کابوس شبانه در سزام استریت، اسباب بازی “ارنی” ساخته شده در سوئیت شاپ های* چین!

پورتال وزارت صنایع و معادن مهر ۸۳: واردات بی رویه کالاهای چینی صنایع داخلی را با رکود مواجه کرده است. ادامه‌ی خواندن→

روز چهار شنبه ۱۰ نوامبر ۲۰۱۰ لندن شاهد بزرگترین و پرجنب و جوش ترین اعتراض دانشجویی در سال های اخبر بود. بیش از ۵۰ هزار نفر از دانشجویان و کارگران بخش آموزش در اعتراض به افزایش هزینه ثبت نام  و هم چنین علیه رفرم های آموزشی به طور کلی و برای ایجاد سیستم آموزشی عادلانه رایگان در همه سطوح آموزشی به خیابان آمدند. بلوک های متعددی در تظاهرات حضور داشتند. دانشجویانی از دانشگاه های شهرهای مختلف کشور، دانشجویان کالج، دانش آموران، معلمان و سایر گروه های اجتماعی که خود را با مسایل اجتماعی در تماس نزدیک قرار می دهند و مسایل اجتماعی را مساله خود و همه می دانند، حرکت مشترک اعتراضی را انجام دادند. ادامه‌ی خواندن→

سه سال قبل نشست سران ۸ کشور بزرگ سرمایه داری در رستوک آلمان برگزار شد. صدها هزار نفر از سراسر آلمان و حتی بعضا از کشورهای دیگر اروپا به رستوک آمدند تا مخالفت خود را با این نشست، با تصمیات قیم مآبانه آن ها برای جهان، با سیاست های سرمایه در غارت منابع مادی و استثمار نیروی کار، با فقر گسترش یابنده دراثر مناسبات سرمایه داری و در یک کلام با کل نظام سرمایه داری حاکم برجهان اعلام کنند. ادامه‌ی خواندن→

۵ شنبه گذشته هزاران نفر از مردم اشتوتگارت به عنوان اعتراض و برای جلوگیری از تخریب پارک قصر بخاطر گسترش ترمینال شهر،  در پارک مزبور اجتماع کردند. این اولین اجتماع اعتراضی نبود اما تظاهرکنندگان این بار اکثرا مردمی بودند که تا کنون هیچگاه در یک تظاهرات اعتراضی شرکت نکرده بودند و به بیان بهتر مردم عادی شهر بودند و تظاهرات بسیار صلح آمیز و آرام بود. این طرح در سال ۲۰۰۷ بنام طرح پرستیژ توسط دولت سرمایه داری متشکل از احزاب سوسیال دموکرات، دموکرات مسیحی و لیبرال دموکرات در پارلمان سرمایه تصویب شد. این طرح با مخالفت مردم اشتوتکارت مواجه شد به نحوی که در یک همه پرسی آزمایشی تنها ۲۶% موافق طرح بودند. اکنون تعداد شرکت کنندگان در تظاهرات سنتی دوشنبه ها بالا رفته و از چند ده نفر به ۶۰ هزار نفر رسیده است. ادامه‌ی خواندن→

“طی تعطیلات تابستانی گذشته، حکومت یونان به طور مخفیانه و بدون هیچ توضیح ویژه ای مکانیسم حمایتی قانون ضد تروریسم سابق را به طور کلی لغو کرد. این مکانیسم از فعالان سیاسی و اتحادیه ای و حتی کسانی که دست به خشونت می زدند در برابر اتهام جنائی”عمل تروریستی” حمایت می کرد. ادامه‌ی خواندن→

در تاریخ ۲۱ تا ۲۳ جولای ۲۰۰۹ کارگران کونتیننتال دورتموند علیه تصمیم کنسرن کونتی بر اخراج ۱۰۰ کارگر با شعار اصلی ” یکی برای همه، همه برای یکی” دست به اعتصاب زدند. این اعتصاب بدون دخالت اتحادیه و به صورت مستقل انجام گرفت و مورد پشتیبانی سراسری در آلمان قرار گرفت و کارگران اعتصابی را نیرو داد. گرچه اعتصاب نتوانست کاملا جلوی اخراج را بگیرد اما بخشا موفق بود زیرا توانست به کنسرن تحمیل کند که ۸۰% حقوق خالص کارگران را به مدت ۱۹ ماه پرداخت کند و این کارگران در لیست انتقال قرار بگیرند تا اگر در جایی دیگر از کنسرن یا شرکتی دیگر نیاز بود آن ها در اولویت باشند. ادامه‌ی خواندن→

زمانی که نخست وزیر یونان در باره ی برنامه اقتصادی دولت خود شروع به صحبت کرد، تظاهرات اعتراضی جدید در نمایشگاه اکسپو شهر سالونیکا، آغاز شد. تظاهرکنندگان در محاصره هزاران پلیس ضد شورش قرار داشتند که شیوه های جدید دولت در سرکوب را به اجرا گذاشتند. آن ها قبل از شروع تظاهرات ۳۵ نفر را که به ظن آن ها آنارشیست بودند دستگیر کردند؛ گویی که اعتراضات به افراد وابسته است نه به سیاست های سرمایه داری حاکم. اعتراض از سال های قبل گسترده تر بود آن هم در شهری که از محافظه کارترین شهرهای یونان است و عناصر راست مذهبی  افراطی با دید ناسیونالیستی ضد یهودی در آن سابقه ای دیرینه دارد ادامه‌ی خواندن→

بیش از ۲ میلیون نفراز کارگران و مردم ناراضی فرانسه در پاریس و ۲۰۰ شهر دیگر روز سه شنبه ۷ سپتامبر در اعتراض به سیاست های اقتصادی دولت فرانسه به خیابان آمدند. مدارس بسته ماند و کار بسیاری از مراکز خدمات عمومی، راه آهن ملی، بعضی از پروازها و حمل و نقل شهری مختل شد. این دومین اعتراض عمومی میلیونی طی دو ماه گدشته است. باید به آن تظاهرات علیه سیاست های مربوط به مهاجرت و اخراج مهاجرین  غیرقانونی از نظر دولت سرمایه را اضافه کرد. ادامه‌ی خواندن→

پدیدۀ بیکاری و جمعیت بیکار یا کارگران مازاد نتیجه ی انباشت یا توسعه ی ثروت در نظام  سرمایه داری است که خود نیز به اهرمی برای انباشت بیشتر و به یکی از شرایط وجودی شیوه ی تولید سرمایه داری تبدیل می شود. ادامه‌ی خواندن→

مطلبی با عنوان راه حل پنج ماده ای ما زنان برای برون رفت از “بحران“! روز دوشنیه با امضای  ۳۴ نفر از زنان فعال مدنی منتشر شد و تاکنون بنا بر اطلاع سایت شبکه سراسری همکاری زنان ایران تعداد امضاها به ۲۳۲ نفر رسید. بحت من در این جا کاری به کمیت امضا کنندگان ندارد زیرا ممکن است بهترین پیشنهادات بنا برروانشناسی جمعی توده ای کمترین نظر موافق را جلب کند و تنها بعدها توده ها به درستی آن اذغان آورند.مساله بر سر محتوی نظری است که بیانیه را ارائه می دهد حتی اگر بسیاری از دوستان عزیزم آن را تهیه یا امضا کرده باشند. روی سخن من نیز با این دوستان است نه امضاهایی که نمی شناسم. ادامه‌ی خواندن→