جنبش آزادی زن فراز و نشیب های بسیاری را در سی و دو سال اخیر پشت سر گذاشته است. در متن آنچه به انقلاب ۵۷ معروف شد نطفه های یک جنبش نوین آزادی زن شکل گرفت. با تضعیف سیستم دیکتاتوری و اختناق سلطنتی محافل و سازمان های زنان بوجود آمد. این محافل و سازمان ها توسط زنان چپ ایجاد شدند. در دوران انقلابی همراه با عروج جریان اسلامیستی به رهبری جنبش سیاسی ضد رژیم سلطنت، البته با کمک و طرح و نقشه دولت های غربی در هراس از عروج چپ و کمونیسم در ایران نگرانی و اضطراب از آینده شرایط زنان در جامعه تحت حاکمیت اسلامیست ها بشکل زمزمه در جامعه جاری شد. لیکن یک توهم پوپولیستی همه با هم، “بحث بعد از مرگ شاه” و “وحدت کلمه” به این زمزمه ها اجازه تبدیل شدن به یک صدای رسا و یک جنبش گسترده حقوق زن نداد . ادامه‌ی خواندن→

امینه سبویی که با نام امینه تایلر هم شناخته می شود، طبق گفته وکیلش در اول اوت از زندان آزاد شد. آزادی امینه در شرایطی انجام گرفته است که تونس علیه حکومت اسلامی النهضه به خروش آمده است. جنبش اعتراضی مردم علیه حکومت اسلامی، قوانین اسلامی و حزب النهضه پس از ترور محمد البراهی، فعال سیاسی چپ و سکولار و عضو مجلس تدوین قانون اساسی اوج چشمگیری گرفت. اعتراضات علیه این حزب و حکومت اسلامی همچنان ادامه دارد. حزب النهضه ترور محمد البراهی را محکوم کرده و طرفداران خود را به خیابان آورده است؛ اما مردم به این تحرکات وقعی نگذاشته اند و خواهان استعفای دولت هستند. نخست وزیر در تلاش برای آرام کردن مردم معترض و حفظ قدرت، اعلام کرده است که استعفای دولت در این شرایط به هرج و مرج خواهد انجامید. ادامه‌ی خواندن→

این متن بر مبنای سخنرانی آذر ماجدی در سمینار دهمین سالگرد سازمان آزادی زن تهیه شده است ادامه‌ی خواندن→

در گوگل عبارت خشونت نسبت به زن را جستجو کنید تا با یک ماتریال عظیم در باره آمارهای مختلف از خشونت نسبت به زنان روبرو شوید. از تجاوز و ایذاء جنسی تا کتک زدن و ضرب و جرح و قتل زنان. کمپین های وسیع برای مقابله و ریشه کن کردن خشونت علیه زنان از طرف سازمانها و نهادهای مختلف سازمانیافته است. همه می گویند که می خواهند این خشونت را پایان دهند، سند تصویب میکنند؛ تاریخ برای پایان دادن به آن اعلام می کنند؛ اما خشونت نسبت به زنان نه تنها کاهش نیافته که بیشتر شده است. آیا این حیرت آور نیست؟ پس تلاش های نهادهای بین المللی از جمله سازمان ملل به چه منجر شده است؟ ادامه‌ی خواندن→

یک وکیل اسلامی و فیلسوف صوفی بنام “عمر تورگل ایناچر” در برنامه افطار در تلویزیون دولتی ترکیه اراجیفی علیه زنان حامله به زبان آورد که موجب یک اعتراض وسیع در این کشور شد. این جاهل عقب افتاده اسلامی گفت: “اعلام حاملگی با طبل و دهل مغایر تمدن ماست. زنان حامله نباید با آن شکم ها در امکان عمومی ظاهر شوند. در ماه هفت و هشت حاملگی، مادران آتی باید فقط شبها همراه شوهرانشان با ماشین به هوا خوری بروند، اما ما این زنان حامله را در تلویزیون می بینیم. این شرم آور است. این واقع گرایی نیست، غیراخلاقی است.” بلافاصله پس از این سخنان، مردم اعتراض خود را در فیس بوک و تویتر اعلام کردند و روز پنجشنبه ۲۵ ژوئیه دو تظاهرات در شهر استانبول، یکی در میدان تقسیم و همچنین در شهر کاناک کاله در شمال غربی ترکیه سازمان یافت. در این تظاهرات زنان حامله وسیعا شرکت داشتند و همسرانشان در همبستگی با آنها بالشی زیر پیراهنشان قرار داده بودند.  ادامه‌ی خواندن→

گزارش شده است که ۳۵۰ تن از کنشگران ملی – اسلامی جنبش حقوق زن یک بیانیه تنظیم و منتشر کرده اند که حاوی ۷ خواست است؛ این بیانیه خطاب به روحانی نوشته شده است. در شماره های پیش آزادی زن به تقلاهای این دسته از کنشگران برخورد کردیم؛ تلاش های پیش و بعد از مضحکه انتخاباتی بقول خودشان “برای طرح مطالبات زنان.” را افشاء نمودیم. این بیانیه ظاهرا پس از جلسات متعدد و شور و مشورت تهیه شده است. اسامی طرفداران رژیم اسلامی در داخل و خارج کشور، تمام کسانی که بطرق مختلف برای بقای این نظام زن ستیز تلاش کرده اند، در میان امضاء کنندگان است. نگاهی به این مطالبات که ظاهرا بعنوان مطالبات زنان ایران فرموله شده است، انسان را بهت زده می سازد. در نگاه سطحی و اول انسان هاج و واج می ماند که این افراد در کدام کره زندگی می کنند، آیا رژیم اسلامی را نمی شناسند؟ آیا تاریخ سی و چند سال گذشته را نمی دانند؟ آیا روحانی برایشان ناآشنا است؟ آیا در دوران دو خرداد چنین کارهایی را آزمایش نکردند و سرشان به سنگ نخورد؟ از آنجا که پاسخ تمام این سوالات مثبت است، باید نیت شان را از این تقلا بررسی کرد. ادامه‌ی خواندن→

هفته پیش شاهد دو برخورد متفاوت به رژیم اسلامی بر سر وضعیت زنان بودیم. دو برخورد کاملا متمایز. یکی عصیان یک زن جوان جان به لب رسیده از اذیت و آزار رژیم زن ستیز اسلامی که سریعا خبر آن پخش شد و دیگر التماس و درخواست سرگشادهُ یکی از “کنشگران” ملی – اسلامی به درگاه روحانی در مورد رعایت حقوق زنان که مدرسه فمینیستی آنرا منتشر کرد. این برخوردها کدامست؟ ادامه‌ی خواندن→

قانون دیه برابر برای زنان توسط باصطلاح اصلاح طلبان در مجلس طرح شده است. برخی سازمان های زنان ملی – اسلامی نیز در دفاع از این طرح به مجلس نامه سرگشاده نوشته اند. بیانیه ۲۲ خرداد طرح این مساله را در مجلس “از پیروزی های درخشان و قابل ستایش حرکت رو به جلوی زنان” ارزیابی کرده است. آیا واقعا دیه برابر یک دستاورد برای جنبش آزادی زن است؟ ادامه‌ی خواندن→

بدنبال حضور بیش از ۱۰۰ نفر از زنان سرشناس، حقوقدان، روزنامه نگار، قهرمان ورزشی و هنرمند در مجلس اسلامی روز یکشنبه ۱۰ شهریور، لایحه اسلامی-ارتجاعی خانواده از دستور صحن علنی مجلس موقتا خارج شد. این خبر را گروه های حقوق زن و برخی سازمان های سیاسی اپوزیسیون پیروزی بزرگ برای جنبش زنان و عقب نشینی مهم برای رژیم خطاب کردند. برخی آنچنان به ذوق آمده بودند که تیتر زدند: “مجلس در تسخیر نمایندگانی از فعالان زن” یا این واقعه را “موفقیت تاریخی فعالان زن” نامیدند. ادامه‌ی خواندن→

جریان اصلاح طلب حکومتی در جنبش حقوق زن حکم ستون پنجم رژیم اسلامی را دارد. این جریان از دوره دوم خرداد کوشیده است جنبش حقوق زن را رام کند و به جریان اصلاح طلب حکومتی دلخوش. هر ۴ سال یکبار در زمان مضحکه انتخاباتی به درگاه کاندید اصلاح طلب حکومتی تعظیم و کرنش می کند و از او می خواهد که به خواست زنان برسد. دوران برو بروی این جریان در اوایل ریاست جمهوری خاتمی بود. در این دوره کل جنبش اصلاح طلب حکومتی بیرون حکومت به زنان نوید تغییر داد: کوشید زنان را به دنبالچه  جنبش دوم خرداد بدل و به این جنبش و راس آن خاتمی دلخوش و متوهم کند. این توهم چندان بطول نیانجامید و خود جنبش اصلاح طلب حکومتی در دوران ریاست جمهوری خاتمی مرگ جنبش دوم خرداد را اعلام کرد. اما بنظر می رسد که این جریان هنوز از پای نیافتاده است، نیروی بسیاری از دست داده و اکنون کاملا با زنان حکومتی ادغام شده است اما ادعایش برای ایجاد تغییر در شرایط زنان تحت رژیم اسلامی، از آنجا که تنها جریانی است که میتواند علنی در ایران فعالیت کند، در بوق و کرنا می شود. ادامه‌ی خواندن→