« بسیاری از مشکلات تهران, به ویژه ترافیک نسبت به سالهای گذشته برطرف شده است» – کرباسچی, شهردار وقت تهران, آبانماه ۷۴, درگفت و گو با خبرنگاران خارجی ادامه‌ی خواندن→

دوستان عزیز،

سخن گفتن دربارهٌ «محیط‌ زیست» در نروژ، کشوری که از حیث دانش و فرهنگ و سیاست زیست محیطی (اقدامها و سیاستگذاریهای مربوطه) در رأس کشورهای پیشرفته قرار دارد کار دشواری است. آدم دائم دغدغه ‌خاطر دارد که نکند حرفهای شنیده شده را تکرار می‌ کند، یا به قول ما ایرانیها «زیره به کرمان می‌ برد». با وجود این، به روحیه مهمان ‌نوازی شما امید می ‌بندم و حداقل به عنوان نوعی معرفی فکری خودمان در کمیسیون محیط‌ زیست شورای ملی مقاومت ایران، مطالبم را عرض می ‌کنم. ادامه‌ی خواندن→

اکنون بیش از یک‌سال از تاریخی می‌گذرد که شهر تهران به یک فاجعهٌ مداوم زیست‌محیطی دچار شده است، ولی رژیم قرون‌وسطایی آخوندی، به‌جز مشتی شعارهای توخالی، هیچ کار جدی جهت مبارزه با آلودگی هوای تهران صورت نداده است. ادامه‌ی خواندن→

سئوال: آقای قصیم, مقامات رژیم از ۲۵۰۰ مورد فوت در اثر آلودگی شدید هوای تهران صحبت می کنند. رقم تکان دهند ای است. این فاجعه ناشی از چیست؟
جواب: اگر فشرده و تلگرافی می خواهیدباید بگم عمدتاً ناشی از تولید و عرضه بنزین کثیف و زیراستاندارد داخل. چیزی که مطبوعات رژیم  اسمش را گذاشته اند ”شبه بنزین”, ولی من اصطلاح مردمی بنزین آخوندی را ترجیح می دم. ولی همین عامل فنی ی فاجعه  خودش دست پخت عامل سیاسی یعنی سیاستهای رژیم خامنه ای/ دولت احمدی نژاداست. ادامه‌ی خواندن→

سیاست اَپیزمنت غرب با فاشیسم دهه سی قرن بیستم                                                                
جوالی نیمه سپتامبر۱۹۳۸, «بحران زودت» اوج و شدّت تازه ای گرفته بود و ” ِز منجیق فلک ” همه جور سنگ فتنه برسردولت چکسلواکی می بارید.توطئه های گوناگون نازیها در جریان بود: پس از ناکامی شورش و طغیان فاشیستها (۱۳ سپتامبر) کونراد هنلاین, رهبرآنها, الغای سریع وضعیّت فوق العاده را خواست و به دولت مرکزی اولتیماتوم داد. ضرب الاجل که بی نتیجه ماند کلیه روابط حزب با دولت مرکزی را قطع و زیر شعار« ما می خواهیم به وطنمان, به رایش آلمان, برویم» به اتفاق چند هزارنفر اعضاء و طرفداران حزب با سروصدای زیاد به سوی مرز آلمان راه افتاد. قوای دولت تعرّض و ممانعت نکرد. جمعیّت وارد اایالت بایرن آلمان شد و به یاری ارتش هیتلر پشت خطوط مرزی استقرار یافت. نازیها بلافاصله از این جمعیّت واحدهای نظامی تشکیل دادند و دست زدند به عملیات مسلحانه درداخل خاک چکسلواکی. ادامه‌ی خواندن→

جاده صافکنهای جنگ (۴۱)
درباره سیاست اَپیزمنت غرب با فاشیسم دهه سی قرن بیستم « پس از پانزده سال هنوز  ملت انگلیس آن احساس سرشکستگی,  ترس و  نگرانی خود در  آن سپتامبر سرنوشت ساز(۱۹۳۸) را از یاد نبرده است. »
داف کوپر, وزیرنیروی دریایی امپراتوری بریتانیا درتابستان ۱۹۳۸, کتاب خاطرات , ص ۲۸۳, ۱۹۵۴ ادامه‌ی خواندن→

درباره سیاست اَپیزمنت غرب با فاشیسم دهه سی قرن بیستم

اواخراوت ۱۹۳۸ اروپا آبستن حوادث سیاسی نگران کننده وگمانه زنیهای سهمگین بود. ادامه‌ی خواندن→

– پرسش و پاسخ –

آقای قصیم, موج جدید اعدامها چه معنی دارد, نظرتان؟

خرداد ماه, پر انگیزه ترین و پرخاطره ترین ماه سیاسی سال اخیر و کل تاریخ سیاسی سی سال گذشته است. ادامه‌ی خواندن→

درباره سیاست اپیزمنت غرب با فاشیسم دهه سی قرن بیستم
شما وآلمان مرا به یاد سرگذشت آفرینش در انجیل می‌اندازید. هیچ مقایسه دیگری نمی‌تواند تأثیری را که روی من گذاشته‌اید درست توصیف کند» ادامه‌ی خواندن→

دوران کوتاه اعتلاء

پس از سقوط رضاشاه در شهریور۱۳۲۰, بازشدن فضای سیاسی کشورو آزادی زندانیان سیاسی وکادرهای باتجربه و کارکشته ی کارگری, جنبش سندیکایی ایران هم ُنضج و اعتلای تازه یافت. اما, ازهمان بدو فعالیت دوره تازه معلوم شد که اتحاد عمل کوشندگان سندیکایی, تحت تأثیر اختلافها و شکافهای فراکسیونی بین احزاب و جریانهای چپ آن زمان, ازبین رفته است. در باب مسائل و چشم انداز کار سندیکایی به طورعمده دو گرایش فکری پیدا شده بود. گروه زبده ای از سندیکالیستهای قدیمی, به رهبری یوسف افتخاری, سازمانی به نام « اتحادیه کارگران ایران» تشکیل دادند و حرف اصلیشان این بود که سندیکای کارگری می بایست مستقل از خط مشی و رهبری حزب توده – که تازه تأسیس شده بود و سیاست ملی و مستقلی را دنبال نمی کرد – فعالیت کند. در مقابل, کادرهای حزب توده دست به تشکیل سندیکای کارگری وابسته به حزب زدند و نهادی به نام « شورای مرکزی اتحادیه های کارگری ایران» پایه گذاری کردند. تمامی چهارده نفراعضای رهبری این نهاد سندیکایی, همزمان عضورهبری یا کادربالای حزب توده بودند. ادامه‌ی خواندن→