مقدمه:
همین چند سال پیش بود که عده ای حتی از میان رفقای خودمان مدعی بودند که “اینترنت” فضای مجازی است. مدعی بودند که اینترنت آدمها را از هم دور می کند و ادمها پشت کامپیوترهاشان در فضای “مجازی” از واقعیتها دور می شوند. مدعی بودند که فعال سیاسی و اجتماعی باید از اینترنت و “پشت کامپیوتر نشینی” خود داری کند. حتی برای تحقیر حریفشان ، طرف را “پشت کامپیوتر نشین” می خواندند! ادامه‌ی خواندن
مقدمه:
دور اول انتخابات پارلمان مصر به پایان رسید و نتایجش را اعلام کردند. طبق آمار ارائه شده توسط وزارت کشور حکومت نظامی مصر، ۶۲ در صد از مردم واجد شرایط رای دادن در انتخابات شرکت کردند و “حزب میانه روی اسلامی “اخوان المسلمین با ۴۰ در صد و حزب عقب افتاده تر و ارتجاعی تر “سلفی” با ۲۰ در صد آراء اکثریت مطلق را بدست آوردند. ادامه‌ی خواندن
“دامن عشق به صد خون دل افتاد بدست….” ادامه‌ی خواندن
مقدمه اول:
هرچند وقت یکبار هم که شده بد نیست از بحثهای تحلیلی سیاسی روز نگاهی بیندازیم به بحثهای پایه ای. بحثهای پایه ای به منظور تقویت پایه های تئوریک برای درک بهتر طبیعت، جامعه و انسان. برای شناخت مباحث پایه ای در موضوع آزادی یا مباحث پایه ای در موضوع اقتصاد سیاسی یا تئوری تکامل تاریخ…هرموضوعی که بتواند درک عمومی ما را از خودمان و جهان پیرامونمان بالا ببرد و نبرد ما را برای تغییر جهان به سوی بهتر شدن زندگی انسانی موثرتر گرداند. ادامه‌ی خواندن
مقدمه:
دیر یا زود جنبشها باید با قدرت سیاسی تعیین تکلیف کنند. جنبشها نمی توانند تا ابد “جنبش” بمانند! آب می روند. جنبشها می توانند درون ساختار موجود تحلیل بروند. می توانند در ساختار موجود رفرمهائی پدید آوردند و می توانند ساختارهای موجود را در هم بشکنند و طرحی کاملا نو براندازند. همه اینها ممکنست اما هر چه هست بنوعی و در سطحی ، زمانی فرا می رسد که جنبشها باید با قدرت سیاسی و نظامی که رویش ایستاده تعیین تکلیف کنند. ادامه‌ی خواندن
مقدمه:
با اعلام رای تازه سازمان بین المللی انرژی اتمی مبنی بر تایید تلاشهای رژیم اسلامی برای ساختن بمب اتمی و تهدید حکومت نتانیاهو به حمله به “ایران”، دوباره هستیری “اپوزسیون” کنار عربده جوئیهای رژیم اسلامی ، مجموعا یک صحنه تکراری و مضحک را ایجاد کرد که تازگی هم ندارد. سالهاست که “خطر حمله امریکا جدی است” را از زبان حزب توده شنیده بودیم. برپا کردن غوغای “خطر حمله امریکا جدی است” دیگر تبدیل شده به نوعی فرهنگ و مراسم که هر چند وقت یکبار از نقطه ای و به بهانه ای شروع می شود. از دید من این غوغاها کاملا سرکاری است! ادامه‌ی خواندن
مقدمه:
وقتی در ماه آگوست امسال مردم شهر لندن برای اعتراض به وضعیت نابسان زندگی و گسترش فقر و بی آیندگی به خیابانها آمدند ، انتظار نداشتند که عده ای بنام آنها در شب به ساختمانها با نقاب و بمبهای آتش زا حمله کنند! این کار فرقه ای جهانی است که فعلا بساطش در اروپا و امریکا پهن است و هر جا بتواند با حمله فیزیکی به پلیس و آتش سوزی و شکستن شیشه ها می خواهد بن بست فکری و ایدئولوژیکی خودش را به جامعه تحمیل کند. از آن ماجرا ، داستان یونان و مبارزه مردم یونان برای زندگی بهتر را داشتیم و حمله آنارشیستها به زنجیره حمایتی فعالین اتحادیه ای و حزب کمونیست یونان را که طبق گزارشات، یک نفر هم کشته داد. در یونان همان آنارشیستها با لباسهای سیاه و نقابها به خیابان آمده بودند که ساختمان پارلمان یونان را تخریب کنند. چیزی که اصلا ربطی به مبارزه طبقاتی و اجتماعی جامعه یونان نداشت و نخواهد داشت! قرار نبود و نخواهد بود که کارگر و زحمتکش جامعه یونان یا جای دیگر در خیابان بماند وقتی عده ای با سنگ و چوب و زنجیر می خواهند ثابت کنند که “پلیس وحشی است و بورژوائی است”! ادامه‌ی خواندن
در حاشیه اولین تلاش برای سازماندهی اعتصاب عمومی در اوکلند کالیفرنیا
مقدمه:
جنبش ۹۹ در صدیها چه ماهیتی دارد؟ بعضی ها آنرا “ضد سرمایه داری” می نامند و برخی آنرا جریانی رفرمیستی برای بهبود وضع موجود درون ساختار سرمایه داری. من شخصا فکر می کنم که این جنبش یک جنبش اعتراضی است و ماهیت تثبیت شده هنوز ندارد. طبف گرایشات سیاسی و طبقاتی درش هست. مطالباتی که این جنبش نمایندگی می کند بسیار پایه ای است. برخی به آن پیوسته اند چون قرضهاشانرا به بانکها نمی توانند بدهند. برخی بخاطر بیکار شدنشان به آن پیوسته اند. برخی خواهان “بخشایش بدهیاشان” تلاش می کنند برخی خواهان برگرداندن سرمایه ها با امریکا و کشورهای غربی هستند تا از قبل آن “اشتغال زائی” بشود. برخی مثل طیف آنارشیستها مواظبند که هم اعتراض بشود هم حزبی از تویش بیرون نیاید! قرار گذاشته اند تا از سازماندهی مجامع عمومی و حداکثرش اعتصابهای اعتراضی مردم فرا تر نروند! ادامه‌ی خواندن
مقدمه:
دوستی از من پرسید که فایده این “کش دادن” و ایستادن در نقطه قصابی قذافی و محکوم کردنش چیست؟ چرا سر این پیچ باید مدتی مکث کرد؟ چرا وقتی که اکثر “چپها” و حتی هواداران کمونیزم کارگری بنوعی این ماجرا را نادیده گرفته اند و الفاظی مثل “کشته شدن” یا حتی مرگ قذافی تنزل داده اند، من و تعدادی همفکر من سر این ایستگاه ایستاده ایم؟ ادامه‌ی خواندن
مقدمه:
داستان ملاخور کردن انقلاب لیبی ، در لیبی و دالانهای قدرت سیاسی غرب به سرعت دارد پیش می رود. رئیس شورای موقت لیبی که خودش یک آخوند کراواتی است همانطور که من قبلا پیش بینی کرده بودم بعد از اعلام خبر اعدام قذافی و پسرش که هر دو بعد از دستگیری شکنجه شدند و اعدام شدند ابتدا اعلام کرد که اونها در “حین مقاومت” کشته شده اند و بعد هم در حین اینکه به فشار منابع حقوق بشر وقعی ننهاد، دستور داد به سرعت “جسدهای اینان” را در مکانهای نامعلوم دفع کنند تا ماجرا ماست مالی تر شود و برود پی کارش تا ایشان و حکومتهای غرب به خوبی و خوشی اعلام کنند که “تاریخ جدیدی در لیبی” شروع شده و از این جور مزخرفها که متاسفانه تاریخ آشنائی است برای ما که شاهد شکست بسیاری از انقلابها در قرن بیستم بوده ایم! ادامه‌ی خواندن