«مردم، شبِ طبقه است»(در پیوند با مواضع رفقا ایل‌ناز جمشیدی و بابک انواری)

مردم، سوژه‌ی اعظم و کلانِ چپِ پست‌مدرنی است که خود از درِ نفی هرگونه روایت کلان و امر کلی وارد می‌شود. سوژه‌ی مردم، سوژه‌ی اعظم و در عین حال متکثری‌ست که خود را از درِ نفی سوژه‌ی طبقاتی پرولتری نشان می‌دهد. در ایدئولوژی چپ پست‌مدرن، مردم، سوژه‌ی اعظم و عامی‌ست که سوژه‌ی خاص طبقاتی و پرولتری، با خطاب و استیضاح آن، هم در عین حال سوژه‌ی منقاد و مطیع سرمایه می‌گردد و هم هستیِ خود را در یک‌پارچگیِ خیالین، فانتزیک و مصرف‌گرایانه، به مثابه یک تجربه‌ی به هم‌پیوسته، زیست می‌کند. ادامه‌ی خواندن