….متقابلا سلام مرا به خانم هما برسانید. جداً از ته دل شاد شدم. خانمی با وقار خود توانسته است مورد احترام عموم باشد و حالا از تو می پرسم وقتی خانمی با آن سنگینی و وقار در آنجا در میان شما درس می خواند، چطور مردها از زنها بد می گویند. فکر می کنم اگر ترا از میان مردها بیرون بکشم می توانم ادعا کنم که این عادت دیرینه مردهاست. همیشه بیخود و بی جهت از زنان بد می گویند. فکر نمی کنم اگر مسئولیت زنان بعهده مردها بود می توانستند خوب از عهده بر بیایند. شاید علتش را در مواقعی که پیشمی حضوراً مطرح کنم و شرح بدهم و ترا قانع کنم که تقصیر همیشه متوجه آقاهاست. توضیح اینکه، تمام خانمها، آنهایی که شوهر کرده اند، سفارش مخصوصی که به دختر ها دارند این است که حتی الامکان ازدواج نکنند و هزار و یک دلیل برای این نصیحت خودشان دارند ولی من هرگز با این حرفهای آنها از میدان در نمی روم و به وسواس نمی افتم و هیچ گونه شکی بدل راه نمی دهم که شوهر من هم مثل مردان دیگر فکر خواهد کرد….. ادامه‌ی خواندن→

دو سال از خیزش مردمی عظیم در سال ۸۸ که طی آن میلیونها تن از توده های تحت ستم ایران با شجاعت و جسارت تمام در مقابل جمهوری اسلامی تا بن دندان مسلح به خیابانها ریختند و در طول ماه ها، خواست بر حق خود یعنی نابودی این رژیم ضد خلقی و بر قراری آزادی و دمکراسی را فریاد کردند، می گذرد. در طی این مدت نظرات و تحلیل های مختلفی از این جنبش که سر انجام به دلیل سرکوب وحشیانه دیکتاتوری حاکم به خون نشست، ارائه شده است. با توجه به اهمیت عظیم این جنبش و ضرورت برخورد به نظرات مطرح در مورد آن که در خدمت هر چه شفاف تر گشتن نظری خواهد شد که متکی بر واقعیتها و مسایل واقعی توده های انقلابی و جنبش آنهاست، در اینجا سعی می شود بعضی از  آن نظرات مورد توجه و برخورد قرار گیرند. ادامه‌ی خواندن→

تبلیغات مسموم وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی حول طرح “الماس” و “نفوذ” در اپوزیسیون و انعکاس وسیع آن توسط رسانه های رژیم در داخل و خارج کشور و همچنین سخنان اخیر وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی در مورد “برنامه” ها و “سرمایه گذاری” دو سال اخیر این وزارت برای “نفوذ” در میان مخالفین و اتخاذ “آرایش تهاجمی” نسبت به “ضد انقلاب خارج نشین” نظام، بار دیگر از تلاشهای سرکوبگرانه جمهوری اسلامی برای خفه کردن هر صدای مخالف پرده بر داشته است ادامه‌ی خواندن→

در باره تشکلهای کارگری  

نگاهی به چگونگی شکل گیری و اساسنامه تشکلهای به اصطلاح کارگری در رژیم جمهوری اسلامی و همچنین بررسی عملکرد آنها، خود بروشنی ماهیت ارتجاعی و وظایف سرکوبگرانه ای  که بر عهده دارند را توضیح می دهد.  میدانیم که “خانه کارگر” با یورش چماقداران جمهوری اسلامی به خانه کارگری که در شرایط پس از قیام بهمن به همت کارگران آگاه و کمونیست شکل گرفته بود، متعاقب سرکوب ددمنشانه فعالین کارگری کمونیست و مبارز، به اصطلاح  اسلامیزه شده و به نهادی سرکوبگر تبدیل شد. در مرام نامه “خانه کارگر”   با وقاحت تمام قید گردید که :” به منظور نیل به اهداف والای اسلام ناب محمدی خانه کارگر به عنوان یک تشکیلات معتقد به ولایت فقیه و ملتزم به قانون اساسی” شکل گرفته است. بنابراین خود دست اندرکاران جمهوری اسلامی هم از آغاز کتمان نکرده و نمی کنند که “خانه کارگر”، تشکیلاتی معتقد به “ولایت فقیه” است که نه برای تحقق مطالبات کارگران، بلکه جهت ” نیل به اهداف والای اسلام ناب محمدی” و مقابله با هر گونه تشکل واقعی کارگران شکل گرفته و در محیط های کارگری فعالیت می کند. همانطور که شوراهای اسلامی هم با سرکوب شوراهای کارگری ای که در جریان قیام بهمن شکل گرفته بودند، فعالیت خودشان را آغاز کردند. ادامه‌ی خواندن→

جامعه تحت سلطه ما متعاقب یک فوران مبارزاتی خودبخودی و عظیم در یکسال گذشته، در شرایط ملتهب و حساسی بسر می برد. از زمره سوالاتی که این روزها در میان نیروهای سیاسی مطرح می باشد این است که اوضاع فعلی منعکس کننده چه روندی ست؟ آیا جمهوری اسلامی با سرکوب اخیر تداوم سلطه دراز مدت خود را حفظ کرده است؟ و به قول خامنه ای تبهکار، نظام حاکم را واکسینه نموده؟ آیا این رژیم با جنایات بسیار وحشیانه خود در حق مردم، قادر شده است که مردم را از پا در آورده و آنها را به تسلیم در مقابل خویش وادارد؟ ایا دلایل و ریشه های مادی خیزش حق طلبانه توده ها با سرکوب دژخیمان از بین رفتنی است؟ توده های مردم از خیزش اخیر عملاً چه تجربه ای گرفته و در حال حاضر چگونه عمل می کنند؟ با نگاهی به بعضی رویدادها و اخبار مربوط به شدت گیری تهاجم رژیم به مردم و عکس العمل توده های مبارز در قبال دژخیمان و اعمال ددمنشانه و ارتجاعی آنان، پاسخ سئوالات فوق را به راحتی می توان از دل خود واقعیات دریافت. ادامه‌ی خواندن→

همه می دانند که امروز در شرایطی بسر می بریم که بحران اقتصادی کم سابقه ای نظام سرمایه داری جهانی را در بر گرفته است و موج جدیدی از خشم و مبارزات کارگران و خلقهای تحت ستم بر علیه این نظام در حال شکل گیری ست. از سوی دیگر امپریالیستها برای حفظ نظام اقتصادی بیمار خود و  تشدید عارت و چاپیدن توده های تحت ستم و سرکوب مبارزات آنها، زیر اسم “مبارزه با تروریسم” بیش از هر زمان دیگری به جنگ و تجاوز گری و در نتیجه  تولید و فروش سلاح های مهیب و در همین راستا توسعه میلیتاریزم برای تشدید کنترل بر حیات و هستی کارگران و زحمتکشان روی آورده اند. در چنین شرایطی ست که رژیم جمهوری اسلامی و بطور اخص دولت احمدی نژاد منفور  نقش یک چماق برای توجیه و تسهیل این سیاست امپریالیستی را برعهده گرفته است. ادامه‌ی خواندن→

امسال کارگران رنجدیده و مبارز ما در بسیاری از شهر های کشور بار دیگر در ابعاد و سطوح مختلف روز جهانی کارگر را گرامی داشتند. با وجود فضای بگیر و ببندی که جمهوری اسلامی در این روز راه انداخته بود و برغم کنترلهای شدید امنیتی و تحت فشار قرار دادن وسیع فعالین کارگری و اعمال فشارهای امنیتی به آنها، با وجود میلیتاریزه کردن وسیع محلهای تجمع کارگران برای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر که جمهوری اسلامی عملا آنرا به رسمیت نمی شناسد، و بالاخره با وجود سرکوب و ضرب و شتم و دستگیری شرکت کنندگان در تجمعات کارگری این روز، کارگران در تهران، مشهد، قزوین، اراک، تبریز، اصفهان، سنندج، شیراز و … دست به تجمع زده و در هر کجا که توانستند با سر دادن شعار و از جمله شعار “مرگ بر دیکتاتور”، خشم و اعتراض خویش بر علیه شرایط فاجعه بار زندگی خویش که نتیجه منطقی سلطه  نظام استثمارگرانه حاکم  می باشد را به نمایش گذاردند. ادامه‌ی خواندن→