پیوند اسلام با اعدام
بخش پایانی: حالا برگردیم بدلایل اعدام ها از دیدگاه حقوق کیفری اسلام! جزای مرگ “اعدام” به سه گونه قابل دسته بندی و بررسی است: اعدام قصاص، اعدام حد و اعدام تعزیر ادامه‌ی خواندن→

پیوند اسلام با اعدام
بخش یک ادامه‌ی خواندن→

آیه های گرسنگی

از عرشِ ملا، همه جا نامرادی و نازائی می بارد، ادامه‌ی خواندن→

گفتمان مذهبی، برابر چالش ما ادامه‌ی خواندن→

پگاه دادخواست از جنایتکاران

در ایران بلازده آخوندی و تبهکاران ساختار ولائی دیگر کارد به استخوان مردم رسیده، و امکان بردباری این زندگی ناگوار و ناآرام را از میلیون ها قربانی تنگدست و زمینگیرشدگان کارمزد گرفته است. توده های بجان آمده می بینند که هرروز سرکردگان رژیم برای بقای بیشتر خود پیگیر چه در داخل و یا خارج دسیسه های مرگزا ساخته و فتنه های بحرانی بازتولید می کنند. و تنها بخاطر تلنبار ثروت و برتریجوئی قدرت بیش از پیش بجان بود و نبود مردم، کشور ویران و اقتصاد درب و داغان افتاده اند. همینک دیپلماسی فرقه ای و آشوبجوی رژیم، در کمین ائتلاف امپریالیسم آمریکا، صهیونیسم راسیست و مرتجعان منطقه به سرکردگی سعودی ها افتاده، و این همکاری و طرح های هولناک آنها می تواند در غیاب حضور اجتماعی ـ طبقاتی و افشاگری های ما و نوعدوستان، نچندان دور همین اندک فضای جان بدربردن از فقدان ها، مشقت ها و مصیبت های کمرشکن تنگدستان را بمراتب سهمگین تر و مرگبارترکند. ادامه‌ی خواندن→

سیاست با و بی ولایت
من بی آنکه خشک و قالبی بسان مذهبی ها، ساختار و سیاست آخوندی با و بی عمامه جماعت را بررسی کرده باشم، نتایج کار خود آنها”گردانندگان نظام”دیریست سرراست و با آفتابه، آب پاکی بر روی تمامیت ریز تا درشت دعاوی زمینی و آسمانی خود ریخته اند. نقش ما چپ ها در این ۳۸ سال تنها گزارشدهی تصویری و نموداری از کارکرد عینی آنها بوده که آورده ایم. همزمان این را نیز بخوبی ما و سران رژیم می دانیم که نگرش ها و برداشت ها از هویت ولی فقیه، آنهم “مطلق”اش از همان اوان و آغاز دروغگوئی های خمینی بسیار منفی بود و سپس پرخاشگویانه شد که بمرور حادترگشت و اینک علیه خامنه ای فورانی می باشد و فردای نچندان دور بیش از اینها آشکار خواهدشد. در این روند بلند و در همه حال نوک تیز نقدها و مخالفت ها علیه خلافت و حاکمیت دینی، حکایت از آن داشته و دارد که عصر زمامداری مذهبی و بدتر از آن اصل امامت با زمانه ی ما سازگاری ندارد و ستیزهای کهنه و تازه نیز عموما در رد این جایگاه فردی، فرقه ای و بارگاه حکومت فوق بشری آن است. و مبارزه علیه تداوم آن و فروریزی کلیت رژیم نیز، بیش از هر زمانی سازش ناپذیرتر مانده و حالا رشد انفجاری یافته است. بدانسانکه دامگه تنگ راه مذهبی به خشونت سرخ انتقادی و انتقامی امروزه انجامیده، و نمایانگر یافتن گذرگاهی از پایان دادن به دیدگاه های ولایت مداری و اصولا دینسالاری ست که خامنه ای آنرا با شکنندگی تمام نمایندگی می کند. دیریست تلاش او برای حفظ خیمه اش، بیش از همیشه تراژدیک تر و تحقیربرانگیزتر شده است. زیرا خامنه ای آسمانی بدون هیچگونه توانائی علمی و امروزی، درهرحال خاستگاه زمینی ندارد، و شگفت انگیزتر اینکه او “فصل الخطاب”می باشد. ادامه‌ی خواندن→

برزخ جدائی دین از دولت
دیپلماسی فرقه ای و دشمنی افکن، شرایط بحران اقتصاد رانتی و سیاست سرشکسته ی ایران آخوندی عملا به نقطه نهائی رسیده که دیگر بازگشت پذیر بسود و سوی کلیت نظام فرتوت نیست. زیرا، پس از ۳۸ سال کلاهبرداری ملائی و ریاکاری مذهبی، اینک لایه های گسترده ی جوامع متعصب بیدار شده، آگاهی از منافع اجتماعی و ستیز مستقل طبقاتی آنان شفاف تر گشته و جنگ بی پایان قدرت و ثروت جناح های درونی و بیرونی حاکمیت تمامیتگرا پیوسته به آن دامن زده، و بسهم خود در این روند بلند کاملا، پلورالیزه شده و نفس اراده ی مستقل دولت، پس از دهه ها جنگ دولت و رهبر، امروز آشکارا بدنبال استقلال سیاسی از دین می باشد. حالا کلیت نظام دینی میان دوانتخاب بقای گذشته، و فراروئی بسوی آینده گیرکرده، و به تبع آن سرکردگان حناح ها در حال آردکردن سنگ های زمخت عقیدتی همدیگرند. از آن مهم تر اینکه: منافع حیاتی سران جناح های حکومت از یکسو، و ناآرامی و آشوب کارگران و شهروندان و جوانان تنگدست، بیکار و بجان آمده در برابر آنها از دیگرسو، بیش از هرزمانی قطب بندی شده و صف های متشکل و همه سویه آنها اگرچه خام، ولی تکوین ایجابی یافته، و پاسخ عاجل خامنه ای ـ روحانی را می خواهد که به روشن ترین اشکال ممکن خود، بارها برابر کنش و واکنش لازم و تاریخی هرکدام ایستاده و در این مقطع موضع روشن، نو، سازش ناپذیر و درخورِ زمانه ی حال را می جوید. این مسیر تنگ دو راهی و تصمیم گیری برای سپری شدن و گذر از “دولت دینی” یا بقای آن، گره کور ما و کل رژیم است که عمری بدرازای حکومت دارد. ادامه‌ی خواندن→

حقِ آتشِ با و بی اختیاران
بوی گند کل بساط فرقه ای و کثافتکاری کل موافقان و مخالفان درون و بیرون خیمهِ امامت خامنه ای درآمده است. فرهنگ خودمحور رهبر، بسان خمینی که می گفت: اگر همه بگویند نه، من می گویم آری! ایشان نیز با پس شدن هوای سیاست های ماجراجویانه داخلی، منطقه ای و جهانی خویش، اینک از ترس و ناگزیری صیانت نفس، یکباره فرمان آتش به اختیار به سرسپرددگانش می دهد؛ و دست به ترفند مخاطره آمیز تازه ای برده تامگر همچون همیشه، حق چندشناک خداگونگی اختیارات بی پایانش را در تفویض به مافیای نظامی خویش محفوظ بدارد و “آتش به اختیاران” را در بزنگاهِ خطر بود و نبود گشتن منبر ولایت، بتواند درندگانش را چنان “دست باز” بگذارد که بیاری سرعت عمل در قتلعام مخالفان، شاید مصون بماند و آتش بجان خلافت اش نیافتد. و همزمان با این حکم خودکامانه حق آتش مسلم دفاعی را از بی اختیاران زنجیری اش سلب کند. ادامه‌ی خواندن→

این چشم بندی نیست، واقعی ست اگر سرراست بگوئیم: بیشترین زمینه و انگیزه پیدایش ستیزهای کور مذهبی و جنگ های کودن ناسیونالیستی در “جهان سرمایه سالاری” مستقیما به ریشه ی تبعیض ها و نابرابری های فراوان “سرمایه علیه کار” برمی گردد. و آن نیز بیش از همه بخاطر خاستگاه برتری خواهی و بهره جوئی های فرهنگ تاریخی و تاکنونی مسلط برهستی و “شعور انسان” می باشد. نگرش طمعکار و کاربرد جاهطلبانه ایکه بسود و سروری الیت سرمایه دار است و به کار کارگر نان بخور و نمیر می دهد؛ و با تکیه بر ابزار تولید و خدمات، اصل گردش سرمایه، کارمزدی، سرقت ارزش افزوده و استثمار پیگیر استوارمانده، ادیان را بخدمت و کاسه لیسی خویش درآورده، و اینک دارائی اش به بالاترین سقف انباشت سرمایه مالی جهانی رسیده، و بربریت ۱%ها بر انسانیت ۹۹%ها می چربد و بی رحمانه زورش بر مهر، اندیشه و همبستگی مسالمت آمیز”نوع انسان” ستم ناروا می راند. ادامه‌ی خواندن→

راهکار ما، و فرجام رژیم

من بارها بروشنی نوشته ام که مصلحت حاکمیت شیعی پایه همگانی بین سرکردگان رژیم دارد. و بیرون از جنگ جناح های ایدئولوژیک، و بری از تحکم مافیاهای مالی سپاهی ـ بسیجی می باشد. البته میان آنها جنگ و ستیز واقعی ست، و برای تصرف بیشتر ثروت و قدرت ادامه دارد و خواهدداشت. دلیل نزاع های شان نیز” روز مبادائی “می باشد؛ تا با مواضع و مرزهای دروغینِ مخالفت خوانی ِامروز که در تاریخ خواهند ماند، برای جان بدربردن از انتقام قربانیان و دادرسی ها بدردشان بخورد. این رسم میان این گرگان، جز تابع قانون صیانت نفس نیست. همچنانکه بقای رژیم، تابع حفظ کانون اصول دینی ازلی و ابدی ست که آن، بیرون از دخالت تأثیرگذار “انسان” می باشد. و تا روز ماندن آن، احکامش توسط “هیچکسی” تخطی و یا بمیل موجود زمینی تحول پذیر نخواهدشد. به تبع آن، این دستگاه جدا از مردم و به اصظلاح ” الهی” محل تجمع مشترک گردانندگان کوچک و بزرگ ملاها و موکلاهاست که جز این تیره ی مفتخوران کلاش را در درون خود جای نداده، و مجموعه ی آن نیز، تنها یک کاست و باند بی هویت طبقاتی ست که تاکنون توانسته با اراده ی “مطلق سیاسی، اقتصادی و فرهنگی” بر مردمان رنگین فرهنگ و مذهب کشورمان خودکامگی کند. بنا بر این چالش قدرت سیاسی پیگیر آنها خصوصا در”انتخابات” بیش از همه متوجه ثبات و مشروعیت بخشیدن به این بساط فرقه ای ست؛ و مهمتر از آن حفظ چنبره ی تاکنونی بر چاه های نفت، فروش آن و غارت سود نجومی از این دکان آسمانی می باشد. ادامه‌ی خواندن→