طبق خبری که چند روز پیش دریافت کردم در محله کمر بندی شهر سنندج زنی ٣٠ ساله به اسم شرمین ناوخاصی دارای دو فرزند به دلیل اختلاف با همسرش خود را حلق آویز می کند ومتا سفانه جانش را از دست می دهد. ادامه‌ی خواندن→

اگر چه قبلا هم ماهواره و هریک از ابزارهای ارتباطی و آگاهگری برای رژیم کابوسی دهشتناک بود اما اینک مدتهاست که ماهواره ها خواب هر شب سران رژیم را آشفته کرده است و هر روز بیشتر و بیشتر به مقابله با آن می پردازند. بیچاره جمهوری اسلامی کم کابوس داشت این یکی هم اضافه شد. ادامه‌ی خواندن→

چند روز پیش دختری بنام سروه در سردشت به دست پدرش کشته شد سروه ۱۷ ساله به جوانی  علاقمند بود که پدرش با ازدواج آنها مخالف بود و پدر سروه او را وادار به ازدواج با مردی که مورد علاقه سروه نبود کرد. بعد از مدتی این جوان عکس و وسایلی را که نشان از رابطه دوستی اش با سروه بوده را به پدر سروه نشان میدهد.  سروه نیز از ترس  به منزل   این جوان فرار می کند. پدر سروه او را به خانه باز میگرداند و شب هنگام او را به قتل می رساند و جسد او را در سد مهاباد می اندازد. ادامه‌ی خواندن→

بالا خره بعد از حدود بیش از ۶ سال طرح بیمه زنان خانه دار هم به بهانه بدهی ١٩ هزار میلیاردی دولت به سازمان تأمین اجتماعی به لغو شدن انجامید نتیجه ای که چندان هم بعید به نظر نمی رسید و در واقع از حکومتی که اساسش بر زن ستیزی است نمی توان انتظار این را داشت که بیاید و در جهت بهبود وضعیت زنان کاری انجام دهد. حکومتی که از روز اول تحمیل خود در جهت بی حقوقی زنان و جنس دوم  قلمداد کردن  آنان قانون تصویب می کند و به اجرا میگذارد هرگز نمی تواند داعیه ذره ای بهبود وضعیت زنان  را داشته باشد. ادامه‌ی خواندن→

از همان سالهای اول تحمیل حکومت سیاه اسلامی بر جامعه ایران، زنان همواره علیه قوانین و فرامین این حکومت لحظه ای از مبارزه برای حقوق برابر و انسانی خود کوتاه نیامده اند و از همان ابتدا به این حکومت پاسخ نه خود را دادند بطوریکه زنان در ۱۷ اسفند ۱۳۵۸ باتظاهرات خیابانی گسترده ای و با شعارهای رادیکال مانند ” ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم ” ، “نه روسری نه تو سری” لرزه بر اندام رژیم تازه بقدرت رسیده اسلامی انداختند که بلافاصله بعد از آن نیز رژیم با اتکا به زندان، شلاق، شکنجه، حجاب اجباری و اسید پاشی هجوم وحشیانه خود را به زنان آغاز کردند و از همان ابتدا تا به امروز با تصویب و اجرای قوانین ضد انسانی تعرض به منزلت انسانی زنان را گسترش دادند اما هیچگاه نتوانستند صدای برابری طلبانه زنان را خفه کنند. ادامه‌ی خواندن→