مقدمه:
پیچیدگی وضعیت کنونی سوریه را از چند جهت می توان توضیح داد: اول این که شورش ها پیش از آن که تناقضات داخلی این کشور به بلوغ و تکامل لازم دست یافته باشد، آغاز شد. به این معنا که با آغاز اعتراضات در تونس، سپس در مصر و نهایتاً بسط آن به سرتاسر کشورهای عربی منطقه، جوانان سوری نیز همین روال را پی گرفتند و به خیابان ها ریختند. ادامه‌ی خواندن
از میلیتانت شماره ۶۲
«احکام تئوریک کمونیست ها به هیچ وجه روی اندیشه ها و اصول اختراعی یا اکتشافی این یا آن مصلح جهان پایه گذاری نمی شود. این احکام فقط بیان عام شرایط واقعی مبارزۀ طبقاتی موجود، یعنی آن جنبش تاریخی است که در برابر دیدگاه ما انجام می شود» (مانیفست کمونیست، فصل دوم، پرولترها و کمونیست ها) ادامه‌ی خواندن
مسأله این جاست که هرگز نمی توان با حذف بار طبقاتی «آزادی»، از «آزادی» به عنوان یک مفهوم انتزاعی و مطلق صحبت کرد، چرا که چنین چیزی هرگز در طول تاریخ وجود نداشته و نخواهد داشت، مگر آن که اصولاً خودِ طبقۀ اجتماعی مضمحل شده باشد. در واقع وقتی صحبت از آزادی می شود، بلافاصله باید این سؤال را مطرح کرد که: آزادی از چه «قید و بندی»؟ آزادی «از» قید کدام طبقه؟ و آزادی «برای» کدام طبقه؟ ادامه‌ی خواندن
از میلیتانت شماره ۶۲
با سپاس فراوان از دوست گرامی بابت این نقل قول که بهانه ای را برای بحث های بیشتر و جدی تر ایجاد می کند و با تشکر از دخالتگری حمید در این بحث. ادامه‌ی خواندن
به دوست گرامی حبیب بکتاش،
پیش از ورود به بحث باید بگویم که یک مشکل هست که قویا در مقابلم قرار دارد: وقتی از آقای تقوایی، لیدر عالی مقام شما درخواست بحث و پاسخگویی به سوالات می شود، اعلام می شود که ظاهرا ایشان فرصت کافی و وافی ندارند (البته واقعا امیدوارم این طور باشد، نه این که “لیدر” حزب دارای امتیازات و “برتری“هایی نسبت به دیگران باشد که بخواهد از موضع بالا و ارباب منشانه از پاسخ طفره رود). وقتی از شما به عنوان “یک عضو، کادر، و مشاور کمیته مرکزی حزب” سوال می شود، شما هم همیشه “نظر خودت” را می گویی، و “نه نظر حزب را.” بالاخره معلوم نیست که چه کسی باید “نظر حزب” را منعکس و از آن دفاع کند؟! و به همین ترتیب در بسیاری از موارد دیگر هم مشاهده شده که نظر مشخص حزب در مورد مسائل مختلف روشن نیست. ادامه‌ی خواندن
سارا قاضی و آرام نوبخت
پیروزی روحانی در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲، چه برای آن دسته کسانی که چهار سال پیش به بهانۀ تقلب انتخاباتی دست به اعتراضات خیابانی زدند و با وجود واکنش تند رژیم هرگز فراتر از مطالبۀ «رأی من کو؟» نرفتند، و چه برای بخشی از کسانی که به دنبال مشاهدۀ سرکوب شدید معترضین، عقب نشینی موسوی و کروبی از خط قرمزهای نظام و عقب ماندن ناگزیر آن ها از جنبشی که خود داعیۀ رهبری اش را داشتند، وارد اعتراضات شدیدتر ضدّ استبدادی شدند، ظاهراً به یک «پیروزی» تعبیر شده است. به طوری که پس از اعلام پیروزی نهایی روحانی با کسب ۵۰٫۷ درصد آرا، خیابان های تهران و دیگر شهرستان ها شاهد صحنه های جشن مردم، به خصوص جوانان، بوده است. ادامه‌ی خواندن
هر سال شرکت مریام-وبستر، به عنوان تولیدکنندۀ لغتنامۀ وبستر، واژه ای را به عنوان واژۀ سال انتخاب می کند؛ این انتخاب، در واقع بر مبنای میزان جستجوی یک واژه در وب سایت لغتنامه صورت می گیرد. امسال دو واژه بوده است که بیشترین میزان جستجو در مورد آن ها صورت گرفته: سرمایه داری و سوسیالیسم. ادامه‌ی خواندن