گرچه کل اپوزیسیون همچنان بی خبر از چند و چون مذاکره های پنهانی و برنامه های پشت پرده آمریکا با رژیم، بوده و هست، ولی بیش از پوزیسیون به همه محورهای مورد نظر، نقد و گمان مخالفان و موافقان پرداخته و به توافق وین و اصولا برنامه های هسته ای برخورد کافی داشته و همزمان هرکدام با بخشی از نقدهای له یا علیه آنها موافقت و یا مخالفت مدلل دارد؛ اما من دلایل رد توافق اتمی مخالفان را تاکنون کافی نمی دانم. همچنین می دانم که سران رژیم، سپاهِ چپاولگر، باندهای تجاریِ درون و بیرون حکومتی، بازار کثیف و بشدت وابسته تجاری، قاچاق و فروش سیاه کالاهای بنجل جهانی در ایران و… با این توافق دوباره بیشترین بهره را به جیب آنها و شرکای خارجی شان خواهند ریخت؛ این را هم بخوبی می دانم که اختاپوت های نوپای مالی، مافیاهای بیت رهبری، آقازاده ها و دیگران های بسیار پنهان و پیدا همگی در پی این توافق چه توان ها، چه دستِ غارت ها و چه طمع های بی پایانی بر همه ی شاهرگ های ریز و درشت اقتصادِ تکپایه، فلج، رانتی و نفتی ایران داشته و دارند و طبعا با رفع محاصره های مالی و بطبع بقای این دستگاه خودرای”پان شیعی” یغماگری های شان همچنان ادامه خواهد داشت. با اینوجود اما، حتی توقف و یا کناررفتن تدریجی بخشی از تحریم ها توسط توافق وین می تواند گذر از اهداف رژیم در به تبعیت درآوردن اراده ی توده های کار ناکام ماند و باشد. یا بهتر است چنین بگویم: بیشتر“فلج نشدن زندگی” جاری توده های کارگر، کارمزد و تهیدستان، خود به تنهائی هم نتیجه مفید و برگ برنده ی بزرگ آنها در برابر رژیم کلاشی ست که نتواند بندگی را از شدت فقر در سطح و اعماق جامعه بازتولید کند. این توافق ِتابوئی، یک پیروزی اندک ولی مهم بر قلدری دیوی ست که من به آن بهای بزرگ داده و برایش در دراز مدت نتایج، عوارض، عواقب و ثمره ی چندسویه ای حتمی می دهم. بخشی از نتایج می تواند این ها باشند!  ادامه‌ی خواندن→

بی نیاز از آوردن صدها فاکت واقعی و بررسی های نموداری که به اندازه کافی وجود دارد، ترجیحا و تنها با چشم بازِ خرد و تجربه های خونین خویش و بسنده در همین چند دهه ی گذشته، بسادگی ِساده می توان دید که جهان بیمار و ناآرام ما از بالا تا پائین آن زیر بحران نابرابری، بیکاری، فقر، جنگ، تبعیض، ستم و برتریجوئی های فرهنگ مسلط و”سنتی ِراستِ آزمند” دچار سرخوردگی و رکود پیاپی مانده و اینک آشکارا رو به فرسایش ارزش ها و فروپاشی دست آوردهای هولناک و شگرف تاریخی جهانی برده است و ناچار می بایست در برابر عوامل ویرانگر هستی خودی و همگانی و همچنین برای نگهداری فرصت زندگی انسانمدارانه، و بویژه بسود حق زندگی “نوع انسان” آگاهانه و بی کم و کاست برپا ایستاد و بی هرگونه خودفریبی و سازشی، رسما و عملا متکی به بیداری هرچه بیشتر توده های جامعه بشری شد که هم اکنون میلیاردها از آنها در فقر و جهل و گمراهی های بی شمار فرورفته اند. ادامه‌ی خواندن→

مرگِ بی سروسامانان

کدام انسان؟
این بی سر و سامان؟
در تنگه های تلخ ِهر آنِ مرگ! ادامه‌ی خواندن→

در رویا و راهِ غرب
مدیترانه ی دزد، خیلِ گرسنگان را می رباید
در مقدونیه و ماسدونین نیز، همین دیروز، آرزوهای ِزیادی
برخاک شدند، بال هاشان شکست. ادامه‌ی خواندن→

آرایشگاه راست با قیچی چپ

ما و جهانیان آشکارتر از همیشه می بینیم که چه سان محصول تاریخی تکاپو، یابش، زایش و دستآوردهای کار انسان در گستره ی جهان، همچنان میدان تاخت و تاز و غارت مشتی ریاکار دینی و انگشت شماری سرمایه سالار درنده و بی پرواست. در فاز اخیر سرمایه داری گلوبال از یکسو بخاطر آز و سود بیشتر و اهداف نولیبرالیسم ویرانگر، بیش از گذشته او نیاز به اهرم دین جهت تحمیق و بهره کشی توده ها دارد؛ و از دیگر سو نیز، ناف جاهطلبی سران وحشی مذهبی ـ دینی بی کم و کاست با نفس سرمایه گره حیاتی و ناگسستنی دارد. و بی گمان بقا آنها از دیرباز نیازمند هم بوده، جنگ ها راه اداخته و همدیگر را در سیر بلند بی مضایقه تکمیل و پیوسته پشتیبانی می کرده اند. با این بازار مکاره مالی و جنگ مذهبی سراسر گیتی پُر شده از فساد، بیداد، جنگ، گرسنگی، فقر، نارسائی، نانوانی، برترجوئی های راسیستی، ناسیونالیستی، فاشیستی و ده ها عوارض ویرانگر و چاره ناپذیر. به جایگاه هردو در پهنه ی قدرت و ثروت جهان بنگریم! اراده سرمایه، قدرت مطلق اقتصادی و سیاسی ست و نقش ادیان، خصوصا در کشورهای صنعتی و پیشرفته، دستگاه دین، پس از سرمایه، دومین سازمان کاردهی با میلیون ها کاربر در کشورهای غربی شده است. در ایران که سران مذهبی رسما بجای خدا نشسته اند. ادامه‌ی خواندن→

اردوغان، اراده ی آک پارتی

در پی یک روند کوتاه آرامشِ سیاسی، رشد صنعتی و پیشرفت نسبی سطح زندگی، اقتصاد عموما توریستی، مونتاژی و وابسته ترکیه دوباره بیمار، زمینگیر و عمیقا بحرانی شده و ارزش لیرِ کشور در فاصله ی کوتاهی ۵۰% سقوط کرده است. رهبر خودسر و تمامیتگرای آک پارتی، مسبب بخش بزرگی از بحران ها بوده و عملا نیز وی نشان داده است که او جز رهبرِ یک فرقه، نماد تفکر پانترکیسم پوسیده و توامان مسلح به ریاکاری های نخ نمای مذهبی بیش نیست. بی گمان این حقیقت پذیرفتنی ست که نمایندگان و سرمایه داران گروهای مافیای نئولیبرالِ جهانی و داخلی، بیشترین آسیب و دخالت را در این کشور دارند و یا بهتر است بگوئیم که آنها بنا بر طرح های اقتصاد و سیاست گلوبال عمدتا مدیر اقتصادی و راهبران کلان سیاست آن حزب و کشور تکقطبی بوده و می باشند؛ راهکارهای نئولیرالیستی ایکه بمرور با پیوند خوردن به خردگریزی و پاشائیگرای اردوغان بیشتر تشدید و تعمیق یافته و همینک به بن بست بلندی رسیده و خود سرمایه گذاران را هم به عدم ثبات اهداف سرمایه ی خویش در این “کشورِ بی ثباتِ آق پارتی” و شرارت افکن بیش از پیش آشنا کرده و با بقای این ساختار خودکامه، آنها نیز به مقصودِ سود سرمایه های شان نرسیده؛ و ناگزیر دیری هم نخواهد پائید که خروج سرمایه ها آغاز خواهد شد. ادامه‌ی خواندن→

سکولاریزم، نان و دمکراسی

بخش ۲

دگرگونی دیدگاه های وامانده ادامه‌ی خواندن→

دام اتمی و طمع رژیم ها

اگرنه قهرآمیز اما، برای بشریت صلحجو مبرم، حیاتی و خصوصا برای حفظ محیط زیست همگانی نیز که شده چه بسا شتاب آمیزتر می باشد که بپذیریم، جهان یکه تاز سرمایه و ساختار مخرب نئولیبرالیستی، میلیتاریستی و بیش از همیشه فاسد و ویرانگر و ضدبشری آن که توسط امپریالیسم آمریکا هدایت می شود، اینک در بن بست های همه جانبه ی خودزنی دچار شده و توامان برای صیانت نفس خود جز متوسل به تحریک و تشویق نسل کشی ها نیست؛ توطئه هائی که به قیمت کشتارها و بی خانمانی های میلیون ها همنوعان ما که روزانه شاهد قتلعام شان هستیم گرفتار می باشد. تازه، عوارض طرح های ضد چینی و روسی آن در راهند. این هیراشی بیمارِ به انباشت ثروت می باید هرچه زودتر زیرساخت پوسیده آن با اراده ی آگاه، مسئول و انقلابی جهانی متحول شود. و آن نیز ممکن نیست مگر با تکیه بر سازماندهی اراده ی مستقل کارگری ـ مزدبگیری کشورها و همچنین با پشتیبانی هر بخش از نیروهای مترقی و هموند با منافع طبقه ی کارگر و سمتگیری های متمدنانه و بشردوستانه به سود و سوی دگرگون های انسانی، اجتماعی، فراملی و فراعقیدتی هدایت و به سمت فرداهای دیگر و دنیائی با روابطی سالم تر از آنچه که داریم کشانده شود. تا مگر تاوانِ تاخیرِ مای نوع بشری در هر گوشه ای از این ویرانه ی خونین و فقرزده که ساکن اش هستیم، بیش از این هولناک نشود، و خسارت های سنگین تر و سهمگین تری را دچارمان نکند. ادامه‌ی خواندن→

نرمش ناجوانمردانه

با شمایانم
ناپاکانِ شرورِ دیری به زیر ابر
ای دشمنانِ نه فقط خلق که خدا و مهر
بیدانید: ادامه‌ی خواندن→

سکولاریزم، نان و دمکراسی

بخش ۱

پیشگفتار ادامه‌ی خواندن→