بایگانی دسته: عباس منصوران

ولادیمیر ایلیچ لنین، اندیشه‌ی سیاسی و استراتژی (۲)

ارسال شده در توسط

 «انقلاب اجتماعی سده‌ی نوزدهم،‌ چکامه‌ی خود را از گذشته نمی‌تواند بگیرد، ‌این چکامه را فقط از آینده می‌توان گرفت. این انقلاب تا همه‌ی خرافات گذشته را نروبد و نابود نکند، ‌قادر نیست به کار خویش بپردازد… بگذارید مردگان سرگرم به خاک‌سپاری مرده‌های خویش باشند تا خود به محتوای خویش بپردازند. ادامه‌ی خواندن→

انحلال طلبی! به کجا چنین شتابان!(تجربه حزب سوسیال دمکرات کارگران روسیه)

ارسال شده در توسط

 لنین می‌نویسد: «ما در محیط  دیگری با همان مبارزه جناح اپورتونیستی علیه جناح انقلابی حزب در مسأله سازمانی و همان تصادم مختاریت علیه مرکزیت،‌ دمکراتیسم علیه «دیوان‌سالاری» و تمایل به تضعیف سختگیری و انضباط در سازمان علیه تمایل به تشدید آن …روبه رو هستیم…»(۱)

انحلال طلبی! به کجا چنین شتابان!
(تجربه حزب سوسیال دمکرات کارگران روسیه) ادامه‌ی خواندن→

کمونیست‌ها، استراتژی- تاکتیک و پارادَیم‌ها

ارسال شده در توسط

برای کمونیسم «فلسفه، ‌سلاح روشنگرانه پرولتاریا و پرولتاریا سلاح مادی فلسفه است» فلسفه سلاح مادی خود را در پرولتاریا می‌یابد و پرولتاریا سلاح فکری (اینتلکتوال- intelectual)‌خود را در فلسفه پیدا می‌‌کند.» (کارل مارکس،‌ مقدمه‌ی سهمی در نقد فلسفه حقوق هگل، ‌ترجمه سهراب شباهنگ و بهروز فرهیخته) نشر آلفابت ماکزیما،‌ سوئد ۲۰۰۳ چاپ نخست،‌ ص ۸۵. ادامه‌ی خواندن→