برگزاری انتخابات از سده هفده میلادی ساز و کار معمول برای تحقق دموکراسی نیابتی در شمال امریکا و اروپا بوده است. و پروسه تدریجی و تکاملی را پیموده است. کما اینکه حق رای در انگلستان در سال ۱۹۱۸ و در فرانسه در ۱۹۴۵ با پذیرش حق رای زنان مقرر شده است. ادامه‌ی خواندن
سیستم انتخاباتی در ایرا ن ۳۷ سال است که رای بین بد و بدتر است. از اولین رای‌گیری در۵۰ روز بعد از سقوط پادشاهی با پرسش جمهوری اسلامی آری یا نه و تاکید خمینی بر نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد، خود نشان می‌داد سنگ بنای حکومت توسط بنیان‌گزارانش به گونه‌ای محکم می‌شود که رای مردم همان بیعت قرون وسطایی است. امروز هم خامنه‌ای همان ساز وکار را ادامه داده وخواهان حتی رای‌دهندگانی است که نظام را قبول ندارند اما به روشنی می‌گوید پای صندوق آمدن به نظام عزت داده و ما را بیمه می‌کند. ادامه‌ی خواندن
پروفسور آبراهامیان و تبرئه جمهوری اسلامی
یرواند آبراهامیان با پشتوانه‌ای از پژوهش‌های تاریخی که اغلب به فارسی ترجمه شده است نامی آشناست. او گرایش چپ دارد، و در مصاحبه چند روز پیش خود با بی.بی.سی درباره کتاب جدیدش کودتای ۲۸ مرداد، نیز خود را وفادار به مارکس می‌دانست. امادر رابطه با مصاحبه دیگر ایشان با جاسمین رمزی که ترجمه آن در روزنامه شرق ۱۸ مرداد آمده است چند نکته را توضیح می‌دهم. ادامه‌ی خواندن
“طبقه‌ای باید شکل بگیرد که زنجیرهایی ریشه‌ای دارد طبقه‌ای در جامعه‌ی مدنی که طبقه‌ای از جامعه مدنی نیست. طبقه‌ای که در حکم انحلال همه طبقه‌هاست حوزه‌ای از جامعه که سرشتی عام دارد زیرا رنج‌هایش عام و همگانی‌اند و به دنبال التیامی خاص نیست زیرا ظلمی که به آن می‌شود نه ظلمی خاص بلکه ظلمی عام است باید حوزه‌ای از جامعه شکل گیرد که خواستار هیچ منزلت سنتی نیست بلکه فقط منزلتی انسانی می‌طلبد… طبقه‌ای که در یک کلام در حکم فقدان تام و تمام انسان بودن است و فقط با رستگاری تام وتمام انسانیت می‌تواند خود را رستگار سازد. این انحلال جامعه در مقام یک طبقه خاص همان پرولتاریا است. ” مارکس
ادامه‌ی خواندن
تحول در ایران و حل چالش‌های بنیادی در آغاز دهه ۵۰ ضرورتی اجتناب‌ناپذیر بود. بر بستری از بحران ساختاری در جامعه نامتوازن آن زمان، شاه آن‌چنان خود را ابرقدرت خاورمیانه می‌دید که به‌عنوان ادامه تاریخ ۲۵۰۰ساله در سال ۱۳۵۰ تاجگذاری کرد. اما سرانجام تغییر صورت پذیرفت که البته تحلیل موشکافانه آن کار پرحوصله دیگری است. رژیم اسلامی نزدیک چهار دهه است با عبور از بحران‌های متعدد و سخت در ادامه انحصار قدرت و صدور انقلاب و خفقان داخلی ناتوان از حل معضلات اقتصادی سیاسی است و با تشدید شکاف طبقاتی در جامعه، گسل‌های جدیدی را در منطقه برای حفظ حکومتش دائما دامن می‌زند. ادامه‌ی خواندن
یادداشت “شور زندگی” در هفته‌نامه امید جوان شماره ۹۱۴ از اقای پرهیزگار، ابتدا در نقد “الگوهای بازاری را که معیار موفقیت هستند” و آنها را در “چهار مولفه تعیین‌کننده خوشبختی ثروت، مقام، قدرت و شهرت هستند” بعنوان “منویاتی که عقلانیت نااهل” اند نام برده و در پاراگراف بعد راهکار می‌دهد: “عقلانیت اهلی شده اما می‌گوید: تن به رودخانه زندگی بسپار. در اقیانوس وجود مأوای گیر. بگذار جریانی که “بود” تو را رقم زده”قدر” تو را مقدر دارد. شنا کردن خلاف جریان قرین درد و رنج بی‌حاصل است…نویدهای عقل حسابگر. موهومی هستند…” آنگاه ایشان نتیجه می‌گیرد که “زندگی خود شگفتی‌آفرین است احتیاجی به رویاپردازی نیست در وادی خیال و سراب اوهام غرق شدن سرانجامی جز ناکامی ندارد…رویازدگی بلیه‌ای است که انسان را از انسانیت ساقط می‌کند” ادامه‌ی خواندن
جامعه‌ای آباد و بهره‌مند از امکانات رفاهی و آموزشی، برخوردار از آسایش و آزادی و برابری در جریان نقد و تغییر و مبارزه توسط شهروندانش ساخته می‌شود به‌ویژه طبقه‌ای که تنها به نیروی کار خود متکی‌اند و ادامه زندگی‌شان با “دستمزد” امکان‌پذیر است و در نهایت با رها شدن از بندگی مزد دنیای بهتری را فراهم می‌آورند. ادامه‌ی خواندن
شناخت دگرگونی شگرف جامعه ما در نیم قرن اخیر اگر مبتنی بر مطالعه مفصل واقعیات تاریخی ایران باشد به تحقیقی مدون منجر می‌شود. این پروژه می‌تواند به تکوین “تئوری و برنامه‌ریزی مزدبگیران” برای تغییر زندگی مشقت‌بار کنونی کمک کند. فعالان کارگری باید پیش‌فرض‌ها و توهمات و رفتار قیم‌گونه و بی‌ربط به زندگی و مبارزه مردم و بویژه طبقه کارگر را ترک کنند. چرایی شکست و ناکامی جنبش ایران آنگاه جمع‌بندی خواهد شد که آنان بتوانند تصویر نسبتا کاملی از واقعیات تاریخی سیاسی که با تعصبات نظری و سیستم‌های حقوقی و دینی و غیره تثبیت شده را آشکار کنند. در حقیقت فعالان فکری و نظری کارگران ضرورت بهره‌کشی و سلب مالکیت از نیروی کار در نظام کنونی را روشن کرده و راه برون‌رفت از سیستم تبعیض و فساد و رانت نفتی که بر ایران حاکم است را تشریح خواهند کرد. این تئوری با جستجوی تکیه‌گاهی در رشد واقعی مناسبات اقتصادی و اجتماعی حاضر و نه آنچه آرزو می‌شود، مکان اجتماعی و وضع زندگی و دغدغه‌های کارگران را بازتاب می‌دهد. ادامه‌ی خواندن
آقای خجسته رحیمی در شماره ۱۳ نشریه اندیشه پویا می‌نویسد: … “حق دارم از برادران کم‌سن و سال‌ترم در آن نسل انتقاد کنم. بنویسم که دست به اسلحه بردن بسیار راحت‌تر از تمرین مدارا و اصلاح کردن بود. بگویم که جستن و انتخاب راه میان‌بر در سیاست با اسلحه و خشونت پر از حادثه‌هایی است که راه به رستگاری نمی‌برد. نشان بدهم که علاقه‌ای ندارم به سازمانی و گروهی که برادران سیاسی خودش را به جرم فتور و سستی حلق‌آویز می‌کند و آن را هم که نمی‌تواند حلق‌آویز کند همچون مصطفی شعاعیان، به استالینی‌ترین شیوه‌های ممکن، منزوی می‌کند.” ادامه‌ی خواندن