خیزش های پرشور و رزمنده ضد رژیمی، درسرتاسرایران!

در طول سه روز گذشته، سرتاسر کشور شاهد قیام ها و حرکت های اعتراضی عظیم و طوفانزای توده های محروم و زحمتکش ایران علیه رژیم ارتجاعی و دژخیم صفت جمهوری اسلامی بوده است. ادامه‌ی خواندن

پدیده ای به نام شوونیسم در سایت های اپوزیسیون!

باور نکردنی است که درخارج از کشور، بسیاری از عناصر و گروه بندی های سیاسی اپوزیسیون که ادعای مبارزه علیه رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی را دارند، خود در شمار بدترین سانسورچی ها محسوب میگردند که تاب و تحمل عقاید و نظرات دگر اندیشان را به هیچوجه ندارند. اهالی سرزمینی که در آن،طی قرن ها استبداد و خود کامگی و سانسور آرا وعقاید حاکم بوده، در خارج هم که زندگی می کنند نمی توانند خود را با اصول دموکراتیک و رعایت نظرات مخالفین سیاسی و تحمل عقاید غیر خودی، هم نوا سازند. انسان هائی که به علت عدم وجود دموکراسی و آزادی بیان و عقیده در ایران، مجبور به ترک کشور و اقامت در خارج شده اند،شایسته نیست که این چنین در مغایرت کامل با اصول دموکراتیک، به سانسورچی های باورها و نکته نظرات مخالفین سیاسی خود، مبدل گردند.  ادامه‌ی خواندن

حل مساله ملی در ایران، در گرو سرنگونی رژیم!

در اینکه ایران کشوری کثیر المله است ، امروز کمتر کسی شک و تردید دارد. درست است که دربین روشنفکران و صاحب نظران متعلق به ملت فارس، هنوز کسانی پیدا میشوند که وجود ملت های مختلف در ایران را انکار میکنند و در نشریات و نوشته های خود همواره از عبارت “ملت ایران” به جای “ملت های ایران” استفاده میکنند، اما در سال های اخیراین واقعیت غیر قابل انکار که در ایران نه یک ملت واحد بلکه ملت های مختلف زندگی میکنند، توجه عامه را به خود جلب کرده است. یکی از خصوصیات بارز، ملت واحد بودن، همانا داشتن زبان مشترک است. زبان زنده و فعالی محاوره ای که آحاد یک ملت، بدان تکلم می کنند. چون در ایران کنونی زبانهای مختلف وجود دارد، این خود بارزترین گواه بر وجود ملت های مختلف در این سرزمین پهناور می باشد. در ایران کنونی، ۶ ملت اصلی وجود دارند که عبارت از ملت های ترک آذربایجانی، بلوچ ، ترکمن، کرد ، فارس و عرب می باشند. بیش از نصف اهالی کشور را درحال حاضر، ملت های غیر فارس تشکیل میدهند که اکثرا در نواحی مرزی ایران، زندگی میکنند . در طول نود سال گذشته، به علت حاکمیت مرگبار دو رژیم مرکزگرای آزادی کش، ملت های غیر فارس ایران در معرض ستم ملی در ابعاد گسترده، قرار داشته اند. در طول نزدیک به یک قرن، تمام مبارزات و کوشش ها ی ملت های تحت ستم به منظور رهائی از چنگ ستم ملی، به شدت از جانب رژیم های شوونیست حاکم، سرکوب شده است. برای نمونه می توان به این واقعه تلخ تاریخی اشاره کرد که رژیم ارتجاعی شاه، درآذر ماه سال ۱۳۲۵ در نهایت بی رحمی و با ریختن خون هزاران تن، حکومت های دموکراتیک در آذربایجان و کردستان را سرکوب کرد. در سال های اخیر، مبارزات ملت های غیر فارس ایران علیه ستم ملی و اجحافات و تبعیض هائی که تحمل می کنند، حدت وشدت بیشتری، یافته است.  ادامه‌ی خواندن

انتحابات فرمایشی رژِیم، چه چیزی را تغییر میدهد؟

انتحابات فرمایشی رژِیم،  چه چیزی را تغییر میدهد؟

انتخابات  فرمایشی  رژیم،  روز جمعه ۲۹ اردیبهشت ماه برگزار شد. تردیدی نیست که در این ” انتخابات ” نیز، نظیر دیگر” انتخاباتی” که در رژیم جمهوری اسلامی در طول ۳۸ سال  گذشته برگزار گردیده، تقلبات زیادی به عمل آمده است. نتیجه انتخاباتی که در شرایط ترور و اختناق برگزار شد، این بود که روحانی برنده شد و رئیسی کاندید دیگر  حکومتی، شکست خورد.  میلیاردها تومان صرف برگزاری انتخابات کذائی گردید، بدون اینکه  این انتخابات پر زرق وبرق و این نمایش  تهوع آورحکومتی، سبب کوچک ترین تحول و گشایشی در اوضاع راکد و بحرانی اقتصاد کشور شده و باری از دوش  توده های محروم و زحمتکش بردارد. باید از کسانی که چهار سال پیش به  امید واهی ایجاد گشایشی در اوضاع  سیاسی و فرهنگی کشور و بهبود شرایط  ناهنجار زندگی روزمره، به روحانی رای دادند، پرسید در این چند سال ریاست جمهوری روحانی مکار، چه بهبودی در وضع  بحرانی اقتصاد عمومی یا در حیطه  آزادی و دموکراسی ایجاد گردیده که بار دیگر در انتخابات فرمایشی ریاست جمهوری شرکت کرده و به سود یکی از سردمداران رژیم کشتار و جنایت، رای میدهند؟    ادامه‌ی خواندن

چرا باید انتخابات فرمایشی رژیم را تحریم کرد؟

چرا باید انتخابات فرمایشی رژیم را تحریم کرد؟

بیش از سی و هشت سال از به قدرت رسیدن رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی میگذرد . در تمام این مدت نسبتا طولانی، اکثریت عظیم اهالی کشور در معرض بیرحمانه ترین استثمارها و بدترین سرکوبگریها و ترور و اختناق، قرار داشته اند. در طول این سی و هشت سال سلطه خونبار استبدادی، کوچک ترین نشانه ای از آزادی و حقوق بشر در ایران اسیر و دربند، وجود نداشته است. در ارتباط با بربریت و وحشیگری رژیم جمهوری اسلامی هرچه در رسانه ها و نشریات نوشته شود ،هنوز یکی از هزاران گفته نشده است. به قول شاعر : یک عمر هزار ساله باید تا من یکی از هزار، گویم. این رژیم آدمکش، در کنار دیگر وحشی گریها ، اعدام ها و سرکوب ها، در تابستان سال ۱۳۶۷، در نهایت بیرحمی بیش از پانزده هزارتن زندان سیاسی مقاوم و مبارز را کشتارکرده است. آنکه فرمان داد بر کشتار فرزندان خلق مظهر جور و جنایت بود و ضحاک زمان شکنجه روحی و جسمی زندانیان سیاسی در ایران تحت سلطه رژیم جمهوری اسلامی ، کاری روزمره و عادی می باشد. ادامه‌ی خواندن