روشنفکران چپ و “بازی ناجوانمردانه” یی به نام غزه!

یکم. خطوط عمده ی برخورد با مساله ی فلسطین در حاکمیت جمهوری اسلامی به طور مشخص متکی به دو گرایش است:
گرایش نظام سیاسی حاکم که در متن دفاع از جریان های اسلامی و تقویت این جنبش ها حرکت می کند، گروه های چپ فلسطینی را بر نمی تابد ، ساف را سازشکار می داند و با وجود بریدن حماس از دولت سوریه و چرخش آشکار به سوی دولت محمد مرسی ، بازگشت تمام عیار به اصالت اخوان المسلمینی و بلند کردن دستان رجب طیب اردوغان (به عنوان رهبر جهان اسلام) و….هنوز از این جنبش دفاع می کند. ناگفته پیداست که این گرایش اگرچه تسلیحات و پول در اختیار حماس می گذارد و رهبران آن را در تهران با آغوش باز می پذیرد اما در اعماق قلبش از حماس راضی نیست و ترجیح می دهد که جریانی مانند حزب الله حسن نصرالله در فلسطین عروج کند. نزدیک شدن حماس به عربستان و مصر و قطر و ترکیه برای جمهوری اسلامی مطلوب نیست اما در حال حاضر حماس برای این گرایش در واقع خیرالموجودین است. ادامه‌ی خواندن

نقدینه گی ، تورم و دستمزد!

تهاجم جدید به اردوی کار

مستقل از این که مساله ی دستمزد با کار و زنده گی کارگران عجین شده است و به همین سبب نیز سال و ماه نمی شناسد، اما به هر شکل از ابتدای بهمن این امر حیاتی به یک مناقشه در اردوی کار- سرمایه تبدیل می شود و بر مبنای مواضع و تحلیل ها صف بندی های سیاسی طبقاتی را نیز مشخص می سازد. ادامه‌ی خواندن

هر گاو گند چاله دهانی….جوابی به یاوه بافی علی مطهری

۱٫علی مطهری کوچک تر از آنی است که برای پاسخ به  “سخنان گهربارش” وقت تلف کنیم. ایشان تمام اعتبار سیاسی خود را از پدرش گرفته است و از نسبتی که با علی لاریجانی دارد. پدر علی مطهری به ایده ئولوگ فلسفی و به یک مفهوم پایه ریز اساس نظری حکومت اسلامی مشهور شده است. می خواهم برای ورود به افاضات آقای علی مطهری ابتدا به نکته یی اشاره کنم. ادامه‌ی خواندن