یکی از مهمترین معیارهای تشخیص ماهیت و جایگاه طبقاتی نیروهای مختلف سیاسی، بررسی مواضعی ست که این نیروها در هنگام وقوع رویدادها و تحولات بزرگ اجتماعی در جامعه، عملا اتخاذ می کنند. در حقیقت تحولات بزرگ اجتماعی آن زمینه ای هستند که در پرتو آن می توان جایگاه طبقاتی واقعی نیروهای سیاسی را فارغ از ادعا های آن نیرو ها شناخت. ادامه‌ی خواندن→

بن بست طرح “یارانه ها” و موقعیت جمهوری اسلامی!
e.shafagh@yahoo.com ادامه‌ی خواندن→

این روزها افشای پی در پی گوشه ای از دزدی های میلیاردی گردانندگان جمهوری اسلامی در داخل و خارج کشور، به یکی از مسایل روز جامعه تبدیل شده و خشم و نفرت بیکران توده های تهیدست و گرسنه و محتاج نان شب از این رژیم ضد خلقی و فاسد را، بیش از پیش برانگیخته است. دراین شکی نیست که فساد، همواره جزء لاینفک و ساختاری نظام سرمایه داری حاکم بر کشور ما بوده است. اما به حق باید گفت که سران رژیم  جمهوری اسلامیِ مدعیِ برقراری “عدل علی” در “کشور امام زمان”، در طول سی و چند سال اخیر در زمینه رواج فساد و دزدی و ارتشاء و غارتگری از “بیت المال” در اشکال مختلف، فساد در زمینه اقتصادی را به حد کمال رسانده اند. کار به جایی کشیده که حتی صدای برخی از خود بالائی ها که از عواقب مخرب و تاثیر این غارتگریها بر اقشار و طبقات تحت ستم جامعه بیمناکند، نسبت به شدت و حجم این دزدی ها درآمده و اینها برخا با گرفتن پز مخالفت با فساد، فریبکارانه اعتراف می کنند: “متأسفانه، طی یک دهه اخیر فسادهای مالی متعددی در بدنه اجرائی کشور رخ داد که در طول تاریخ ایران بی‌سابقه بود.” (پایگاه اینتر نتی “سلام نو”، ۸ دی ماه ۱۳۹۲،به نقل از روزنامه جمهوری اسلامی) ادامه‌ی خواندن→

اپورتونیسم و “انتخابات” در جمهوری اسلامی ادامه‌ی خواندن→

با پایان نمایشات انتخاباتی جمهوری اسلامی و بیرون آمدن نام حسن روحانی به عنوان هفتمین رییس جمهور رژیم، شمارش معکوس برای پایان کار احمدی نژاد،کسی که در رسانه های دولتی طرفدارانش وی را “معجزه هزاره سوم” می نامیدند آغاز شده است. احمدی نژاد در حالی که به عنوان”بدهکارترین دولت” تاریخ ایران و یکی از منفورترین آنها در این رژیم سراپا جنایت شناخته شده است، در اواسط مرداد پس از تقریبا ۸ سال، رسما کرسی قدرت را به رییس جمهور منتصب جدید تحویل خواهد داد. ادامه‌ی خواندن→

نمایشات انتخاباتی جاری در جمهوری اسلامی موقعیتی ست تا بار دیگر بر اهمیت شناخت ماهیت سیستم انتخاباتی در جمهوری اسلامی تاکید نمود و برای تقویت مبارزه انقلابی مردم تحت ستم ایران از آن آموخت. بی شک یکی از مهمترین رویدادهای “انتخابات ریاست جمهوری” این دوره، اعلام کاندیداتوری و سپس رد صلاحیت رفسنجانی توسط شورای نگهبان رژیم بود. رد صلاحیت رفسنجانی برای کاندیداتوری دهمین دوره انتصابات حکومتی جمهوری اسلامی و صحه گذاردن “رهبر” نظام بر آن، که در قالب نامه تحقیر آمیز “تشکر” وی خطاب به تمام مردود شدگان نوشته شد، بار دیگر اوج ورشکستگی و ابعاد بحران گریبانگیر نظام دیکتاتوری حاکم را در مقابل همگان به نمایش گذارد. این حذف، پیش از هر چیز این واقعیت را منعکس کرد که عمق بحران گریبانگیر نظام جمهوری اسلامی به درجه ای ست که گردانندگان آن از شدت ترس و وحشتشان از خشم و نفرت توده ها، حتی حاضر نیستند “ریسک” وجود مهره هایی نظیر رفسنجانی در یک نمایش انتخاباتی کنترل شده که خودشان از قبل به “مهندسی” کردن آن اذعان دارند ادامه‌ی خواندن→

رشد میلیتاریزم و گسترش جنگ افروزی های خانمان برانداز در اقصی نقاط جهان و اتکاء فزاینده به نیروی قهر و ارتجاع، ویژگی بارز توسعه مناسبات امپریالیستی در جهان حاضر، یعنی جهان تحت سلطه بلامنازع سیستم سرمایه داری و قدرتهای بزرگ امپریالیستی می باشد. بررسی های انجام شده در مورد بزرگترین قدرت امپریالیستی یعنی ایالات متحده آمریکا نشان می دهند که بودجه فدرال این کشور در یک قرن اخیر همواره از یک رشد چشمگیر برخوردار بوده و در همه حال هزینه های نظامی بخش بزرگی از کل بودجه را تشکیل داده است. ادامه‌ی خواندن→

یک بار دیگر برخورد به یک مسأله عملی در جنبش باعث آن شده که مواضع جریانات مختلف اپوزیسیون جمهوری اسلامی با وضوح تمام در مقابل افکار عمومی قرار گیرد و ادعاهای آنها در رابطه با این مسأله عملی، هر چه بیشتر محک بخورد. این مسأله همانا یکی از مهمترین مطالبات تاریخی جنبش آزادیخواهانه مردم ایران یعنی چگونگی مجازات آمرین و عاملین نسل کشی و قتل عام دهه ۶۰ می باشد، امری که در چگونگی برخورد به مساله “ایران تریبونال” و تبیین ماهیت این حرکت با روشنی خود را عیان ساخته است. ادامه‌ی خواندن→

یک سال و نیم پس از آغاز خیزش نوین مردم تشنه آزادی و استقلال و رفاه در سوریه بر علیه رژیم سرکوبگر اسد، جنبش این مردم به پاخاسته با چالشهای اساسی مواجه است. ادامه‌ی خواندن→

گزارش هائی از ایران حاکی است که این روزها با گشت و گذاری در سطح شهر تهران و برخی دیگر از شهر های بزرگ، می توان به شرط داشتن چشمانی خیره به واقعیت، جوشش اوضاع ملتهبی را مشاهده کرد که در پسِ یک “سکوت”و ثبات ظاهری، در رگهای جامعه تحت سلطه ما در جریان است. خیابانها و میادین اصلی شمال و جنوب شهر تهران مملو از حضور محسوس و نامحسوس نیروهای سرکوبگر است که مرتب و به هر بهانه ای سایه شوم خود را به مردم و بویژه جوانان تحمیل می کنند. ادامه‌ی خواندن→