بیست هزار کارگر با امضای نامه های اعتراضی در دو نوبت، ۲۷ خرداد و ۱ مهر ۱۳۹۱، به وزیر “تعاون، کار و رفاه” به سطح نازل حداقل دستمزدها در ایران اعتراض کرده اند. کارگران در این نامه ها با برجسته کردن گرانی سرسام آور و فقر فزاینده در جامعه بر نبود امنیت شغلی و اخراج سازی ها، قراردادهای موقت و سفید امضاء و حذف پاداش و بهره وری تاکید کرده اند. تا همینجا این حرکت اعتراضی انعکاس گسترده ای در جامعه داشته و با استقبال وسیع جامعه کارگری روبرو شده و جمع آوری امضاءها که با هماهنگی تعدادی از فعالین کارگری مستقل انجام می گیرد ادامه دارد. ادامه‌ی خواندن→