اشاره: در مطلب زیر سعی شده به بیانی در حد ممکن کوتاه و ساده، مواردی چند در باب شیوه های فعالیت های کارگری( و منجمله تشکل های کارگری) و به خصوص در موضوع فعالیت قانونی و غیر قانونی، لزوم یا عدم لزوم فعالیت با مجوز، ایجاد بهبود و رفرم در وضعیت معیشت کارگران به نیروی کارگران و تفاوت آن با روشی که تنها اصلاح و رفرم را دنبال میکند که موسوم به رفرمیسم است بررسی و توضیح داده شود. در هسته ی اصلی بحث، شیوه ی فعالیت دوبعدی ای جریان دارد و بررسی میشود که در آن شیوه، ضمن ایجاد بهبود در وضعیت اقتصادی-سیاسی-اجتماعی طبقه ی کارگر، به صورت افزاینده، درجه آگاهی و سازمانیابی طبقاتی کارگران نیز بیشتر میشود تا اینکه قدم به قدم به هدف نهایی که همان دگرگونی اجتماعی-طبقاتی و براندازی مناسبات استثماری سرمایه داری است دست بیابیم. البته این بحث، کشفی جدید نیست اما در شرایط حاضر و با توجه به پاره ای عینیات و واقعیات پیش روی مبارزات کارگری و جاری بودن برخی مباحث و ملاحظات در این زمینه در میان فعالین کارگری، لازم شده است که در این باره موضوع شکافته و به دوستان و فعالان کارگری ارایه شود.تا چه افتد و چه در نظر آید.لازم به ذکر است که در خواندن متن ذیل، نمی شود بسیاری از جملات متن را به تنهایی و به صورت منفرد بررسید و مدنظر قرار داد، بلکه بسیاری از جملات و گزاره ها، در ارتباط با دیگر جملات وبه عنوان بخش و جزیی از کلیت ِ یک یا حتا دو پاراگراف، یکدیگر را تکمیل میکنند. ادامه‌ی خواندن→

جعفر عظیم زاده از اعضای هیات مدیره ” اتحادیه آزاد کارگران ایران” در مصاحبه ای در سایت ” اتحاد ” مطالبی عنوان کرده است که قرار بوده حول بررسی این موضوع باشد که دورنمایی که دولت روحانی برای کارگران ترسیم کرده در واقع دارای چه ماهیتی است(۱)؛ اما در اصل، مقصود او چیزی نبوده است جز حمله ای ناموفق و بی ترکیب و ضد کارگری به “کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری”. این را از متن مصاحبه میشود به راحتی دید و از دیدن آن نیز متاسف شد. ادامه‌ی خواندن→