در تهیه این فصل، مسلماً قصد وقایع نگاری ندارم. مثل همه فصول دیگر نقد رادیکال نظام سرمایه داری در عرصه محیط زیست و کار انسان ها را دنبال می کنم.  بازکاوی نقادانه مارکسی و کارگری مفهوم سرمایه دارانه توسعه یا پیشرفت را مطمح نظر دارم. بحث را در دائره تمایزات میان سرمایه اجتماعی جوامع مختلف با توجه به مکان هر کدام در تقسیم کار جهانی سرمایه نیز به بند نمی کشم، زیرا دیگر شاهد تنوعات تاریخی نظام های اجتماعی نیستیم وآنچه هست مستقل از این یا آن تفاوت صوری به هر حال فقط سرمایه داری است. شیوه تولیدی که در آن رابطه جامعه و طبیعت به طور کلی توسط سرمایه تعیین می گردد. اینکه هر جامعه ای قوانین خاصی برای تنظیم رابطه بین سرمایه و طبیعت دارد از ابعاد فاجعه بین المللی و همه جاگیر تخریب محیط زیست توسط سرمایه نمی کاهد. نکته دیگر اینکه در این فصل نیز نظریات مارکس شالوده نگاه من به رابطه سرمایه و طبیعت، بیگانگی انسان از طبیعت و خودبیگانگی او را تعیین می کند. منظورم این نیست که آنچه مارکس گفته است باید حتماً به عنوان نظریات جامع، خطا ناپذیر و ابدی تلقی گردد، بر این باور هم نیستم که مارکس سیر تا پیاز سرمایه داری را از آغاز تا فرجام تشریح کرده و هیچ نکته ناگفته ای باقی نگذاشته است. بحث بر سر نوع نگاه به جامعه و جهان و تاریخ و انسان است. ادامه‌ی خواندن→

استفاده از آخرین دستاوردهای علم و تکنیک برای افزایش باز دهی کار پدیده همزاد سرمایه داری است به طوری که بدون آن انباشتی صورت نخواهد گرفت و در نتیجه مرگ سیستم تسریع خواهد شد. قطعاً این سخن هیچ ربطی به حرف کارل کائوتسکی و نظریه از بیخ و بن نادرست وی پیرامون تسلیم جبرگرایانه و دترمینیستی سرمایه داری در مقابل سوسیالیسم ندارد، ادامه‌ی خواندن→

در اقتصاد کالائی و فاز عالی تکامل آن یعنی تولید سرمایه داری، محصول کار انسانها، بر اساس کار اجتماعاً لازمی که در آنها نهفته است داد و ستد می گردد. در اینجا، ارزش مبادله همه چیز است، اما کالاها برای اینکه مبادله شوند باید ارزش مصرفی نیز دارا باشند. در کشاورزی سرمایه داری حفظ همین ارزش مصرفی محصول چه در پروسه تولید و سامان پذیری، دستخوش مخاطرات زیادی است. آفات گیاهی مهم ترین و تأثیرگذارترین بخش این مخاطرات را تشکیل می دهند. فارمدار سرمایه دار برای فرار از تحمل هزینه های باز تولید محصول مورد هجوم آفت ها، راه استفاده از سموم دفع آفات را پیش می گیرد، او با این کار نه فقط هزینه های تولید مجدد را دور می زند که میزان ضایعات و خسارت ها را به حداقل ممکن می رساند. در یک کلام، توسل به کاربرد بی مهار سموم یاد شده جزء لایتجزای پروسه ارزش افزائی سرمایه در حوزه کشاورزی و شرط حتمی حصول بیشترین اضافه ارزش ها یا سودهای دلخواه است. شالوده کار سرمایه بر تولید حداکثر کالا توسط حداقل نیروی کار، کاهش افراطی هزینه اجزاء مختلف بخش ثابت سرمایه، مرغوبیت حتی المقدور کالا و قدرت رقابت حداکثر در بازار سرمایه داری استوار است. تضمین همه اینها در انباشت کشاورزی صنعتی سرمایه داری، به استفاده گسترده از سموم دفع آفات گیاهی گره خورده است. ادامه‌ی خواندن→

فصل دوم:   ادامه

افزوده های تکنیکی به غذا حربه ای جهت پوشاندن تعفن و پوسیدگی سرمایه داری

در فصل پیش گفتم که سرمایه داری کشاورزی با از بین بردن حاصلخیزی زمین و تهی کردن آن از موادی که برای یک کالای کشاورزی لازم است حجم محصول را بالا می برد و سود عظیم تری نصیب سرمایه دار می سازد. در راستای تحقق همین هدف طول عمر زمین را کوتاه می کند. اینها گفته شد، اما مسائل ناگفته ای نیز در همین مورد باقی ماند. ادامه‌ی خواندن→

توضیح:

نوشته حاضر فصل اول از سلسله مطالبی است که تحت عنوان « سرمایه داری و محیط کار و زیست » در دست تهیه است. مقدمه بحث پیش تر به صورت مجزا منتشر گردیده است و در برخی سایت ها قابل دسترسی می باشد.   ادامه‌ی خواندن→

پیشگفتار
به جرأت باید گفت که در تاریخ چند صد ساله سرمایه داری و فراتر از آن، در سراسر تاریخ زندگی بشر، هیچ کس با موشکافی مارکس قادر به تجزیه و تحلیل کل مسائل اقتصادی و سیاسی یک شیوه تولید اجتماعی نشده است. دید ژرف و آینده نگر انتقادی او مرزهای ناپیدا و هنوز هم غیر آشکار تخریب محیط زیست توسط سرمایه را می دید. با همان نگرشی که شرایط کار و استثمار و جدائی کارگر از کارش را می کاوید، انهدام و نابودی محیط زندگی و تهدید سلامتی و جان او در این شیوه تولید را نیز آناتومی می کرد. (در این رابطه می توان به تحلیل های عمیق و طولانی او در مورد گزارش هایی در باره بهداشت عمومی و گزارش های بازرسان کارخانه ها، گزارش استثمار کودکان در انگلستان و همچنین شرایط طبقه کارگر در انگلستان از فردریش انگلس مراجعه کرد). مارکس در ۱۵۰ سال پیش که کشاورزی هنوز مراحل میانی گسترش سرمایه داری را در انگلیس می گذراند از خرابی محیط زیست و کشاورزی در نتیجه استفاده از مواد شیمیایی که باعث مرگ کودکان می گردد سخن می گوید. وی در جلد اول سرمایه به بیش از سه فصل (فصل هشتم، نیمی از فصل سیزدهم و بخش های بزرگی از فصل ۲۳) و همچنین فصل سیزدهم جلد دوم و فصل پنجم جلد سوم به مسایل محیط زیست و کار طبقه کارگر می پردازد. ادامه‌ی خواندن→