وحشیانه و نظام حقوقی استبدادی و انحصاری به زیست خود ادامه داده است . در شرایط بحرانی کنونی در صورتی که نیروهای انقلابی و طبقه پیشرو نتوانند طرح واره و آلترناتیو خود را بعنوان راه رهایی و افق آینده جامعه طرح و قابل پذیرش کرده و سازماندهی متناسب برای تحقق آن ایجاد کنند ، نیروها و جریانات فاشیست و بنیادگرا با شعارهای توده ای با طرح آلترناتیو خود مسیر جامعه آتی را رقم خواهند زد .  رفیق باران در این مقاله هر چند طرحی جامع در خصوص راه حل برون از این چرخه بدست نداده ، اما در مقاطع متعدد  به ضرورت ایجاد تشکل های گسترده توده ای  تأکید کرده است . واقعیت این است که یک تحلیل دیالکتیکی و انضمامی خود راه حل را نیز در بر دارد . ادامه‌ی خواندن→

برای برون رفت از شرایط بواقع جهنمی موجود برای کارگران و زحمتکشان،  همفکری فشرده فعالان کارگری و کارگران آگاه و نقد و بررسی دیدگاهها بسیار ضروری است. در گام اول دیدگاه  “جمعی از کارگران تهران” مورد بررسی قرار گرفت .اینک به نقد و بررسی دیدگاه یکی دیگر از فعالان کارگری آقای آیت نیافر از کمینته پیگیری می پردازم که تحلیل خود را تجربه یک دهه فعالان کارگری می نامد.. برای آنکه نقدهای مختلف بصورت یک زنجیره بهم مرتبط شود در انتهای این بررسی، مقاله قبل هم ضمیمه می شود .می دانیم شیوه اصولی نقد،  بیان خلاصه دیدگاه نگارنده در مورد موضوع مورد بررسی  و سپس بیان نقاط قوت و ضعف مبانی نظری، پیشفرض ها، نحوه استدلال و ذکر دلائل، هماهنگی درونی ساختار تبیین و نحوه نتیجه گیری ها و ارتباط آن با ماهیت استدلال هاو موضوعات است. این نحوه کار در مقاله قبلی اجرا شد، اما چون این کمترین نتوانست درکی اساسی و کلی از نظر این فعال کارگری بدست آورد، بر خلاف رویه اصولی نقد، به بررسی جمله به جمله می پردازم شاید خوانندگان محترم محتوای اصلی نظریات فعال کارگری را درک و بقیه را آگاه کنند. فعال کارگری ما می گوید به نظر می آید تکلیف خود را یافته باشیم، طی یک دهه گذشته به تجربیات دست یافته ایم و لذا ما هم به جمع بندی های ایشان مراجعه می کنیم.در ابتدا می نویسد ” ادامه‌ی خواندن→

برای بیرون رفتن از بن بست های کنونی و پیشروی طبقه کارگر در بحرانی ترین شرایط اقتصادی – اجتماعی موجود، نیاز به نقد و بررسی همه جانبه دیدگاهها و تحلیل های فعالین و کارگران آگاه برای برون رفت از این وضعیت است ، تا با نقد و بررسی چند جانبه  و رفع موانع، راهی بسوی آینده گشوده شود . در اینجا دیدگاه “جمعی از کارگران تهران” مورد بررسی  قرار می کیرد در مراحل بعد قوت و ضعف دیدگاههای دیگر تشکل ها و محافل، بررسی می شود .  با گسترش نقد نظری و عملی همه جانبه ، توسط همه فعالان و پیشروان طبقه، می توان بن بست ها و سدهای کنونی در راه پیشروی مبارزات کارگری را شناسائی و از پیش رو برداشت. ادامه‌ی خواندن→