شناخت درست از وضعیت بحرانی اقتصاد اروپا برای سوسیالیست ها در همه جای جهان، و از جمله در ایران، حیاتی است. نه فقط به این سبب که واکنش تودۀ کارگران و زحمتکشان یونان (و آغاز مقاومت در اسپانیا) می تواند نوید بخش اعتلای مبارزه طبقاتی در سطح اروپا باشد. بلکه به ویژه به این سبب که بحران “منطقۀ یورو”، برخلاف آنچه دولت های اتحادیه اروپا و صندوق بین المللی پول ادعا می کنند، صرفا بحران بدهی دولت های بدحسابی چون یونان و پرتغال و اسپانیا نیست؛ بلکه شکلی از تداوم و تعمیق بحران جهانی اقتصاد سرمایه داری است که با بحران جهانی بانک ها از اواخر سال ۲۰۰۸ آغاز شد. بر هر مارکسیستی روشن است که تداوم و تعمیق بحران جهانی اقتصاد سرمایه داری برای طراحی و اتخاذ سیاست های سوسیالیستی جایگاه تعیین کننده ای دارد؛ نکته ای که در انتهای مقاله به آن باز می گردیم. ادامه‌ی خواندن
بایگانی دسته: ایرج آذرین
بازگشت منشویسم؟ پاسخی به فرامرز دادور
از سال های دورتر شروع کنیم. فعالان چپی که هم-نسل نگارنده هستند به یاد دارند که در دورۀ انقلاب بهمن تخطئۀ مواضع مارکسیست های انقلابی با گفتمانی ظاهرا مارکسیستی صورت می گرفت. ادامه‌ی خواندن
چرا مداخلۀ نظامی غرب در لیبی را باید محکوم کرد
موضع چپ در برابر مداخلۀ نظامی قدرت های بزرگ در لیبی چه باید باشد؟ پنج روز پس از قطعنامه سازمان ملل که بمباران فوری نیروهای مسلح قذافی را به دنبال داشت، هم اکنون در سطح جهانی در موضع گیری نیروهای چپ در قبال این مداخله آشفتگی و چند دستگی وجود دارد. (بطور نمونه نگاه کنید به مقالات سایت Znet.) به نظر من، حیاتی است که سوسیالیست ها این مداخلۀ نظامی امپریالیستی را که تحت پوشش قطعنامه سازمان ملل انجام می گیرد بی چون و چرا محکوم کنند، و مارکسیست های ایرانی باید بویژه دلایل این محکوم کردن را برای کارگران ایران به روشنی توضیح دهند. ادامه‌ی خواندن
از “اصقلاب” تا “انلاحات”!
۲۵ بهمن و چرخش اصلاح طلبان و لیبرل ها
عنوان عجیب و غریب این مقاله ساختۀ نگارنده نیست؛ یا تماما نیست. “اصقلاب” اصطلاحی من درآوردی بود که نظریه پردازان “دوم خرداد” در دورۀ دوم ریاست جمهوری خاتمی با ترکیب واژه های “اصلاحات” و “انقلاب” باب کرده بودند. ادامه‌ی خواندن
“دولت رانت خوار نفتی” و تنگنای اصلاح طلبان
ایرج آذرین : "دولت رانت خوار نفتی" مبحث تازه ای در بررسی اقتصاد و جامعۀ ایران نیست. تحلیلگران اقتصاد و سیاست ایران بیش از سی سال پیش این مقوله را در مورد دولت محمدرضا شاه در اوایل دهۀ ۱۳۵۰ بکار برده بودند، و چند سال بعد با کتاب محمدعلی همایون کاتوزیان تحت عنوان «اقتصاد سیاسی ایران» مقولۀ "دولت رانت نفتی" وارد مباحثات روشنفکری ایران شد.
“نواندیشان دینی” و عروج چپ
ایرج آذرین : "گفتمان های ضد دموکراتیک" عنوان مقاله ای است از علیرضا علوی تبار که در سایت غیر رسمی جبهه مشارکت اسلامی – که خودش مسئول آن است – چند روز پیش منتشر شد. (سایت امروز، ۳۰ فروردین ۱۳۸۶٫) علوی تبار چنین آغاز می کند: "گمان می رفت که گفتمان دموکراتیک به گفتمان غالب در عرصه سیاسی ایران تبدیل شده است." و نمی تواند احساس غافلگیری اش را پنهان کند که: "آنچه نگران کننده و تعجب آور است رشد گفتمان های غیردموکراتیک در میان مخالفان و منتقدان حکومت است." بررسی ماهیت آنچه علوی تبار «دموکراتیک» یا «غیردموکراتیک» می نامد موضوع مقالۀ حاضر است؛ اما نخست باید بفهمیم که کدام گفتمان "غیردموکراتیکی" مورد نظر نویسنده است.