آزاد زمانی
کارگران!
مردم آزادیخواه وبرابری طلب!
بایگانی دسته: آزاد زمانى
“آزادی ، برابری ” جنبش آزادیخواهی وبرابری طلبی مردم ایران را نمایندگی می کند !
آزاد زمانی : آزادی وبرابری فریاد توده دانشجویان معترضی است که ازتبعیض واستبداد به تنگ آمده اند. فریاد کارگران برای نان،دستمزد ، تامین معاش ولغو بردگی مزدی است. دادخواست زنان علیه تبعیض وزن ستیزی است. علیه بهره کشی از کودکان ونوجوانان است .صدای مردم بجان آمده از فقروفلاکت است.
آدم کشی درجمهوری اسلامی برابر است با اجرای عدالت،تف به این عدالت اسلامی!
تف به این عدالت اسلامی!
"صدا وسیمای" نکبت بارجمهوری اسلامی با کمال بی شرمی ازاجرای حکم اعدام شهروندان تحت عنوان "ارازل واوباش،محاربه ومخل امنیت دولت اسلامی " خبرمی دهد. ازدستگاه قساوت حکومت اسلامی تنها جنایت برمی آید نه اجرای عدالت. امارفتن به تماشای جنایات وسکوت کردن دربرابر اعدام همنوعان خود کمال وقاحت است.
مردم آزادیخواه کار گران خانواده های زندانیان کمیته نجات برای دفاع اززندگی زندانیان محکوم به اعدام را درهمه شهرها تشکیل دهید!
آزاد زمانى
بیایید همه باهم دربرابردادگاههای جمهوری اسلامی علیه زندانی کردن ، شکنجه واعدام انسانهای دربند اعتراض کنیم. اگر همه باهم متحد شویم میتوانیم ازاجرای حکم اعدام فرزندانمان ممانعت کنیم اگرهمه خانواده ها باهم جمع شوند اگر همسایه ها ، همکاران ،همکلاسان ، دوستان وآشنایان بهم بپیوندند، اگرهمه انسانهای ستمکش و بستوه آمده ازبی عدالتی ها باهم یکی شویم ،زن وپیروجوان ، کارگرومعلم ، پرستار و کارمند ، دانشجو ودانش آموز دست دردست هم بگذاریم، هرکس از آدم کشی بیزار است هرکس از بن بست عدالت درجمهوری اسلامی به تنگ آمده است نباید خاموش بنیشیند وشاهد اعدام همنوعان خود باشد.
آموزه های منصورحکمت ونقش کمونیزم کارگری بربستر تحولات سیاسی جامعه ایران
آزاد زمانى
نقش وتاثیر کمونیزم کارگری بر بستر تحولات سیاسی واجتماعی در سه دهه اخیر یک واقعیت انکار ناپذیر و قابل تامل است. خمیرمایه فکری جنبش کمونیزم کارگری چیزی جز رجوع به اندیشه های کارل مارکس نیست . منصور حکمت با تیزبینی و ظرافت منحصر بفردش مسایل وتحولات دنیای معاصر را از زاویه نقد مارکسیستی به چالش میکشد . مسایل و پدیده های دنیای پیرامونش را آنچنان که هست توضیح می دهد ونقد می کند.
دخالت سیاسی در بزنگاه اجتماعی جامعه ایران
آزاد زمانى : نارضایتی های عمومی باید رهبری سیاسی شود باید به اعتراضاتی تحث یک پرچم متحد درآید. نارضایتی ها در شکل خام و خود بخودی برای جمهوری اسلامی خطری جدی محسوب نمی شود. مادامیکه این نارضایتیها جهت دار نباشد تحت یک رهبری سیاسی با مطالبات و خواستهای مشترک درنیاید وهدفمند نشود، تجربه ها نشان میدهند نارضایتی های عمومی بخودی خود ره به جایی نمی برند.