لطفا به همان سمت که چراغ میزنید بپیچید، روی سخنم با شما است اقای قراگوزلو
بخش ۲ و پایانی
در بخش “ب” نوشته، نویسنده حوزه نگاه عمومی به موضوع مورد بحث را به سود طرح راهبردهای عملی ترک می‌کند. با ورود به این حوزه، نویسنده از خطایی به پله خطایی دیگر در میغلتد. ادامه‌ی خواندن
نوشته اقای قراگوزلو* فرصتی به دست داد که نوعی از اندیشه و متد بررسی مورد کنکاش قرار بگیرد که در عصر ما کما بیش متعلق به همهٔ مکانهای جغرافیایی است. نوسان در ظهور آن و نحوه بیان آن اما منوط به حوادث، ویژگی جغرافی و مکانی می‌یابد. ادامه‌ی خواندن
طبق اخبار منتشر شده چندین فقره قتل مرموز در جنوب و جنوب شرقی ترکیه موجب نگرانی از تنش‌های سیاسی جدید شده است. در بینگل یک جوان اسلامیست توسط گلوله ناشناسی به قتل رسید. در شهر سوروچ در نزدیکی مرز سوریه، شهردار سابق و پسرش به قتل رسیدند. در همین شهر یک روزنامه فروش کرد توسط گلوله فرد یا افراد ناشناس از پا در آمد. ادامه‌ی خواندن
چه خوابی برای کردها دیده‌اند؟
چند روز گذشته اعلام شد که دولت اقلیم کردستان با موافقت ترکیه به باز کردن یک کریدر، پیشمرگه به کوبانی اعزام خواهد کرد. این در حالی اتفاق می‌افتد، که ترکیه کماکان از گسیل کردهای ترکیه به کوبانی جلوگیری می‌کند. ادامه‌ی خواندن
دولتهای همسایه ایران و ترکیه در اقلیم کردستان به یار کشی و اعمال نفوذ مشغولند. “جبهه میهنی” و “پ ک ک” روابط نزدیکی با ایران دارند و بارزانیها که نقش اصلی در دولت اقلیم کردستان بازی میکنند، روابط حسنه‌ای با ترکیه برقرار کرده‌اند و در حقیقت از نظر اقتصادی، از جمله در باغ سبز قرارداد‌های نفتی دراز مدت و سرمایه گذاری و فروش کالا، ترکیه میتواند بر سیاست این دولت اعمال نفوذ کند، در رابطه با فاجعه کوبانی این تاثیر خود را به خوبی آشکار کرد. “دولت” اقلیم کردستان منافع خود را بر کوبانی و کردهای سوریه ترجیح داد. تنها بعد از اینکه “آقا” یعنی آمریکا شروع به واگذاری اسلحه به کوبانی کرد و با توجه به این که فشار از پایین میتوانست در آینده به پیدأش رقیب تازه در داخل اقلیم کردستان و به عنوان یک حزب مستقل نزدیک به “پ ک ک” تبدیل شود و یا موجب تقویت گروه رقیب، “جبهه میهنی” گردد؛ فشار فزاینده آمریکا بر ترکیه؛ تلاش ترکیه برای موقعیت شکننده خود در اقلیم کردستان، در تقابل با ایران و حفظ پل مذاکره با “پ ک ک”؛ دولت اقلیم کردستان را بر آن داشت که طبق اخبار جاری از طریق عبور از ترکیه به کمک کوبانی برود. ادامه‌ی خواندن
عروج داعش بر بستری اتفاق افتاد که امپریالیسم آمریکا و دولتهای ریز و درشت منطقه آن را در طول ۲ دهه آماده کرده بودند. تغییر تناسب قدرت آن هم در منطقه‌ای که ثبات آن شکننده بود، منجر به زلزله‌ای شد که از مخروبه‌های آن کوردلان داعشی سنی و شیعه بیرون آمدند. تنها چون امروز امپریالیسم نیاز به یک “شیطان” دارد، جنایات داعش به روی پرده میاید، در صورتی که طبق گزارشات متعدد، از جمله گزارش سازمان عفو بین الملل در هفته‌های گذشته، میلیشیای نزدیک به نیروهای بدر شیعه نیز همانند پسر عموهای سنی خود، دست به جنایات متعدد بر علیه ساکنین بی‌دفاع سنی زده‌اند. عروج داعش اما بیان بارز ورشکستگی سازمان حقوقی-سیاسی نظام سرمایه داری، یعنی دولت ملی است. تقسیمات اجتماعی بر اساس منافع در لباس مذهب، قومیت و نژاد، آن هم در شرایط بحران جهانی این نظام فرتوت، در خود توحشی بس عظیمتر را حمل می‌کند. جنگ‌های بالکان در سالهای ۱۹۱۲-۱۹۱۳، کشتار ارامنه، جنگ‌های ملیت‌های مختلف در حیطه فرمانروایی امپراطوری فرتوت عثمانی و جنگ خانمانسوز جهانی، دره‌ای بود که قطار تمدن بشری را تهدید می‌‌کرد، تنها انقلاب روسیه و کنش طبقه کارگر در آلمان و کشور‌های دیگر، ترمزی شد که از سقوط این لوکوموتیو جلوگیری کرد. نظری به منطق بازی در چارچوب این تقسیمات حقوقی-سیاسی بیفکنیم: ادامه‌ی خواندن
بار دیگر ابر سیاه جنگ و تباهی آسمان خاور میانه را بیش از پیش در خود می‌‌پوشاند. این فاجعه آبستن توحشی بس مهیب تر از کوردلان داعشی است، فاجعه‌ای که پیامد آن میتواند جنگ خانمانسوز جهانی و یا در کمترین حالت، روندی که در گام‌های بعدی با پاکستانیزه شدن ترکیه و یا ایران آغاز و در نهایت به رویا رویی قدرتهای بزرگ منطقه یعنی ایران وترکیه بینجامد. ادامه‌ی خواندن
ویلی برانت – پیروزی وظیفه بر وجدان، تسلیمی که زانو زد! (۲) ادامه‌ی خواندن
ویلی برانت – پیروزی وظیفه بر وجدان، تسلیمی که زانو زد!
متاسفانه شرایط شکست پی در پی و نفرت به حق از جمهوری اسلامی سبب شد که فرد محترمی مانند آقا اصلانی دست به تحریف شگفت انگیزی بزند. این تحریف آن هم از جانب فردی که در اکثر مباحث حقیقت را فدای مصلحت نمی‌‌کند، بسیار تأسف آور است. شاید زندگی در آلمان یکی از دلایل عمده در این لغزش بوده است.* ادامه‌ی خواندن
در توضیح “کمونیسم زمخت آسیایی و مشق دموکراسی”*
اتحادها بر اساس حداقل‌های مشترک ربطی با روش انقلابی مارکسیسم ندارند، به خصوص اگر وقتی یک تجربه خونبار مثل تجارب ۳۵ سال گذشته در پشت سر باشد، جای هیچ گونه چشم پوشی در مقابل این گونه مماشات نیست. اگر مثلا در اعماق جامعه و یا در خیابان، زندان، و یا در کارخانه ای جنبش واقعی برای درخواستهای مشخص اتحاد عمل‌هایی انجام بگیرد که موجب تقویت آگاهی طبقاتی کارگران و تقویت روحیه مبارزاتی آنان باشد، ادامه‌ی خواندن