بازبینی یک تجربه
درس های کوبانی و حاکمیت خودمدیرتی در کردستان سوریه ادامه‌ی خواندن
بایگانی دسته: هلمت احمدیان
ملزومات استقلال کردستان عراق
بدنبال تجزیه دوفاکتوی عراق به سه بخش که در نتیجه اشغال بخشی از شمال عراق توسط نیروهای موسوم به “داعش” بوجود آمده، پروسه استقلال اقلیم کردستان رسما از طرف سخنگویان حکومت اقلیم کردستان اعلام شده است و مسعود بارزانی رسما تدارک رفراندمی را برای رسمیت بخشیدن حقوقی این مسئله در دستور کار پارلمان این اقلیم قرار داده است. قدرت های درگیر در بحران عراق هر کدام به شکلی در این باره اعلام موضع کرده اند. این موضوع همچنین در میان نیروهای سیاسی نیز با عکس المل های متفاوتی روبرو شده است. در این نوشته سعی می شود به جوانب مختلف این مسئله و فرصت ها و موانع استقلال کردستان پرداخته شده تا در پرتو آن بتوان از دیدگاهی که منفعت توده های حق طلب و ستمدیده کردستان را اصل قرار می دهد، روشن تر مسئله را دریافت. ادامه‌ی خواندن
اسلام “معتدل” و خیزش های اخیر در ترکیه!
حوادث روزهای اخیر در ترکیه، دولت “رجب طیب اردوغان” و حامیان بین المللی اش که “مدل ترکیه” را راه حلی مناسب برای انباشت سود و سرمایه در کشورهای منطقه تبلیغ می کردند، تکان داده و آنها را بشدت محتاط و دست به عصا کرده است. رسانه های غربی که قبل از این به “مدل ترکیه برای خاورمیانه” تاکید می کردند، با مشاهده رشد و گسترش روزافزون مبارزات توده ای در شهرهای مختلف ترکیه، ضمن اینکه تلاش دارند در موضع مخالفت با این روند قرار نگیرند، ولی می خواهند آن را در سطح مبارزاتی “محیط زیستی و فرهنگی” جلوه دهند و دولت اردوغان را به “خویشتن داری” در مصاف با این مبارزات دعوت می کنند. ادامه‌ی خواندن
در حاشیه فیلم “گریلاسون”
گریلاسون (پسر پیشمرگه) نام فیلمی بر اساس کوچ “زانیاز آدمی” در سن پنج سالگی از کردستان به سوئد است. این فیلم توسط او و “دیوید هیردلیس” در سوئد ساخته شده است و از تاریخ ۷ اکتبر به اکران درآمده است.
سناریوی فیلم روایت و یا دیالوگ “زانیار” با پدرش “طاهر آدمی” است تا بتواند پاسخ سئولاتی از قبیل اینکه چرا او در سن پنج سالگی بدون همراهی پدر یا مادرش به سوئد اعزام شده است؟ چرا والدین او در آن زمان به تنها ماندن او (به مدت یک سال که آنها هم به سوئد به او ملحق شده اند) فکر نکرده اند و او را تنها به خارج فرستاده اند؟ ادامه‌ی خواندن
حذف یارانه ها، اوضاع فراروی را کی رقم می زند؟
“هدفمند کردن یارانه ها” یا به عبارت دیگر “حذف یارانه ها” به یکی از محورهای اصلی مصاف سرمایه داری ایران و در راس آن دولت احمدی نژاد با توده های محروم جامعه و طبقه کارگر تبدیل شده است. مقامات ریز و درشت رژیم ضمن اینکه به ضرورت و اجتناب ناپدیری اجرای آن باور دارند، اما نمی توانند ترس و وحشت خود را در خطابیه هایشان در مجلس، در نماز جمعه و مطبوعات از عوارض خطرناک این قصابی وقیحانه و این تعرض بی رحمانه به نان و سفره خالی توده های مردم کارگر و تهیدست جامعه پنهان کنند. ادامه‌ی خواندن
نیاز حزب و طبقه به همدیگر به بهانه سالگرد تشکیل حزب کمونیست ایران
در ۱۱ اردیبهشت ۲۷ سال پیش، حزب کمونیست ایران اعلام موجودیت کرد. موجودیتی که رسالت و ضرورتی انقلابی و سیاسی بود در مقابل ضد انقلاب اسلامی که بی رحمانه کمر به قلع و قمع انقلابیون و کمونیست ها بسته بود، تولد امید و آرمانی نو بود در مقابل تشتت و یاس و ناامیدی پوپولیسم چپ. آغازی نو، که رجعتش بازگشت به ضرورت ایفای نقش تاریخی طبقه کارگر در روند اوضاع سیاسی برای ایجاد تغییر بنیادی در جامعه بود. ادامه‌ی خواندن
دگرگونی به کدام سو! در حاشیه “منشور” موسوی برای “جنبش سبز”
در سالگرد ۲۵ خرداد، موسوی بیانیه شماره ۱۸ خود را انتشار داد. او در این بیانیه ضمن اینکه انتقاداتی را به سیاق بیانیه های قبلی اش رو به جناح حاکم رژیم بیان کرد، با اشاره به مفاهیمی همچون ارزش های دموکراتیک و حقوق بشری و … کوشید حلقه های واصلش را با اپوزیسیون بورژوا لیبرالی که هر روز فرعی تر و کمرنگ تر گشته حفظ کند، هر چند مفاد این بیانیه موسوی مانند همیشه بازی در زمین رژیم و حفظ نظام جمهوری اسلامی بود. اما این داستان تکراری و این بیانیه برای اپوزیسیونی که کمی دورتر ایستاده و میدان دخالتش در بازی قدرت در ایران کمتر است، به منشوری برای جنبش موسوم به سبز توصیف شده و ادعای دگرگونی موسوی و یارانش بسوی آنها را بهمراه داشت. ادامه‌ی خواندن
آیا کردستان بپا خاست؟
«آیا کردستان بپا خواهد خاست؟» عنوان اطلاعیه ای بود که از طرف «اتحاد سوسیالیستی کارگری» بدنبال اعدام های اخیر صادر شد. این اطلاعیه بمانند سایر اطلاعیه ها به همین مناسبت و بدنبال فراخوان کومه له – سازمان کردستان حزب کمونیست ایران، برای یک اعتصاب سراسری در روز پنجشنبه ۲۳ اردیبهشت ماه منتشر شد. ادامه‌ی خواندن
اندرزهای لیبرالی درباب پیوند “جنش سبز” با جنبش کارگری!
اخیرا سازمان “اکثریت” بیانیه ای به مناسب اول ماه مه خطاب به “جنبش سبز” منتشر کرده است و درخواست کرده است که این”جنبش” از حق سازمانیابی کارگران و مزدبگیران و مطالبات کارگران دفاع کند. مکث روی این بیانیه از آنجا که تلاش گرایشات لیبرالی برای سوءاستفاده از جنبش کارگری را بصورتی فورموله بیان می کند، امری مفید برای پیشروان جنبش کارگری است، چرا که علیرغم اینکه پایه مادی جنبش کارگری منافع و مطالبات کارگران و تهدیدستان جامعه است و نیروی محرک این جنبش استراتژی ای است که این منافع را نمایندگی می کند، اما این به خودی خود این طبقه را در مقابل گرایشات لیبرالی که منافع طبقات متوسط و بالای جامعه را نمایندگی می کنند، مصون نمی دارد و بطور واقعی کارگران همواره در معرض تهدیدی جدی از طرف گرایشات لیبرالی به منظور به سیاهی لشکر کردنشان در خدمت منافع طبقات دیگر قرار دارند. ادامه‌ی خواندن
انقلاب از نگاه امروز! (امری مشترک در مقابل دو نسل!)
این نوشته دو سال پیش در آستانه سالگرد انقلاب بهمن ماه ۵۷ نوشته شد. اوضاع چند ماه اخیر که در آن توده های مردم به ستوه آمده به در ابعادی بی سابقه به مصاف رژیم جمهوری اسلامی آمده اند به سالگرد انقلاب ۵۷ جایگاه ویژه تری داده است، انتشار دوباره این سطور تاکیدی است بر درس از گذشته که قاعدتا باید چراغ راه آینده باشد. ادامه‌ی خواندن