روحانی و تناقض های دولت مذهبی اش

روحانی و تناقض های دولت مذهبی اش

در پی شعار همه پرسی توخالی و مردمفریبی روحانی که ظاهرا و ریاکارانه حکایت مسخره و پوشیده ای دارد از ضرورت سمت گیری مردمی او به نام ناجی فردای توده های به جان آمده بر علیه فساد، چپاول، جنایت، خودکامگی بساط ولایت، قوای سه گانه بی اختیار، باندهای مافیائی رانتخوار سپاه و بسیجی، اعمال اراده ی ارگان های بی حد و حساب روحانیون، تور ترور نیروهای خونخوار امنیتی و لباس شخصی، که خود او (روحانی)و وابستگان دور و نزدیکش از دیرباز پرونده های خونین و قطوری در طی این ۳۶ تبهکاری دارند؛ چنین می نماید که وی یکباره پی به ناسازگاری تلفیق مذهب و دولت برده و اینک آگاهانه در تلاش برای جبران مافات است و از همین رو دست به سوی توده های اسیر و گرسنه دراز کرده و از آنها جهت گذر از رژیم جانی و ضدبشری شیعی و ساختن جامعه ای آزاد و برابر و مردمی یاری مستقیم و مستقل می خواهد و از دیگر ارگان های خصوصی و دولتی علاقمند به حکومت مردمی و سرنگونی استبداد مذهبی در این راه، از آنان درخواست همراهی می کند. ادامه‌ی خواندن

شاد و پُرامید همراه با سال نو مسیحی

بنا بر آمار رسمی حقوق بشر سازمان ملل بیش از ۶ میلیون ایرانی به دلایل مختلف ناچار از سرزمین خودکامگی زده رژیم مذهبی گریخته و بیشتر این فراریانِ ناگزیر، در کشورهای غربی پناهگاهی کم و بیش فراخور حال خود یافته اند و هر سال همسان و همگام با مردمان این دیارها، سال نو در جهان مسیحی را با شهروندان تازه خود جشن می گیرند؛ ادامه‌ی خواندن

رژیم، ترور آزادی و رلِ روزنامه نگاری

آیا، مسعود بهنود های وابسته به رفرماسیون مذهبی، می توانند روزنامه نگاران و یا گزارشگرانی صادق باشند؟
در شق یکم چنین می نماید که گوئی آقای مسعود بهنود حق دارد و نظریه ی ایشان مبنی بر اینکه: ظاهرا اکثریت مردم، تاریخ پرُ فراز و فرود سرزمین ایران، شناسه های غنی و رنگین ملت های ایرانی و رد الگوهای ارزشمند روشنفکری ما بر استقلال شان از مذهب به دیده ی ایشان نادرست بوده است، ادامه‌ی خواندن