روحانی دومین بودجه ی دولت خود را در ماه آذر با تاکید بر این مساله که در سال گذشته اولویت بر کاهش تورم و برگرداندن ثبات اقتصادی بود به مجلس ارائه کرد و بر رسیدن تورم در سال جدید به ۲۰% و سهم صادرات غیرنفتی در بودجه از ۴۰% سال قبل به بیش از ۵۰% تاکید کرد. اما باید گفت که بخش اعظم صادرات غیر نفتی را نیز محصولات زیر مجموعه نفتی تولیدی در پتروشیمی و محصولات گازی تشکیل می دهد. این بودجه تا کنون بحث های داخلی زیادی را برانگیخته است. با نگاه به منابع درآمد و چگونگی توزیع آن به خوبی می شود دید که بورژوازی با چه تمهیداتی و چگونه با کمک خدم و حشم سرمایه اعم از متخصصان، اقتصاددانان، برنامه ریزان تا وکلا و وزرا برای انداختن بار گردش چرخ تولید برای بازتولید سرمایه به نحو احسن بر شانه های توده های کارگر و زحمتکش تمام هم و غم خود را به کار می گیرند. چگونه آن را برنامه ریزی می کنند وچگونه آن را به توده های متوهم می نمایانند که بخشی از آن ها بدون دیدن این بار جانفرسا به دام دعواهای زرگری جناح های مختلف بورژوازی حاکم می افتند. برای بازنمائی این روند نگاهی به برخی مطالب بودجه می اندازیم. ادامه‌ی خواندن→

کشورهای بریکس(BRICS)

پیش گفتار

مطلبی که ترجمه آن در زیر ارائه می شود حاصل کار تحقیقی ارائه شده در ژوئیه ۲۰۱۴ موسسه Süd Wind است. روشن است که نگاه نویسندگان آن به موضوع، نگاه چپ اروپائی به مسائل است. نگاهی که به دلیل تاثیر ریشه دار رفرمیسم راست و چپ یکی به میخ می کوبد و یکی به نعل. درد را می بیند اما سریع از آن می گذرد زیرا نمی خواهد متهم شود که با “ادبیات کهنه” یعنی با نگاهی ضد سرمایه داری مساله را تجزیه و تحلیل می کند. ادامه‌ی خواندن→

در ماه پایانی سال مساله دستمزد های کارگری و بالاخص حداقل دستمزد کارگری به عامل فعالیت فعالین؛ گروه ها و احزاب کارگری داخلی و خارج از کشور تبدیل می شود. هرکدام سعی می کنند تا با مستمسک قرار دادن آن خود را در جامعه کارگری مطرح نمایند. تکانی به خود بدهند و یک دو ماهی را با مقاله ای؛ نقل نظرات و دادن اطلاعیه هایی در ارتباط با آن رجز خوانی کنند. و انگاه که با حقیقت تلخ اعلام رسمی آن مواجه شدند سرخورده یا بگویند که ببینید این دولت با دولت قبلی فرقی ندارد یا این که رئیس دولت دروغ گو است و وعده هایش توخالی است. ادامه‌ی خواندن→

شرایط کار در صنعت نساجی اندونزی ادامه‌ی خواندن→

دو نمونه

آتش سوزی در محل کار به ویژه در کشورهایی که تولید در آن ها تنها معطوف به بهره کشی از نیروی کار بدون پرداخت هزینه ای یا پرداخت هزینه مناسب در امر حفاظت از نیروی کار است به پدیده ای روتین تبدیل شده است. ادامه‌ی خواندن→

بار دیگر طومار زندگی ۱۱۲ کارگر در هم پیچیده شد. آتش سوزی در شیفت شب شنبه ۲۴ نوامبر در کارخانه ای متعلق به Tazreen Fashion Lid. در منطقه صنعتی حومه داکا آغاز شد و در ساعت ۵:۵۰ صبح یکشنبه به کنترل در آمد. کارگری تعریف می کند که با بلند شدن آژیر خطر خواستم از ساختمان بگریزم مدیر جلویم را گرفت و گفت اتفاقی نیفتاده بسرکارت برگرد. اما بزودی متوجه شدیم که دروغ می گوید وقتی به طرف خروجی رفتیم دیدیم آن را از بیرون مسدود کرده اند دیگر دیر شده بود. آتش سوزی از طبقه هم کف که انبار کالا بود شروع شد و بسرعت به طبقات بالا سرایت کرد. او خود را از پنجره طبقه دوم به بیرون پرتاپ کرد و مصدوم نجات یافت اما ۱۱۲ کارگر که اکثریت آن ها را زنان تشکیل می داد در آتش سوزی جان باختند و یا به ذغال تبدیل شدند. عده ای نیز با درجات مختلف سوختگی در بیمارستان بستری هستند. اداره آتش نشانی منطقه می گوید ما در محل کارخانه حاضر شدیم اما در کارخانه امکانات خروج اضطرای وجود نداشت و معبری برای ورود به طبقات بالا پیدا نمی کردیم. ۶۹ جسد تنها در طبقه دوم پیدا شد و واقعا معلوم نیست که آیا قربانیان همین ۱۱۲ کشته باشند.  ادامه‌ی خواندن→

موقعیت و وضعیت زنان کارگر در ایران

مصاحبۀ فریده ثابتی با رادیو دموکراسی شورائی، بمناسبت ۸ مارس ادامه‌ی خواندن→

مصاحبه با رادیو دموکراسی شورائی در باره

ناامنی محیط کار و انفجار در کارخانه کیمیاگستران شازند خرداد ۱۳۸۷

  ادامه‌ی خواندن→

اولین اعتصاب توده ای سیاسی در آلمان*

تا سال ۱۹۱۸  آلمان پدیده ی اعتصاب سیاسی توده ای را تجربه نکرده بود. برای سوسیال دموکراسی و اتحادیه ها، اعتصاب سیاسی توده ای به صورت یک معضل باقی مانده بود. در سال های ۱۹۰۵ و ۱۹۰۶ بحث های زنده ای در این باره جریان داشت. چپ های حزب** ( سوسیال دموکرات.م) اعتصاب سیاسی توده ای را یک وسیله ی مبارزاتی  لازم برای پرولتاریا می دیدند اما راست های حزب تحت رهبری  معتبرین اتحادیه ای آن را در کل بی معنی برآورد می کردند. همه ی دعواها در باره ی اعتصاب سیاسی توده ای در روز حزب مانهایم در سال ۱۹۰۶ که در آن رئیس حزب و کمیسیون عمومی اتحادیه ها به تنهایی در باره بکار گیری این وسیله ی مبارزاتی تصمیم گیری کردند، به گور سپرده شد؛ گفنتد تنها زمانی که هر د و وسیله {حزب و اتحادیه.م} به درستی عمل کردند، اجازه دارند توده ها را بکار گیرند. معضل این چنین به شایستگی حل شد. ادامه‌ی خواندن→

نگاهی کوتاه به عکس بالا نشان می دهد که اولا قصه “دفاع از خود” پلیس سرمایه آنگونه که خانم رئیس پلیس ادعا می کند، و سخنان نماینده کارفرما که پلیس چاره ای جز جلوگیری نداشت، چه بی معنی است. دوما نشان می دهد که این افراد که شاید هم از اقشار فقیر جامعه بودند چه سیاه چه سفید پوست همان گونه که در عکس می بینیم، برای دفاع بی چون و چرا از منافع سرمایه چگونه آموزش می بینند و به چه موجود بی رحمی تیدیل می شوند که حتی به مرده کارگر هم نفرت می ورزند و با همه ابزار چه لگد چه تفنگ چه دستگیری، بیک خواست ساده کارگر پاسخ می دهند و اصولا روی سخن کارگر در اعتصاب با او نیست اما او بعنوان نیروی سرکوب به مصاف کارگران فرستاده می شود ادامه‌ی خواندن→