فکر تغییر از سر مردم بیرون نمی‌رود. فشارهای همه جانبۀ سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مردم را مجبور می‌کند که خواهان تغییر باشند. مشکل اینست که بسیاری از مردم توان عوض کردن شرایط را در خود نمی‌بینند. این «خود» البته به معنی فرد نیست. این خود، خودِ مردم است: جمع بزرگی که طبقات و قشرهای مختلف را در بر می‌گیرد؛ اکثریت جامعه؛ چند ده میلیون نفری که گرفتار رژیم سرکوبگر مذهبی، نظام سرمایه‌داری حاکم، و سلطه و فشار سرمایه‌داری جهانی‌اند. ادامه‌ی خواندن→

جمهوری اسلامی با انتخابات همزاد شد. آیت الله خمینی از همان لحظۀ سقوط رژیم سلطنتی اصرار داشت که باید هر چه زودتر رفراندم سراسری برگزار شود تا مُهر تایید جامعه پای نظام اسلامی بنشیند. در ۳۴ سال گذشته نیز تا توانسته‌اند بساط انتخابات راه ‌انداخته‌اند؛ به طور میانگین هر سال یک انتخابات. اما در نظام فکری سران رژیم اسلامی: امت نیازمند قیم است و باید تابع مجتهدان و فقیهان و مقام ولایت باشد. کلام ولی فقیه فصل الخطاب است. منافع اسلام و اصول اسلامی بالاتر و برتر از هر چیز دیگر است و نظر و رای شهروندان باید کاملا تابع این منافع و اصول باشد. ادامه‌ی خواندن→

در روزهایی که صدای شکستن استخوان کارگران، زنان، جوانان و زحمتکشان به گوش میرسد، حاکمان محکمتر بر طبل دعواهای درونی خود میکوبند. انگار میخواهند آن صدا در این رُپ رُپه گم شود. دارند تنور انتخابات را گرم میکنند: با صحنههای کمدی ـ تراژیک مجلس اسلامی، مراسم ۲۲ بهمن قم، تحریکات احمدی نژاد و تهدیدات توخالی ولی فقیه و آخوندهای فسیل و سرداران خونریز. این وقایع بازتاب تضادها و شکافهای واقعی در میان باندهای رقیب است و نیز ترفندی برای کشاندن دوبارۀ مردم به انتخاب از بین «بد و بدتر». ادامه‌ی خواندن→

سه روز سنگربندی و شلیک و نبرد خونین از ۱۹ تا ۲۲ بهمن تغییری اساسی در سمت و سوی تحولات سیاسی سال ۱۳۵۷ ایجاد نکرد؛ اما بدون شک تاثیری ماندگار بر ذهنیت مردم و گروه های سیاسی درگیر در انقلاب بر جای گذاشت. بسیاری از انقلابیون نسل گذشته تا همین امروز رویکردی ویژه به قیام مسلحانۀ بهمن دارند و هم سرشتی  افکار و عملکرد خود را با آن قیام اعلام می کنند؛ انگار «بقیه»اش (یعنی سر کار آمدن رژیم کهنه پرست مذهبی) به آن ها ربطی ندارد. ادامه‌ی خواندن→

بهمن ماه که میرسد تبلیغات اعصاب خرد کن حکومت در مورد «انقلاب شکوهمند اسلامی» اوج میگیرد. بهمن ماه که میرسد این پرسش بیش از همیشه ذهن را مشغول میکند که چرا این بلا به سرمان آمد؟ نسلهای گذشته داغشان تازه میشود. نسلهای جوانتر به گذشتگان زخم زبان میزنند که: انقلاب کردید و ما را بدبخت کردید. شبکههای ماهوارهای فارسی زبان و تحلیل گران اصلاح طلب و واپس گرا میگویند: «از ماست که بر ماست». میخواهند مردم را قانع کنند که نتیجۀ تلاش انقلابی، بدبختی و فلاکت است. ادامه‌ی خواندن→