پس از مشاهده فهرست کابینه حس روحانی و به ویژه نام پورمحمدی ، به عنوان وزیر «وزیردادگستری» به یاد پیامهای آقای رجوی به رفسنجانی و خامنه ای افتادم و حمایت و دفاع آقای سامع از آن نصیحت نامه ها. بی فایدگی سیاسی و خسران بزرگ حیثیتی « پند نویسی به شیطان» اکنون بیشتر آشکار شده است. با گذشتن تصاویراعضای پیشنهادی کابینه و نوشتن دوسطر، پرسشی را در صفحه فیسبوکم گذاشتم . یکی از افراد مبارز عضو گروه (آقای امیرابراهیمی) با خواندن پرسش من عصبانی شد و توهینی کرد… که من امروزصبح(چهارشنبه ۷ اوت) آن را خواندم و یادداشت زیررا آن پایش گذاشتم. این مکاتبه فیسبوکی به خواندش می ارزد. ادامه‌ی خواندن→

۱-در باره استعفای سیاسی

استعفاء از حزب و ائتلاف سیاسی یک پدیده رایج و پیش پا افتاده است ، البته در تشکیلات و سیستمهای دموکراتیک. ادامه‌ی خواندن→

فاجعه تروریستی پرتاب چند ده موشک به کمپ- بازداشتگاه لیبرتی در روز روشن (۱۵ خرداد ) که از ساکنان زندان لیبرتی شماری کشته و تعداد بیشتری مجروح گرفت , برای من عمیقاً جانکاه و جگرخراش است . به لحاظ نشانه ها و قرائن جنایتکاری این حمله موشکی خصلت نماست و معنای خاص خود را دارد. جنایت تروریستی است که بی تردید امکان تکرار(فارغ از مجازات) دارد. ادامه‌ی خواندن→

پس از ارتکاب جرم , یعنی اعلام علنی استعفای کتبی و مستدل ِ من و آقای روحانی از شورا, بلافاصله موج واکنشهای مرئی و نامرئی, ابتداء به صورت اعلام ضربه شوک و ناباوری و آه و ناله و افسوس….بر سرما ریخت. ازایمیل و نامه و تلفن بگیرید تا یک سونامی کامنت هیجان زده فیسبوکی خطاب به من یا هردوی ما. ناگهان اعضاء و افرادی از گروه وسیع فیسبوکی ام , که تا آن زمان حتی یک خط هم ازآنان ندیده بودم, با اسامی و عکسهای ناشناخته وارد میدان شدند, یکی ازیکی شوکه تر و«احساساتی تر»! ادامه‌ی خواندن→

فاجعه تروریستی پرتاب ۴۰ موشک به کمپ-زندان لیبرتی در روز ۹ فوریه اخیر که تاکنون ۸ شهید و بیش از ۱۰۰ مجروح از مجاهدان ِ اجباراً منتقل شده به آن بازداشتگاه برجای گذاشته, هنوز از جانب رئیس یونامی عراق(مارتین کوبلر) محکوم نشده است. رفتاروی آشکارا معنای خاص خود را دارد. دستکم بوی تحمّل و اغماض جنایت می دهد. از دید رژیم و شخص خامنه ای – طرّاح و آمراصلی این جنایت علیه بشریت- معنایی دارد که درعمل به موضع مالکی شانه می زند و به درد رژیم می خورد. اکنون رویکرد رئیس یونامی مفهوم و نقش «تسهیل کنندگی» وی را آشکار کرده است ! ممکنست گفته شود آقای بانکیمون این جنایت را محکوم کرد. این درست, ولی واقعیّت وحشتناک اینست که مسئول میدانی ملل متحد نه از محل جنایت بازدید و نه بلافاصله آن را محکوم می کند, چرا؟ این داده ها برای ما هشداری مکررند, البته در ترازی تازه و بدشگون که متأسفانه تاریخ و سوابق تیره ملل متحد, دستکم بخشهای میدانی و فرماندهان و مسئولان مربوطه در صحنه جنایتهای گذشته را تداعی می کند, به عنوان نمونه به چند مورد معروف و تکاندهنده فقط اشاره می کنم : ادامه‌ی خواندن→

سیاست اَپیسمنت غرب با فاشیسم دهه سی قرن بیستم –

«ما تصاویر غم انگیز را دیدیم و همگی مشاهده کردیم که سربازان آلمانی در سر راه خود  آتش می زنند , می سوزانند , دست به قتل و غارت می زنند , بی آن که لختی تأمل کنند. آدمهایی بالغ , ولی حتی بر آن چه می کنند آگاهی ندارند , افرادی که حین ارتکاب این اعمال وجدانشان تکان نمی خورد و رفتارشان , خلاف قوانین[زمان جنگ] و تکالیف مربوطه , علیه شرف و حیثیت سرباز آلمانی است.» ادامه‌ی خواندن→

–           سیاست اپیسمنت غرب با فاشیسم دهه سی قرن بیستم –

بی تردید «معاهده مونیخ» یک رویداد اساسی و بسیار مؤثر بر صحنه سیاسی اروپای دهه سی قرن بیستم بود. واقعه ای که به لحاط عواقب همه جانبه آن به نقطه عطف و شتابگیری قدرت نازیها و سیطره اقتدار شخص هیتلر در شرق آلمان تبدیل شد. صِرف اشغال و سپس الحاق سرزمین زودت به رایش آلمان نتایج شاخصی به نفع رایش آلمان و خط مشی هیتلر در پی داشت. ادامه‌ی خواندن→

دراین سی و سه سالی که میهنمان اسیر رژیم ولایت فقیه بوده, فجایع زیست محیطی متعددی دامن ملک و ملت را گرفته است. تجاوز و تخریب, آلودگی و غارت منابع طبیعی کشور طوری باب روز و رویداد عادی و جاری شده, ضایعات و خسرانهای بی شمار به حدّی شتاب یافته اند که بنیاد پیوندها و تعادلهای اکولوژیک میهنمان به خطر افتاده اند. ادامه‌ی خواندن→

–          سیاست اپیسمنت غرب با فاشیسم دهه سی قرن بیستم – ادامه‌ی خواندن→

سیاست اَپیسمنت غرب با فاشیسم دهه سی قرن بیستم                                       

پیشینه: در نیمه دوم سپتامبر ۱۹۳۸ خطر تجاوز نظامی هیتلر به چکسلواکی و احتمال یک جنگ بزرگ اروپایی می رفت. دستاویز تهدیدهای هیتلر تشدید ناآرامی در منطقه عمدتاً آلمانی نشین «زودت» در چکسلواکی بود. اغتشاشاتی که عوامل خودش آنها را دامن می زدند. ادامه‌ی خواندن→