رنگین کمانی که این روزها بر آسمان ایران می درخشد یک بار دیگر توجه ها را به سوی خود جلب کرده است. رنگین کمان حضور زنان بر فضای سیاسی ایران آن تحول زیر رو کننده ای است که جنبش ها و احزاب و شخصیت های سیاسی را ملزم به عکس العمل و اظهار نظر کرده است. مهمتر اینکه حکومت اسلامی مجبور شده است خطر را به رسمیت بشناسد و هشدار بدهد و تلاش کند نیروی های متفرق خود را علیه حضور اجتماعی و علنی زنان بسیج کند. ادامه‌ی خواندن→

روز جهانی کارگر در راه است. هر چه نشانی از تحول و پیشرفت دارد از آن سازندگان و برپا دارندگان زندگی، یعنی طبقه کارگر جهانی است. هر چه نشانی از تباهی و ویرانی دارد مهر نظام و طبقه حاکم برآن حک شده است. ادامه‌ی خواندن→

“میهن، پرچم” و رهائی زن ادامه‌ی خواندن→

ثنا نصاری در مقاله ای تحت عنوان “بازتولید بردگی در بیلبوردهای شهری” بدرست حذف مادر در بیلبورد “با یک گل بهار نمیشه” را زیر تیغ انتقاد خود می گیرد و می نویسد: “مادر نه تنها از این تصویر، بلکه می توان گفت او از شادی های زندگی، از پیک نیک رفتن به اتفاق همسر و فرزندان در بهاری که وعده داده شده حذف شده است زیراکه او مشغول انجام وظیفه ی “ساختن بچه” است.” ادامه‌ی خواندن→

شاید در نگاه اول برای بعضی از خوانندگان ما این یک شعار از سر تعلق آرمانی و ایدئولوژیک باشد. شاید اینطور برداشت شود هر کس هر چه می گوید و هر چه می نویسد در خدمت جا نداختن یا فروختن کالای خود به مردم است. این یک درک رایج و تا حدود زیادی جا افتاده است که سیاستمدران و سیاسیون دروغ می گویند و وعده سر خرمن میدهند و وقتی خرشان از پل گذشت تمام قول و قرارها از یادشان خواهد رفت و باز سر مردم بی کلاه خواهد ماند. بقول معروف آش همان و کاسه همان. ادامه‌ی خواندن→

چهره کیست و چه تاثیری بر افکار و آرا دیگران می گذارد؟ برای روشن تر شدن بحث بیائید خیلی گذرا سری به سینما بزنیم و چند چهره مشخص را نام ببریم. مثلا آنجلینا جولی، جولیا رابرت، سوزان سراندان، شون پین، برات پیت، رابیرت دینیرو یا آلپاچینو. اگر این افراد را نمی شناختیم یا این افراد از پشت رادیو و بدون اسم و رسم معین با ما در ارتباط قرار می گرفتند، چه تاثیری از قدرت بازیگری و قدرت کلامشان می گرفتیم؟ نقش و تاثیر چهره ها به سادگی همین است که این بازیگران به ما منتقل می کنند. ادامه‌ی خواندن→

پیش از بحث کردن و نظر دادن و موافق و مخالف شدن یک لحظه همه باور های تاکنونی خود را فراموش کنید. فکر کنید ذهن شما مثل کامپیوتر جدیدی است که هنوز آپدیت نشده و پرگرام های جدید روی آن نصب نگردیده است. ادامه‌ی خواندن→

در تاریخ سه دهه گذشته در ایران، عباراتی با همین مضمون “تحمل کنید، باز به حکومت فرصت بدهید!” اما در اشکال مختلف را بارها در مقابل ما قرار داده اند: منتظر باشید، چیزی تغییر خواهد کرد، بهتر خواهد شد، آرام باشید، دست نگه دارید، و غیره. این واژه ها را همه مردم ایران با همه وجودشان خوب می شناسند. البته اینها فقط حرف کارگزاران حکومت اسلامی نبود، از دول غربی تا رسانه های اصلی بین المللی و از جریانات توده ایستی – اکثریتی هر یک به نوبه خود پرچم آشنای همین انتظار را در مقابل ما بر افراشته و بعد از هر شکست به کنج سیاست خزیده و مجددا منتظر فرصتی دیگر شدند تا بار دیگر و در موقعیت سیاسی دیگری اصلاح رژیم اسلامی را به مردم ایران وعده بدهند. ادامه‌ی خواندن→

نه به کندی یک روز که به سرعت دقایق، یک انسان با آتش گلوله انسانی دیگر به خون کشیده می شود و جان می بازد. نه به همین سرعت، که در ابعادی کمتر، اما فاجعه بارتر مدام در بخش معینی از این کره خاکی زیبا، گروهی هدف بمب گذاری قرار می گیرند و جان می بازند. کشتار جمعی و مرگ سالانه صدها پناهجو که برای دست یافتن به کشوری امن تر جان می بازند را به این تراژدی انسانی اضافه کنید. این پایان ماجرا نیست. آمار اعدام های دولتی و همچنین مرگ کودکان را از بی بهداشتی و از کمبود مواد غذائی در نظر بگیرد. آنگاه این خبر بظاهر عادی را بشنوید. جرج زیمرمن، ۲۹ ساله، روز ۲۶ فوریه سال ۲۰۱۲ در فلوریدا به سوی تریوان مارتین، نوجوان سیاهپوست ۱۷ ساله شلیک کرد و این نوجوان را به قتل رساند. ادامه‌ی خواندن→

… مینا گفت ما هم عزاداریم. قرار بود من برای سخنرانی ای که در کلن داشتیم خانه مینا و محمد باشم. گفت بیا اینجا ما دوست داریم دوستان و رفقا دور و بر ما باشند. برای محمد هم خوب است. تردید داشتم در این شرایط بتوانند مهمانداری بکنند و مینا اطمینان داد که بودن من مزاحمتی برای آنها نیست. ادامه‌ی خواندن→