اول(ممدوف خوش اومدی)
از دست آوردهای پر شمار انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ یکی هم این که شور و شوق شگفتی در میان کارگران و زحمت کشان و کمونیست های آسیایی به وجود آورد. این اشتیاق و همپوشانی – که از ماهیت کارگری و انترناسیونالیستی انقلاب اکتبر سر چشمه می گرفت – به نحو مشخصی به عروج احزاب کمونیست و اتحاد کارگری در کشورهای همسایه ی اتحاد جماهیر شوروی یاری رساند.یکی از این کشورها ، ایران بود که از بخت بلند همسایه گی با دولت بلشویکی نیز برخوردار بود.انقلاب اکتبر برای کمونیست های ایران نه فقط بستری برای سازمان دهی کارگری و تشکیلاتی بود، بل که فرصتی یگانه نیز بود که امکان ملاقات با برجسته ترین رهبران و نظریه پردازان کمونیست همه ی تاریخ تاکنونیِ ما را فراهم کرد و زمینه های ارتقای اعتماد به نفس طبقه ی کارگر نوجوان ایران را نیز به وجود آورد.حضور کمونیست برجسته یی همچون آوتیس سلطان زاده در انترناسیونال دوم و پلمیک های جانانه یی که از وی با بزرگانی مانند لنین و تروتسکی و بوخارین و هیلفردینگ به جای مانده ، به مثابه ی سند درخشانی در جنبش کارگری – کمونیستی ایران ثبت گردیده است. در این زمینه بنگرید به: ادامه‌ی خواندن→
