در سالهای اخیر ترکیه، کشوری برخوردار از دموکراسی در دروازه خاورمیانه تحت حاکمیت حکومت های مطلقه، الگویی برای بورژوازی وطنی بوده است. بویژه با دستیابی به یک ثبات سیاسی تحت حاکمیت دولت حزب اسلامی «عدالت و توسعه» به رهبری طیب اردوغان و رشد اقتصادی قابل توجه آن طی این سالها، رویای تبدیل ایران به ترکیه دوم به رویای مشترک دو جنبش ناسیونالیسم پرو غرب و ملی-اسلامی بدل شده است. برخی از سخنگویان این جریان در اشاعه سیاست «غیر خشونت آمیز اصلاحات» می پرسند، «آیا بد است که ایران مثل ترکیه شود؟»   ادامه‌ی خواندن→

یک دنیاى بهتر: اعتراض علیا الماجده المهدی واکنشهاى مختلفى را برانگیخته است. ابتدا بگوئید ارزیابى شما از این حرکت اعتراضى چیست؟ معانى سیاسى آن در جامعه مصر و خارومیانه کدامند؟ از منظر جنبش آزادى زن در متن تحولات خاورمیانه این اقدام چه جایگاهى دارد؟   ادامه‌ی خواندن→

اخیرا حزبی که تحت نام حکمتیست فعالیت می کند، در گزارشی که از پلنوم شان انتشار داده، اعلام کرده است که: «در مبحث آرایش رهبری … دو طرح مورد بحث قرار گرفت. در این مبحث آذر مدرسی و رحمان حسین زاده طرح های پیشنهادی خود … را معرفی کردند. پس از بحثهایی وسیع حول هر دو طرح، پلنوم هر دو طرح را از دستور خارج کرد. به پیشنهاد تعدادی از شرکت کنندگان در پلنوم و هیئت های هر دو حزب کمونیست کارگری عراق و کردستان، طرح دیگری به نام “طرح سازماندهی رهبری حزب”، که پیشتر توسط منصور حکمت تدوین شده بود، بعنوان مبنای آرایش رهبری آتی حزب به پلنوم پیشنهاد شد و به تصویب اکثریت پلنوم رسید. این طرح … با توجه به موقعیت امروز حزب حکمتیست تدقیق شده است.» (گزارش پلنوم ۲۲، ۱۸ نوامبر ۲۰۱۱) ادامه‌ی خواندن→

جنبش حقوق زن یک بخش جدایی ناپذیر جنبش عمومی برای آزادی و برابری است. همه ما در این سالن نسبت به وضعیت اسفناک زنان در جوامع تحت سلطه مذهب آگاهیم؛ زن ستیزی ذاتی مذاهب را می شناسیم. زن ستیزی یک بخش مهم ایدئولوژی حاکم است. مذهب هم همینطور است. مبارزه علیه زن ستیزی و نابرابری زنان نیازمند یک مبارزه همه جانبه و پیگیر علیه ایدئولوژی و نظام اقتصادی- سیاسی حاکم است. ادامه‌ی خواندن→

بیست سال پیش با پایان جنگ سرد و فروپاشی بلوک سرمایه داری دولتی که تحت نام سوسیالیسم حکومت می کرد، بورژوازی پیروزی دموکراسی را بر جهان جشن گرفت. بسیاری از احزاب چپ غیرکارگری بر واگن کارناوال پیروزی دموکراسی پریدند و خود را دموکرات یا «دموکرات نوین» نامیدند. نوید دادند که دنیا از این پس شاد و خرم در پناه دموکراسی همه گیر شده زندگی خواهد کرد. ادامه‌ی خواندن→

یک دنیای بهتر: قذافی کشته شد، مرگ قذافی چه جایگاهی در تحولات سیاسی لیبی دارد؟ چه ارزیابی ای از تمرکز اخبار جهانی بر روی مرگ قذافی دارید ادامه‌ی خواندن→

هیت دائر حزب پاسخ میدهد
یک دنیاى بهتر: زمینه هاى اجتماعى جنبش اشغال وال استریت و شروع جنبش جهانى اشغال میدانها و مراکز سرمایه دارى کدامند؟  ادامه‌ی خواندن→

روزنامه ایندیپندنت را ورق میزدم. به صفحاتی رسیده بودم که مورد توجه ام نبود. اتفاقی در پایین صفحه چشمم به یک تیتر خورد: “صدها کارگر در کارخانه لباس دوزی اچ اند ام در کامبوج از حال رفتند.” گزارش را خواندم، در دو روز نزدیک به ۳۰۰ کارگر در کارخانه های لباس دوزی از حال رفته اند. طبق گفته نمایندگان اتحادیه کارگری، کارگران از سرگیجه، سردرد و تنگی نفس شکایت می کرده اند. محوطه کارخانه بسیار گرم است و بوی مشمئز کننده ای که از نهر آب مجاور فضای کارخانه را پر کرده بعلاوه دود کارخانه، شرایط را غیر قابل تحمل کرده است. بیماری کارگران به شرایط بسیار بد و غیر بهداشتی کارخانه نسبت داده شده است. سازمان بین المللی کار علت بیهوش شدن کارگران را سوءتغذیه نامیده است. محصولات پوشاکی اکثر شرکت های بزرگ و مزن های مدهای در کشورهای محل کار ارزان تولید می شود. بطور مثال پوشاک عرضه شده توسط شرکت های زیر در کامبوج تولید می شود: اچ اند ام، مارکز اند اسپنسر، زارا و تسکو. ادامه‌ی خواندن→

یک دنیای بهتر: اعتراضات جوانان در انگلیس در چند دهه اخیر در این کشورها بی سابقه بوده است. رسانه های غربی تلاش میکنند این اعتراضات را شورش “اراذل و اوباش” قلمداد کنند. واقعیت کدام است؟ زمینه های سیاسی٬ اقتصادی و اجتماعی این اعتراضات کدامند؟ به این واقعیت که بالاخره اماکن برخی از خود مردم محروم و زحمتکش هم مورد تعرض قرار گرفته است چگونه باید برخورد کرد؟ ادامه‌ی خواندن→

موج اعتراض توده ای شهرهای اسرائیل را در برگرفته است. حدود سه هفته پیش، روز ۱۴ ژوئیه، یک زن جوان به نام دافنه لیف، که صاحبخانه او را از خانه اش بیرون انداخته بود، در بولوار راس چایلد در مرکز شهر تل آویو چادر زد. این خبر سریعا در فیس بوک انتشار یافت و در فاصله یک ساعت بیش از ده چادر در این خیابان برپا شد. در فاصله یک هفته حدود ۴۰۰ چادر بطول نزدیک به دو کیلومتر در بولوار شیک راس چایلد زده شد. شهرک های چادری در شهرهای اورشلیم، حیفا و شهرهای کوچک تر نیز برپا شد. روز شنبه ده ها هزار نفر در شهر تل آویو و شهرهای دیگر اسرائیل دست به تظاهرات زدند. شنبه ۳۰ ژوئیه تعداد تظاهر کنندگان به بیش از ۱۵۰ هزار نفر رسید و شنبه ۶ اوت بیش از ۳۰۰ هزار نفر در اسرائیل راه پیمایی کردند.   ادامه‌ی خواندن→