مقدمه: ادامه‌ی خواندن→

مقدمه:

بیش از دو سالیست که من سری نقدهایم به لنینیزم را از موضع کمونیزم کارگری شروع کردم.خصوصا در سالهای اخیر هم در سطح جامعه و هم در سطح چپ و کمونیستها ، نوعی اشتیاق قابل فهم وجود دارد که دوباره برگردند به ماجرای لنین و حکومتش. چپ ایران که تاریخا از شاخه توده ایستی-لنینیستی –استالینیستی زائیده شد ، ادبیات رسمی حکومت شوروی را تبلیغ می کرد و بخشی مهم از اون ادبیات هم این بود که باید لنین و مارکس و استالین ستایش شوند. لذا دوران بزرگی از تاریخ چپ ایران ، این اسامی اساسا معادل کمونیزم بکار می روفت و “ناموس” کمونیستها بود. کمونیزم ایران مثل بقیه افکار و عقایدش قدرت و کالیبر چندانی برای نقد مستقل نداشت.کپی کننده و حفظ کننده “آثار” ماند. حتی درون اون “آثار” را نتوانست بفهمد و قشری و طوطی وار “مارکسیست-لنینیست” ماند! ادامه‌ی خواندن→

مقدمه:

بین ۱۵ تا ۲۰ در صد جمعیت ایران را معلولین تشکیل می دهند. بر طبق امار جهانی در صد جمعیت معلول در کشورهای پیرامونی مثل ایران تقریبا ۵ در صد یالاتر از همین در صد در کشورهای پیشرفته است. امار دقیقی از جمعیت معلول در ایران وجود ندارد ارقامی بین دو ملیون تا ۷ ملیون نفر تخمین زده می شود. ادامه‌ی خواندن→

در مقالات قبلی (۱) در نقد “برنامه دنیای بهتر” توضیح دادم که بخش مهمی از هر برنامه مدرن کمونیستی باید معطوف باشد به حقوق شهروندی. این حقوق طبعا مرزهای قومی، نژادی و اعتقادی را در نمی نوردد و انسان و هویت انسانی را بجایش بجای ماخذ می گیرد. نکته بعدی اینکه این حقوق طبعا با جلورفتن مبارزات اجتماعی و مشخص شدن نیازهای انسانها این حقوق رو به گسترش هستند و درون مطالبات جنبشهای اجتماعی باید لحاظ شوند و این از دلایلی است که هیچ حزب سیاسی جدی نمی تواند “برنامه ۳۰ ساله” داشته باشد! این متاسفانه از معضلات احزاب موجود کمونیست کارگریست که روی پایه تابوی منصور حکمت و آثارش هنوز اسیرند. ادامه‌ی خواندن→

تلاشهای دیر هنگام اما خجسته حمید تقوائی برای پیوستن به فعالین سازماندهی بلوک چپ ادامه‌ی خواندن→

مقدمه:

در مقالات قبلی از جمله (۱و۲) اشاره داشتم که حکومت امریکا مدتهاست وارد عمق بحران و تضادهای درونی است.جناح جمهوریخواه بطور بیسابقه ای در مقابل اوباما و دموکراتها ایستاده و از تمام اهرمهایش استفاده می کند که اوباما و حکومتش را فلج نگه دارد تا دوران ریاست جمهوری او تمام شود. جمهوریخوهان سنگرهای متعددی چه در سطح فدرال و چه در سطح ایالات در مقابل کمپ اوباما ایجاد کرده اند.هم در سطح تصویب قوانین و هم در سطح اختصاص بودجه تلاششان متمرکز است که دولت اوباما را از کار بیندازند. ادامه‌ی خواندن→

خانم مینا احدی به بیماران روانی لطفا توهین نکنید!پرنسیب سیاسی را نگه دارید!

در حاشیه تشخیص روانی گذاشتن خانم مینا احدی-توپوق دیگر رهبری حزب کمونیست کارگری ایران ادامه‌ی خواندن→

نبود سیاستگذاری در مورد افراد  سالمند در “برنامه دنیای بهتر”

بخش سیزدهم از سری نقد برنامه “دنیای بهتر” ادامه‌ی خواندن→

مقدمه:

در مقالات گذشته(۱)، در نقد “برنامه دنیای بهتر” توضیح دادم که یک برنامه سیاسی اساسا نمی تواند مادام العمر نوشته شود. هم محدودیتهای بینشی نویسندگان برنامه و هم محدودیتهای زمانی و مکانی حاکم بر تاریخ نوشتن برنامه ایجاب می کند که برنامه سیاسی هر چند سال ، بازنگری و بازنویسی شود. مسائل جامعه بشری تغییر می کنند و پاسخهای نوئی می طلبند.انسان در پراتیک زندگی ، یافته هایش تغییر می کند و نمی شود روی یک پلاتفرم ، همیشه ایستاد. ادامه‌ی خواندن→

مقدمه:

کریستین امانپور یکی از “ژورنالیستهای” وابسته به بخشی از حاکمیت امریکاست که همواره طرفدار سیاست “مذاکره” و مماشات با رژیم اسلامی بوده است.ایشان در خبرگذاری سی ان ان در بخش روابط بین الملل فعالیت دارد و خصوصا در موضوع برخورد سیاست خارجی امریکا با حکومتهای منطقه خاورمیانه ، به همراه آزانس مطبوعش از شکل دهندگان افکار عمومی امریکا و طبعا جهان است. کار ایشان همواره این بوده که به شبهه قابل مذاکره بودن حکومت اسلامی دامن بزند و حاکمان ایران را نمایندگان مردم ایران بنامایاند. ادامه‌ی خواندن→