این نوشته در واقع مدتی قبل از شروع خیزشها و قیام های ستمدیدگان و زحمتکشان کشورهای عربی و شمال آفریقا و حوداث اخیر ایران تهیه شده بود که تحت تاثیر این خیزشهای پر شکوه می بایست مدتی را در انتظار می ماند. ولی در هر صورت یک بار دیگر این وقایع بخوبی نشان داد که برای تدارک انقلابات پرولتری و سوسیالیستی، سیاست و تلاش برای کسب قدرت سیاسی و بیرون آمدن از دایره محدود مبارزات صنفی و اقتصادی بعنوان طبقه ای در خود برای امر رهبری کل جامعهء ستمدیدگان و زحمتکشان در راس تمام فعالیتها و مبارزات پرولتاریا و پیش آهنگانش قرار داشته و بدون معطوف و آشنا ساختن ذهن و عمل پرولتاریا با این وظیفهء تاریخی، حاشیه نشینی و دنباله روی در تاریخ روندی است که همچنان تداوم پیدا میکند. به علت طولانی بودن، مقاله در دو بخش انتشار می یابد. امیدوارم که در آستانهء روز جهانی کارگر امسال این نوشته کمکی به درک بهتر شرایط حساس جهان و ایران و وظایفی که بر دوش همهء ماست، بکند. ادامه‌ی خواندن→

« میرحسین موسوی در مصاحبه با سایت کلمه : آنها از شگردهایی استفاده می کنند که در رژیم های توتالیتر،شبیه شوروی دوران استالین و یا رومانی زمان چائوشسکو،استفاده میشد! » ادامه‌ی خواندن→

شایسته است که در همین آغاز به این تلاش ارزندهء عزیزان “زنانی دیگر” و افق بلند آنها برای درک عمیقتر مفاهیم مهمی که سرنوشت واقعی انسانها را در جامعه تعریف میکند، درود فرستاد. همچنین کوشش ارزندهء “رها افراز” که باب سخن را در این راه گشوده و مباحثات را از منظر نوینی دامن زدند، قابل قدرانی است. امیدورام با نگاهی نقادانه بر مبنای واقعیت عینی، حقیقت عینی را بهتر بشناسیم  و اگر گاهی  در این راه از دایرهء برخی از “مقدسات” سنتی خارج شدیم، دال بر نتیجه گیریهای عجولانه نشود. اینها بیشتر تبلور چالشهای فکری همهء ماست که بدنبال پاسخ های امروز میگردیم و حاضر به بستن چشم خود بر تغییر و تحولات جهان امروز نیستیم. در این راه قوانین تثبیت شده اولین محدودیتی است که اگر علمی با آن برخورد نشود، مانع ذهن پویا و نقاد برای یافتن پاسخ ها میشود. بگذار ما از این سنت گسست کرده و با بال و پر همین قوانین، به پرواز خارج از این محدودیت ها در آمده و به جستجوی حقیقت عینی بپردازیم! ادامه‌ی خواندن→

با درودهای سرخ کمونیستی

بر خلاف روند همیشگی این بار بنا به دلایلی که در خاتمه مشخص میشود تصمیم گرفتم به ارزیابی از برگزاری مراسم اول ماه امسال، از دیدگاه یک فعال کارگری که عرصه فعالیتش مبارزات سندیکایی است و از دایره سیاست های حق طلبانه روزمره پا را فراتر نمی گذارد بپردازم. منظورم از دیدگاه فعالینی است که مجبورند برای فعالیتهای قانونی وعلنی و تشکیلاتی خود در چهارچوبهای حکومتی و دولتی،  قواعد بازی خاصی را رعایت کنند. چرا که با محدودیتهای ابزاری و اجرایی روبرو هستند که حکومتها و دولتهای ارتجاعی در برابرشان قرار میدهند. اغلب، درماندگی این طیف در جنبش کارگری با همین محدودیتها و سرکوبهای علنی و غیر علنی دولتها توجیه میشود. در همین ابتدا باید گفت که مبنای این جمعبندی فقط حول برگزاری مراسم در تهران دور میزند تا بعدا بتوانیم به درک بهتری از جایگاه و موقعیت واقعی طبقه و مدعیان آن در کل جامعهء ایران دست پیدا کنیم. (کردستان را فعلأ از این جمعبندی بیرون گذاشته ام تا در فرصت دیگری شرایط خاص و نقش تضادهای دیگری که بستر آماده تری را در کردستان فراهم می کنند بیشتر توضیح داده شود.) ادامه‌ی خواندن→