” هرگز فکر نکنید انسانی را با ساکت کردنش همفکر خود کرده اید!”

 (بن شان-هنرمند سوسیالیست) ادامه‌ی خواندن→

مقدمه:

حدود یازده روز پیش بود که من در مقاله ای (۱) به رفیق اسد نودینیان تبریک گفتم برای ورود مجددش به حزب کمونیست کارگری ایران و در عین حال ازش خواستم اگه راحت هست مقداری از تجربه رفتن و برگشتنش برای جامعه و خصوصا نسل جوان صحبت کنه. رفیق نودینیان البته مقداری صبر کرد و ظاهرا بعد از مقالات متعددی که از زوایای مختلف از او همین خواست را با بیان متقاوت مطرح کردند سرانجام امروز تصمیم گرفت چند کلمه ای “خطاب به افکار عمومی” بنویسد.(۲). قصد من در این مقاله پرداختن به پاسخ نسان نودینیان نیست. بالاخره جامعه مورد خطاب ایشان قضاوت خواهد کرد و من خوشحالم در همین حد هم نسان خودش را پاسخگو دانسته و اینرا قدر می دانم. ادامه‌ی خواندن→

ماجرای خسن و خسین!

مقدمه:

حزب “اتحاد کمونیزم کارگری” ، تاریخا برای ادامه حیات سیاسیش مجبور بوده و خواهد بود مرتب با “افشاگری” بر علیه حزب کمونیست کارگری ایران چند نفر هوادارش را به خط نگه دارد و برایشان ثابت کند که “خطش مستقل” است و حرف مستقلی دارد می زند. اینرا همه اونها که توی سیاست تجربه ای دارند می دانند. یک زمان صحبتهای رهبری حزب کمونیست کارگری را “حمایت از حمله اسرائیل” جا می زنند و بعدش “افشاگری” می کنند. یکبار من را پاسدار و مشکوک و آدم فروش خطاب می کنند و می روند مدارکش را بیاورند و غیبشان می زند البته! حالا هم سیاوش دانشور آمده “افشا گری می کند” و مدعی است که “آبروئی ریخته” و دلسوزانه آمده که حلوی آبروریزی را بگیرد! ببینیم چه می گوید: ادامه‌ی خواندن→

رفیق آسنگران عزیزم:

نامه کوتاهتانرا در “پاسخ” به تعدادی از فعالین کمونیست کارگری خواندم و مقداری متاسف شدم که شما هنوز از ادبیاتی استفاده می کنی که هرگز کارساز نبوده و ظاهرا عادتی است که ترکش غیر ممکنست.  این پاسخ را بیشتر برای مخاطبین دیگر می نویسم و چون شما در سایت روزنه اسم منرا هم در نامه ات بردی با اینکه دلم نمی خواست وقت خوانندگان روزنه گرفته شود اجبار دارم در همان سایت هم پاسخم را بفرستم و قضاوت را بگذارم برای خواننده و به شعور خواننده تکیه کنم: ادامه‌ی خواندن→

مقدمه:

متعاقب اعلام فتوای آیت الله کاغذی بر علیه “فحاشان به امامان شیعه” و بلند کردن این فتوا توسط اراذل وابسته به سپاه پاسداران و “حزب الله” بر علیه شاهین نجفی بخاطر تمسخر “امام نقی”، یک سونامی جدید فرهنگی سیاسی ایجاد شد. سونامی که باید قدرش را دانست و حداکثر استفاده را ازش کرد. این خبط تاریخی را جانوران وابسته به حکومت اسلامی در ایران مرتکب شدند با این توهم که دوران فتواها را در قرن بیست و یکم بازتولید کنند. فتوای شکست خورده خمینی بر علیه سلمان رشدی که در دوران دیگری می خواست بحرانهای سیاسی حکومت اسلامی را ترمیم کند اینبار قرار بود در شکل دیگرش تکرار شود تا مگر اینها صور اسرافیلی بزنند و عده ای جنازه فرهنگی سیاسی را بخط کنند و شمشیر اسلام از نیام کشیده و بر دنیائی که دارد روی سرشان خراب می شود مهر برگشت بزنند! ادامه‌ی خواندن→

گزارشی کوتاه از اول ماه مه در امریکا

مقدمه:

در مقالات قبلیم در موضوع جنبش ۹۹ در صدیها، تاکید داشتم که این جنبش به جهت خصلت خود ، پایان ناپذیر است. عروج و نزولهای موقتی خواهد داشت اما از حرکت بازنخواهد ایستاد. چرا؟ چون پایه هایش در نارضایتی از وضع موجود است. وضعی که بهبود پذیر نیست. سرمایه داری به ته خط خود رسیده. برای بقای بیشترش دیگر نمی تواند به جاهای دیگر بحرانش را صادر کند چون دیگر جای دیگری باقی نمانده! لذا یک راه دارد و آن راه اینست که “کمربندهای کارگران” و مردم خودیش را در کشورهای غربی سفت تر کند. راهی ندارد جز اینکه شمشیر را از رو ببندد و از مردم “خودی” بخواهد که عارفانه فقیر شدن و بی آیندگی و کاهش سطح زندگی را بپذیرند! اینست که جنبش ۹۹ در صدیها بعنوان سمبل نارضایتی اکثریت مطلق جامعه راهی بجز تداوم و نهایتا شکستن نظم موجود برایش نیست. گرایشات راست و آنارشیستی دیر یا زود باید از جلوی این جنبش برداشته شوند. تحزب سیاسی مستقل جنبشهای اعتراضی باید به جلو کشیده شوند و پله های نهائی سنگر بندی در مقابل نظام سرمایه داری ساخته شوند. ادامه‌ی خواندن→

رفیق عزیزم نسان نودینیان
منهم پیوستنت به حزب کمونیست کارگری ایرانرا از صمیم قلب تبریک می گویم. البته بخاطر مشقله های روزمره متاسفانه کمی دیر است این تبریکم اما با همان شادی دیگرانی که تبریک برایت فرستادند دستت را می فشارم. ادامه‌ی خواندن→

در حاشیه فراخوان وسیع جنبش ۹۹ در صدیهای امریکا برای اول ماه مه

مقدمه:

بیش از یکسالی هست که جنبش اشغال در امریکا متعاقب عروج سونامی انقلابی خاورمیانه و جنبش ویسکانسین عوج گرفته و بعد از نزول موقتش در چند ماه اخیر مجددا با اوج گیری کمپین مبارزه با تبعیض نژادی در فلوریدا روی صحنه سیاست ظاهر شد و این روزها در حال سازماندهی برای برگرداندن اول ماه مه به امریکاست! ادامه‌ی خواندن→

مقدمه اول:

هیچکدام از مقولات فکری نیستند که بشود یکبار برای همیشه تعریفشان کرد و کانسوس اجتماعی را تمام شده فرض کرد. جامعه انسانی رشد می کند مسائل جدید روبروی جامعه قرار می گیرد و نسلها عوض می شوند. علم باعث تعمیق شناخت انسان می شود و پاسخهای دیروز مرتب تبدیل می شوند به سوالهای امروز و پاسخهای نوئی می طلبند. این سلسله بی نهایت را ما کمونیستهای کارگری باید بتوانیم بفهمیم و پراتیک کنیم و از اینکه سوالاتی در مقابل همان پاسخهای قبلی ما قرار بگیرد هراسی نداشته باشیم که هیچ بلکه با آغوش باز بهش برخورد کنیم و سوال کننده را چه در حزب باشد چه بیرونش ،کافر ندانیم! این سنت در حزب ما بوده و بیشتر هم باید جا بیفتد و اجتماعی شدن حزب باید اجتماعی شدن سنتهای خوب حزب ما باشد از جمله همین فضای باز و انسانی رو به جامعه. ادامه‌ی خواندن→

(این مقاله را تقدیم می کنم به رفیق عزیزم مصطفی صابر بخاطر فعالیتهای بسیار مهمش در رشد کمونیزم کارگری و پیشبرد حزب کمونیست کارگری ایران) ادامه‌ی خواندن→