وقتی خمینی «روح خدا» در فضای باز سیاسی معروف به «جیمی کراسی» و در مسیر بادهای جهانی، با آن شامّه تیز آخوندیش اوضاع را برای موج سواری، مناسب و خالی از خطر دید، از حجره متروکه حوزه علمیه «نجف اشرف» بیرون خزید، بر امواج «بی بی سی» سوار شد، به “ماه” عروج کرد و سرانجام با “ایرفرانس” در مهرآباد تهران فرود آمد و دست در دست خلبان فرانسوی، خرامان بر خاک ایران قدم نهاد. البته همزمان دهها ملا و مکلای مفت خور و میوه چین نظرکرده را نیز بعنوان وزیر و وکیل و مشاور و تئوریسین و عضو شورای انقلاب با خود به همراه داشت. ادامه‌ی خواندن→

در شرایطی که دایناسورهای در حال انقراضی همچون خامنه ای و جنتی و رفسنجانی، در سودای دستیابی به “آرواره های اتمی” سخت بی تاب بودند و در چند قدمی رسیدن به این رویای ماجراجویانه، حالا مجبور به نوشیدن اولین جرعه از “جام زهر” اتمی میشوند، آیا حال و روزشان بهتر از “امام بزرگوار” در مقطع آتش بس با عراق و “معامله آبرویش با خدا” میباشد؟ ادامه‌ی خواندن→

قاتل طناب بدستی که مصلحت اندیش میشود!

  ادامه‌ی خواندن→

فضای سیاسی غالب کنونی در سطح جامعه، نشان دهنده پیچیدگی طرح فریب و مانورهای گمراه کننده تیم امنیتی احمدی نژاد است که چگونه و با چه حیله گری با ایجاد فضای اغتشاش ذهنی، همه نگاه ها را روی “رحیم مشایی” متمرکز کرده و در واقع با این “کلک مرغابی” همه تیرهای مخالفین و رقبایش را به سمت هدفی متحرک و غیر واقعی، منحرف کرده و به هدر میدهد… سوال مهم البته این است که کاندید اصلی تیم احمدی نژاد در این انتخابات چه کسی میتواند باشد؟ ادامه‌ی خواندن→

یک روز مانده به عید نوروز بود که برای اولین بار او را در سلولش دیدم. تک و تنها نشسته بود. وقتی پاسدار درِ سلول را پشت سرمان بست لبخندی زد و نیم خیز شد و خوشامد گفت. با همان سادگی و بی ادایی بچه های آن دوران، هردو در آن سلول تنگ بدون تکلف روبروی هم نشستیم و به دیوار تکیه دادیم… خودش را “مهرداد” معرفی کرد. جوانی خوشرو، لبخند به لب و مودب بود. در پاسخ به اولین سوال معمول هر زندانی، که علت دستگیری و جرمش را پرسیدم گفت: “مجاهدین” البته با یک لبخند شیطنت آمیز!… بدون اینکه منتظر سوال او بشوم گفتم: من هم همینطور… ادامه‌ی خواندن→

کاروان سیاسی-امنیتی احمدی نژاد و همراهان، ظاهرآ به انضمام اهل و عیالان مربوطه، تحت پوشش دیپلماتیک و البته بعنوان عالیترین هیئت نمایندگی “جمهوری اسلامی” برای شرکت در اجلاس سران “سازمان ملل متحد” وارد نیویورک شدند و پیشاپیش خودشان از تدارک گسترده برای این آخرین حضور در مجمع عمومی ملل متحد خبر داده اند. در این جمع “سابقه دار” شاید سوابق سیاه یک چهره خاص، چه بسا تحت الشعاع چهره نفرت انگیز خود احمدی نژاد، کمتر مورد توجه قرار گرفته است. ادامه‌ی خواندن→

داخل محوطه دانشگاه توی اتوبوسی که در نزدیکی ساختمان مرکزی امور دانشجویان دانشگاه “علم و صنعت ایران” پارک شده بود، همگی منتظر حرکت بودیم. مقصد ما “کارخانه چیت سازی ری” بود. تقویم آن روز، تاریخِ ۱۱ اردیبهشت سال ۱۳۵۸ شمسی برابر با اول ماه می ۱۹۷۹ میلادی را نشان میداد… در واقع این اولین مناسبت و بزرگداشت “روز جهانی کارگر” بود که پس از انقلاب بهمن و در فضای سیاسی بسیار متحول آن ایام، برگزار میشد. ادامه‌ی خواندن→