مواضع قدیم در پیرایه ای « نوین»
مبارزات واعتراضات جاری کارگری بخشی از واکنشهای طبقاتی کارگران بوده است که بعد از سپری شدن دوسال از عنوان کردن « سبک کارکمونیستی» در کنگرۀ ا.م.ک وگذشت بیشتر از یکسال از تشکیل حزب کمونیست ایران،در مرکز توجه تئوریسینهای حکا قرار گرفت که البته عطف توجه رهبران حزب به مبارزات جاری کارگران بدوأ به جهت مفید واقع شدن در آن مبارزات ویا بهبودبخشیدن به وضعیت معیشتی و سیاسی کارگران، نبود.بلکه طرح چنان مباحثی درآن مقطع بدان خاطر بود که تئوریسینهای حزب بعد از سالها خود مشغولی سازمانی، دریافته بودند که هنوز فعالیت حوزه ها و محافل ترویجی شان،خیری به سازمانشان نرسانده وثمره ای از« نیروشدن» حزبشان راببارنیاورده بودند.لذادرسال ۱۳۶۳ بودکه رهبران حزب باطرح مباحثی مربوط به مبارزات جاری کارگران، درصدد جستجوی راهی بودند که صرفأ به گسترش و توسعۀ سازمان حزبشان بیانجامد. ادامه‌ی خواندن