این صرفِ نگاه ما نیست که همه چیز را سیاسی می‌بیند، این سرمایه‌داری است که همه‌ی پدیده‌ها را به عرصه‌ی سیاست می‌کشاند. این نگاهِ «سیاسی دیدن همه چیز»، ربطی به غُر زدن‌های سرنگونی‌خواهانه ندارد که می‌خواهد هر معضلی را با روی‌کردِ «آسمان، ریسمان به هم بافتن»، در خدمت اهدافش قرار دهد و آن را برخاسته از ماهیّتِ به قول خودش دَدمنش و ضدِّ مردمیِ دولت ببیند، بل‌که نگاه و تلقّیِ ما، «سیاسی بودن همه چیز» را در تحلیلش لحاظ می‌کند و بر این واقف است که در چارچوبِ شیوه‌ی تولید سرمایه‌داری و زاد و رشدِ سیاستش، هر پدیده‌ای، معنای ویژه و سیاسی‌ای می‌یابد که سرمایه‌داری بدان می‌بخشد. ادامه‌ی خواندن→