این راه

روی به موجِ اغماءِ تو می‌برد.

پیش‌کش دهید! ادامه‌ی خواندن→

برایِ روشنیِ خفیه گاه!
تشنه ی آن نبودم،
که تو را در خاک گـَردانم،
اما آن قدر دور شدی
که بهرِ توقف ات، ادامه‌ی خواندن→

با انگشتانی از مخمل
آرام
به آرامی کدر شدن چشمان فصل ادامه‌ی خواندن→

معدوم به حُکمِ فریبندگانم!
ابراهیم شیشه‌ای، فرزندش را کشت!
هر چه از سر گذشت، ادامه‌ی خواندن→

سُرودِ «نلسون مانده‌لا»،
آغازی نیست،
بر پایانْ‌خواهیِ سایه‎های درد، ادامه‌ی خواندن→

شرّی علیه جُولانِ شرم
محضِ اطلاع ِ بازاری‎ها و حاج‎آقاها
زنده‎ام! ادامه‌ی خواندن→

من همان سیاهی لشگرم
که ضَربِ سنگی‌ست و صخره‌ای‌ست
بر مفهومِ استعمالِ خارجیِ سَمپاتی. ادامه‌ی خواندن→

صدای گِزگِزِ مفصل‌گاهِ انگشتان،
مرا می‌خواند!
صدای خِرخِرِ ریه‌ها، ادامه‌ی خواندن→

از چه می ترسم؟ پارتیزان ها!
تا سراچه‌ی نفسم دخول کرده‌اند،
امیدم را قاتلان در کمین‌اند،
از چه می ترسم؟! پارتیزان ها!
هجوم آرید اما، ترسو به جمع‌تان راه ندهید! ادامه‌ی خواندن→

از زمستان سال ۸۹، با تکانهای انقلابیِ جنبشِ فرودستان – «جنبشِ نان و برابری و آزادی»-  در کشورهای مصروتونس و…، خاورمیانه و شمال آفریقا و سرتاسر جهان را وارد دورانِ دیگری کرده است. ادامه‌ی خواندن→