مقدمه:
در بخشهای قبلی نقد اوجالانیزم(۱) (یا آپوایزم به اصرار حامیانش)، توضیح دادم که اوجالانیزم ایدئولوژی خرده بورژوازی روستائی است که مشابه پسر عموهایش در فرقه مجاهد یا دورتر در مائوئیزم ، با نفی تاریخ موجود آغاز می کند، تمامی اشکال فرماسیونهای اجتماعی را مردود اعلام می کند، با چرخش قلمی مارکس و کمونیزم را به کنار می زند تا یک “جامعه آلترناتیو” بسازد. جامعه الترناتیو اوجالان اسمش “تمدن دموکراتیک” است که به گفته او جامعه اخلاقی –سیاسی است. موتور محرکه این جامعه زارعین هستند و دشمنش شهر و دولت و طبقه ! البته زارع و صنعتگر و تاجر بنا به تعریف اوجالان کاپیتالیست نیستند و قرار است در یک جامعه بدون انحصار سرمایه داری ، پایه کار اون تمدن دموکراتیک را بسازند. ادامه‌ی خواندن