شرایط جامعه، طبقه کارگر، آینده و ضرورت ها
با نگاهی به سیاههی سرمایه، در آستانه ماه می سال ۱۳۹۷/۲۰۱۸ جهان طبقاتی، غیرانسانی ترین جهان را به نمایش میگذارد. در ایران، بهسان گوشهای از دهکده جهانی، نه در دوران برده داری و عصر روم باستان، نه در هجوم سعد وقاص و جانشینان محمد، با فرمان اشغال و غارت و فدیه و جزیه، و یا نه با تازش چنگیز و تیمور و شاه اسمعیل و سلسه صفوی و قاجار و نه هیتلر به سر میبریم. با پی گیری تاریخ مبارزه طبقاتی از سال ۱۷۸۹ نزدیک به ۲۵۰ سال پس از نخستین انقلاب بورژوایی که با وعده «برادری، برابری و آزادی» علیه نظام فئودالی بر دوش توده های کار و رنج به قدرت رسید، تنها جنگ، نابرابری، اسارت، فلاکت و تباهی در جهان جاری است. فرمانروایان مناسبات طبقاتی نوین، با این پیروزی و سلطه در سده ۱۸، بازدارندگان پیشرفت نیروهای مولده و زندگی شدند. از همین روی هیچ گزینهای جز دگرگونی مناسباتی که به آشکارا ارتجاعی و به محکومیت تاریخی روبرو گردیده، نمانده است. سرمایه در این برهه، برای بقاء حاکمیت فوق استبدادی خویش، اینک، برای بازدارنگی فرگشت (تکامل) تاریخی نیروهای مولده، از هیچ جنایتی فروگذار نیست. این حاکمیت ضد انسانی باید با انقلاب پی گیر، یعنی قانون نفی در نفی دیالکتیک تاریخی، به ریل برابری، رهایی و زندگی انسانی، سازمان یابد. ادامهی خواندن→