طی سالهایی که عبدالله اوجلان در زندان حکومت ترکیه محکومیت ابد خود را می‌گذراند، تحت تأثیر جنبش زاپاتیستی مکزیک و نظرات تئوریک موری بوکچین (Murray Bookchin) و البته تردیدهایش پس از فروپاشی اتحاد شوروی و اردوگاه شرق نسبت به راهی که تا آن زمان پیموده بودند، با طرح نظریه «کنفدراسیون دموکراتیک» به نقد گذشته خود و حزب کارگران کردستان (PKK) می‌پردازد. ادامه‌ی خواندن→

آزادی عقیده و زندان سیاسی

همانطور که می‌دانیم اکنون در کشورهای پیشرفته سرمایه‌داری زندان سیاسی و زندانی سیاسی وجود ندارد، یعنی کسی را بدلیل عقایدش و تحت هیچکدام از عناوین مصطلح در ایران مثل امنیتی و دارای عقاید براندازنده، نشر اکاذیب، تشویش افکارعمومی و غیره به زندان نمی‌افکنند. آیا تحقق آزادی عقیده ذاتی نظام سرمایه‌داری بوده است؟ هرچند که بورژوازی در آغاز زمانیکه انقلابی بود، پرچم آزادی و حقوق بشر را بر علیه اشراف فئودال و کلیسا بلند‌کرد ولی بعدها در برابر کارگران که خواستار عدالت و حقوق اولیه انسانی بودند با سرکوب و زندان پاسخ گفت. در سالهای پیش از جنگ جهانی دوم بسیاری از فعالین چپ در اروپا بزندان افتادند، تظاهرات مردم ناراضی به گلوله بسته می‌شد و هرجا که دولت ناتوان از مقابله مستقیم بود از باند‌های سیاه برای ضرب و شتم و قتل مخالفین استفاده می‌نمود. تنها پس از جنگ جهانی دوم و بقدرت رسیدن احزاب رفرمیست سوسیال دموکرات و پیاده‌کردن رفرم‌های رادیکال از جانب آنان بود که آزادی‌های بنیادین در جوامع غرب به اجرا درآمد و نهادینه شد. ادامه‌ی خواندن→