تمام افتخار دولتهای سرکوبگر ، با دم و دستگاههای بورکراتیک  شان این است که انسانهای  جوامع   تحت حاکمیت شان  را  در برابر قانون یکسان اعلام کند. ضمن این که باید پرسید    کدام قانون؟ و چه قانونی؟  آیا باید   هر بی حقوقی را که این دولتها  جامه قانون به آن می پوشاند مطاع بود و هر چه که توسط قانون گذاران این دولتها  و مطابق منفعتشان قاونش ساختند ، حقی است و مجموعه ای است حقوقی و قابل دفاع؟  برابری حقوقی و برابری در مقابل قوانین مصوبه قوای مقننه این دولتها ، دو مقوله جدا است و می باید برای آن تفکیک قائل شد . ادامه‌ی خواندن→