دور تازۀ "مذاکرات" احزاب ناسیونالیست با رژیم اسلامی و موضع رفیق ابراهیم علیزاده , از تفکیک در مذاکره هم آبی گرم نمی شود!
پویا محمدی
November 03, 2019
دور تازۀ "مذاکرات" احزاب ناسیونالیست با رژیم اسلامی و موضع رفیق ابراهیم علیزاده
از تفکیک در مذاکره هم آبی گرم نمی شود!
دو روز قبل سایت اینترنتی "شارپرس" دربارۀ وجود اخباری در خصوص دور تازۀ "مذاکرات" و گفتگو میان رژیم اسلامی و چهار حزب و سازمان ناسیونالیست متشکل در "مرکز همکاری احزاب کردستان ایران" یعنی هر دو شاخۀ حزب دمکرات و هر دو شاخۀ سازمان زحمتکشان، مصاحبۀ ای کوتاه به زبان کردی با رفیق ابراهیم علیزاده دبیر اول کومه له-سازمان کردستان حزب کمونیست ایران انجام داده است.( ضمیمه است ۲. این متن را به فارسی ترجمه کرده ام، ضمیمه است ۱)
می دانیم که چهار ماه قبل نشستی میان رژیم اسلامی و چهار جریان سیاسی مذکور درکشور نروژ صورت گرفت. متعاقب انتشار خبر آن نشست در مدیای اجتماعی، معدودی از رفقای رهبری کومه له از جمله رفیق ابراهیم علیزاده طی مصاحبه هایی از وجود پروسۀ یک سال و نیمه مربوط به شکل گیری نشست و مذاکره با رژیم که خودشان نیز در آن پروسه قرار داشته اند خبر دادند. بر اساس این اظهارات، رهبری امروز کومه له دو نشست را با طرف میانجی گر مذاکره انجام می دهد و ایشان هم پیغام این جلساتشان با آنها و دیگر احزاب را به جمهوری اسلامی می رساند، در ادامه طرف میانجی گر به سراغ آنها نیامده و آنها عملاً از آن پروسه کنار نهاده می شوند. کل این پروسه بطور مخفیانه انجام می شود.
در این باره و در نقد این عمل رهبری کومه له و توجیهات و مواضع غیراصولی آنان، نوشتار و مواضع بسیاری انتشار یافت.
رهبری کومه له و در رأس آن رفیق ابراهیم علیزاده از آنجاییکه خود نیز به نوعی "شریک" در پروسۀ شکلگیری مذاکره بود اند قادر نبودند به طور صریح هرگونه مذاکره و گفتگو با رژیم اسلامی و طرفین حاضر در آنرا محکوم نمایند. همۀ تلاش شان این بود که احزاب ناسیونالیستی مذاکره کننده با رژیم را از تیغ انتقاد و انزجارعمومی مردم کردستان برهانند. در این میان صرفاً به برشمردن اهداف رژیم در یک چنین مذاکراتی پرداختند. همزمان به طور کسل کننده ای به تشریح اصول، شرایط و چگونگی مذاکره با رژیم می پرداختند. از ضرورت "اجماع" احزاب در مذاکره با رژیم می گفتند و با زبان بی زبانی گلایه شان این بود که "مذاکره" بدون حضور آنان صورت گرفته.... . این رفقا نه تنها رژیم اسلامی و احزاب ناسیونالیست مذاکره چی را به دلیل وارد نمودن ضربه به جنبش مبارزاتی مردم کردستان محکوم نکردند، بلکه برای این احزاب ابراز امیدواری می کردند که بلکه در قبال رژیم خوب عمل کرده باشند و مجدداً خواستار مراودات و ماندن در کنار آنان بودند. در یک کلام کار این رفقا، توجیه مذاکره و در نوع خود سبک کردن بار سنگین قباحت بر دوش احزاب ناسیونالیست بود.
در ادامه این رویکرد راست روانه و سازشکار در رهبری کومه له، امروز نیز که خبر از دور دوم این به اصطلاح مذاکرات است؛ رفیق ابراهیم علیزاده مجدداً به "فریاد رس" احزاب ناسیونالیست تبدیل گشته و در راستای توجیهات برای مذاکره با رژیم اسلامی و دوختن "کلاههای شرعی" برای این امر؛ این بار از تفکیک سطوح مذاکره سخن به میان می آورند.
ایشان در مصاحبۀ خود، موضوع مذاکره با رژیم بر سر آنچه که وی "منافع حزبی" می نامد و مواردی چون مبارزۀ مسلحانه و یا فعالیت در چهارچوب جمهوری اسلامی را مشمول بر آن می داند؛ جایز به حساب آورده و می گوید که این حق آنهاست که بر سر چنین مواردی با رژیم به مذاکره بنشینند.
در مقابل، مذاکره بر سر سرنوشت مردم کردستان و حقوق و مطالبات آنان را برای آن احزاب جایز نمی داند. ایشان از لزوم وجود هیأتی مورد اعتماد مردم کردستان برای مذاکره بر سر سرنوشت مردم وحقوق و مطالبات آنان (در زمانی که شرایط برای انجام آن فراهم شود) تأکید دارند.
جدای از شرایط لازم برای انجام مذاکره، روشن است که کومه له همواره مذاکره با دشمن بر سر خواستها و مطالبات مردم کردستان را نه امر يک حزب يا گروه، بلکه امر مردم کردستان دانسته است و مطابق اسناد و مصوبات روشن کنگره های کومه له، هر گونه تماسهای جداگانه بايستی تحريم گردد.
اما کومه له هیچگاه اینچنین به "تفکیک" سطوح مذاکره نپرداخته است. بنابراین چنین تبیینی، برای صفوف کومه له و جامعۀ سیاسی کردستان تازگی دارد. البته که با وجود تسلط جناح راست و ناسیونالیست در رهبری کومه له چنین تازگی هایی، قابل انتظار است!
اظهارات رفیق ابراهیم علیزاده در خصوص قائل شدن به یک چنین تفکیکی در مذاکره، کاملاً در تضاد و تناقض با مصوبات مربوطۀ کنگره ها و مواضع تاکنونی کومه له و حزب کمونیست ایران است. به عنوان نمونه در سند مصوب کنگره ۱۵ کومه له آمده است:
"اجتناب از هرگونه ارتباط گرفتنی با رژیم، مذاکره با حکومت مرکزی در ارتباط با حقوق و خواستهای مردم کردستان، امری منحصر به هیچ حزب و یا سازمانی نیست. لازم است هرگونه ارتباط جداگانه با دولت مرکزی تحریم شود.... .
موضوع به تنهایی در مورد یک "حق" نیست، از رفیق ابراهیم بایستی پرسید با توجه به شرایط تحزب در جامعۀ کردستان و شرایط در هم تنیدگی مبارزات سیاسی و اجتماعی در این جامعه و به تبع آن اثر متقابل میان منافع حزبی و منافع توده ای مردم، آیا واقعاً چنین تفکیکی می تواند عملی شود؟
جدای از این، کیست که نداند تاریخاً تمامی مذاکرات و گفتگوهای انجام گرفته احزاب و جریانات ناسیونالیستی با دولتها، به نام "ملت کرد" و "مردم کردستان" و منافع و سرنوشت آنان صورت گرفته است؟ کیست که نداند احزاب ناسیونالیست، تمامی زدوبند و معاملات خود با دولتها را مذاکره و گفتگو برای مردم کردستان نام نهاده اند؟ کدام یک از آنان، عملاً تفکیکی بر این عرصه قائل بوده اند. آیا حزب دمکرات حاضر است مذاکرات خود را با رژیم اسلامی تحت عنوان "منافع حزبی" به حساب آورد؟
این اظهارات رفیق ابراهیم، نه تنها به نشست مخفیانۀ احزاب ناسیونالیست با رژیم اسلامی در تابستان گذشته، مشروعیت می دهد بلکه تمامی نشست و گفتگوهای مخفیانۀ حزب دمکرات و سازمان زحمتکشان طی سالیان گذشته با مأموران رژیم را هم "تحت عنوان امورات و منافع حزبی"، جایز و مشروع به حساب می آورد.
بر اساس تعریف و منطق رفیق ابراهیم، پس رهبری امروز کومه له هم مجاز است بر سر آنچه که منافع حزبی می نامد، با رژیم به گفتگو و مذاکره بنشیند!
اگر در شرایط حاضر احزاب ناسیونالیست در کردستان جرأت این را ندارند که از نشست مخفیانۀ خود با رژیم اسلامی به عنوان "مذاکره بر سر مطالبات و سرنوشت مردم کردستان" یاد کنند، به منظور ایجاد تعدیل در فشار سیاسی است که از سوی جامعه متوجه ایشان خواهد شد. طی ماههای گذشته دیدیم که چه نفرت و بیزاری ای از احزاب مذاکره چی با رژیم، در میان مردم کردستان شکل گرفت.
در شرایط سیاسی و اجتماعی و مبارزاتی امروز جامعۀ ایران و موقعیت رژیم اسلامی، هرگونه مذاکره از سوی اپوزیسیون با رژیم جمهوری اسلامی در خدمت تقویت این رژِیم خواهد بود. بنابراین سیاست اصولی در قبال مذاکره، نه ترویج اصول و شروط برای مذاکره، نه تفکیک قائل شدن در سطوح مذاکره و مشروعیت دادن به آن، بلکه محکوم نمودن صریح آن، افشای سیاست، اهداف و عملکردهای ضدمردمی هر دو طرف درگیر در مذاکره و نیز تشدید مبارزه برای سرنگونی حکومت اسلامی است.
رفیق ابراهیم علیزاده در پایان مصاحبۀ خود به "هوشیاری مردم کردستان"، "مو از ماست کشیدن آنان" و نپذیرفتن از احزاب مذاکره کننده" اشاره دارد. این یک واقعیت انکار ناپذیر است. اما سؤال این است که چرا همین سه چهار ماه قبل و در جریان دور اول گفتگوهای این احزاب با رژیم اسلامی رفیق ابراهیم نه تنها به چنین واقعیاتی اشاره نمی کردند بلکه سعی می کردند هر طور که شده صحبتی از این واقعیات به میان نیاید تا "خاطر گرامی این دوستان دروغین مردم" آزرده نشود!؟ ایشان علاوه بر چشم پوشی بر لطماتی که این احزاب طی نشست خود با رژیم در نروژ بر جنبش حق طلبانۀ مردم کردستان وارد کرده بودند با نادیده گرفتن مصوبات کنگره های کومه له مبنی بر شروط همکاری با احزاب ناسیونالیست؛ تحت لوای اینکه می خواهد "مانع تفرقه" شود خواهان نزدیکی هر چه بیشتر و گفتگوهای زیادتر با اینان بودند. در حالیکه اینک "عوامل تفرقه" با دهن کجی به تمامی قول ها و گفتگوهای خود با ایشان، گویا دور دوم مذاکرات خود را هم با "موفقیت" پشت سرنهاده و با شعبۀ امام زمان در وزارت امور خارجه، مشغول معامله و زد و بندند.
پویا محمدی
۱۲ آبان ۱۳۹۸
۳ نوامبر ۲۰۱۹
ضمیمه ۱
شارپرس: شایعۀ این هست که میان چهار حزب کردستانی که در مرکز همکاری جمع شده اند و جمهوری اسلامی ایران دور تازه گفتگو شروع شده باشد، جزئیات آن نشست چیست؟
ابراهیم علیزاده: احزابی که شما نام بردید تا اکنون در این باره به طور رسمی اظهارنظری نکرده اند، اما بر طبق اخباری که به طور غیررسمی اینجا و آنجا درباره اش صحبت است و با در نظر داشت پیشینۀ ناشفاف دو نشست قبلی آنها، که ابتدا آنرا رد کرده و سپس به نحوی از انحاء بدان اذعان کردند، ممکن است آن نشست انجام گرفته باشد. پیشینۀ مسئله هم به میانجیگری سازمانی غیرحکومتی نروژی به سرپرستی وزارت خارجۀ آن کشور بر می گردد. محمد جواد زریف وزیر خارجۀ جمهوری اسلامی، در حاشیۀ کنفرانسی خبری به وجود چنین گفتگوهایی اذعان کرده است. آشکار است که در دو دور گذشتۀ گفتگوها توافقی در میان نبوده است. چونکه در واقع جمهوری اسلامی به منظور توافق با آنها نشست نداشته است، بر اساس معلومات ما هیأت ایرانی به آنها گفته است که جمهوری اسلامی ایران تنها در چهارچوب "دستور" یعنی قانون اساسی ایران آماده است با آنها رفتار کند. همه می دانند که بر اساس همین دستور است که جمهوری اسلامی ۴۰ سال است که مخالفین خود را در ایران و کردستان سرکوب می کند. اگر آن شایعه درست باشد، به معنای آن است که این پروژۀ جمهوری اسلامی برای بی ثمرکردن مبارزۀ آزادیبخش مردم کردستان است که پیش رفته است نه اهداف آن چند حزب.
شارپرس: موضع شما در قبال این گفتگوها چیست و چرا در آن شرکت ندارید؟
ابراهیم علیزاده: ما این ظرفیت را از جمهوری اسلامی نمی بینیم که نه به هیچ سازمان سیاسی مخالف خودش اجازۀ فعالیت سیاسی و قانونی بدهد و نه به حقوق پایمال شدۀ مردم کردستان اذعان کند. نه در گذشته داشته و نه اکنون نیز هیچ نشانه ای دیده می شود که آن ظرفیت را پیدا کرده باشد. توازن قوای میان آن احزاب و جمهوری اسلامی هم در سطحی نیست که بگوییم جبر زمانه او را به جلوی میز مذاکره آورده است. این است که ما آنرا توطئه ای می دانیم همانند آنکه در گذشته از او دیده ایم،
اما علاوه بر آن، دو موضوع می تواند برای چنین گفتگویی وجود داشته باشد، یکی از آنها گفتگو بر سر منافع حزبی، مانند مبارزۀ مسلحانه، فعالیت در چهارچوب جمهوری اسلامی، شرکت در انتخابات و موضوعات دیگری از این قبیل که به حزب خودشان مربوط است و حق خودشان است، هر بلایی که بر سرشان بیاید یا هر دستاوردی برای حزب خودشان به دست بیاورند، در خوب و بد آن خودشان مسؤلند. ما نمی گوییم حق این را ندارید که بر سر این موضوعات مشی و جهت مخصوص به خودتان را داشته باشید و بر سر آن با جمهوری اسلامی گفتگو کنید. اگر لازم دانستیم و برای روشن کردن افکار عمومی و ارتقای سطح هوشیاری مردم در این باره حرف خودمان را می زنیم، اما موضوع دوم گفتگو بر سر سرنوشت مردم کردستان، حقوق مردم کردستان و مطالبات عمومی آن مردم است. در اینجا ما می گوییم حق آن را ندارند که بر سر جامعۀ کردستان و آیندۀ آن مذاکره کنند برای سرنوشت حزب خودشان هر تصمیمی که می گیرند بگذار بگیرند ما با این مسئله مشکلی نداریم، اما چه کسی این حق را به آنها داده که بر سر سرنوشت مردم کردستان تصمیم بگیرند؟ این نمایندگی را از کی گرفته اند؟
اگر روزی از روزها در نتیجۀ توازن قوا و بر اساس وضعیت مشخص، شرایط مذاکره با دشمن فراهم شد، آنوقت مسئلۀ تعیین هیأت مذاکره کننده، که به نحوی از انحاء از طرف توده های مردم کردستان به آن اعتماد شده باشد مطرح می شود، لازم است احزابی که با جمهوری اسلامی به گفتگو می پردازند سطح حق خود را بشناسند، آنها مجاز نیستند به نمایندگی از طرف مردم کرد مذاکره بکنند. خوشبختانه اینک توده های مردم کردستان در این باره هوشیارند و تجارب ارزشمند بسیاری در این باره دارند و مو را از ماست می کشند و اگر آن احزاب دچار چنین اشتباهی بشوند، بیگمان مردم کردستان اینرا از ایشان نخواهند پذیرفت.
ضمیمه ۲
شارپرێس: سكرتێری رێكخراوی كوردستانی حیزبی كۆمۆنیستی ئێران باس له‌دانوستانی حزبه‌كانی ڕۆژهه‌ڵات له‌گه‌ڵ كۆماری ئیسلامی ئێران و ڕۆڵی حزبه‌كه‌ی ئه‌وان له‌و دانوستانانه باسده‌كات. لەلایەن ئیبراهیم عه‌لیزاده، سكرتێری رێكخراوی كوردستانی حیزبی كۆمۆنیستی ئێران وه‌ڵامی پرسیاری شارپرێس-ی له‌باره‌ی دانوستانی حزبه‌كانی ڕۆژهه‌ڵاتی كوردستان دایه‌وه.
شارپرێس: دەنگۆی ئەوە هەیە كە لە نێوان چوار حیزبی كوردستانی كە لە ناوەندی هاوكاریدا كۆبونەتەوە و كۆماری ئیسلامی ئیران گه‌ڕێكی نوێی گفتوگۆی ده‌ستپێكردوه‌ته‌وه، وردەكاریەكانی ئەو دانیشتنە چیە؟
ئیبراهیم عەلیزادە: ئەو حیزبانەی كە ئێوە ناوتان برد تا ئێستا بە شێوەی رەسمی لێدوانێكیان لەم بابەتەوە نەداوە، بەڵام بە پێی ئەو هەواڵانەی كە بە شێوەی نارەسمی لێرەوە لەوێ قسەی لێدەكرێت و بە رلەبەرچاوگرتنی پێشینەی ناشەفافی دو دانیشتنەكەی پێشوی ئەوان، كە لە سەرەتاوە رەتیان دەكردەوە و دواجاریش كە بە شێوەیەك لە شێوەكان دانیان پێدانا، پێدەچێ ئەو دانیشتنە رووی دابێت. پێشینەی مەسەلەكەش دەگەرێتەوە بۆ نیوبژیوانی رێكخراوێكی ناحكومی نه‌روێژی بە سه‌رپه‌رشتی وەزارەتی دەرەوەی ئەو وڵاتە. محەمەد جەواد زەریف وەزیری دەرەوەی كۆماری ئیسلامی، لە پەراوێزی پرێس كونفرانسێكدا دانی بە بونی وەها گفتوگۆیەك داناوە. ئاشكرایە كە لە دوو دەوری پێشووی گوفتوگاندا رێكەوتنێك لە ئارادا نەبۆە. چونكە لە راستیدا كۆماری ئیسلامی بە مەبەستی رێكەوتن لە گەل ئەوان دانه‌نیشتوه، به‌گوێره‌ی زانیارییه‌كانی ئێمه وەفدی ئیرانی پێی گوتون كە كۆماری ئیسلامی ئیران تەنها لە چوارچیوەی" دەستور" واتە قانونی ئەساسی ئیران دا ئامادەیە لە گەڵیان هەلسوكەوت بكات. هەموان دەزانن كە هەر بە پێی ئەو دەستورەشە كە كۆماری ئیسلامی 40 ساڵە نەیارانی خۆی لە ئێران و كوردستان سەركوت دەكات. ئەگەر ئەو دەنگویە ڕاست بێت، بە واتای ئەوەیە كە ئەوە پرۆژەی كۆماری ئیسلامی بۆ لەباربردنی خەباتی رزگاری خوازانەی خەلكی كوردستان بەرەو پێش چۆە و نەك ئامانجەكانی ئەم چەند حیزبە.
شارپرێس: هەڵویستی ئێوە بەرانبەر بەم گفتوگۆیانه چییە و بۆ تیایدا بە شدار نین؟
ئیبراهیم عەلیزادە: ئێمە ئەو ده‌رفه‌ته لە كۆماری ئیسلامیدا نابینین كە نە رێگای چالاكی سیاسی و قانونی بە هیچ رێكخراوێكی سیاسی نەیاری خۆی بدات و نە دان بە مافەكانی پێشێلكراوی خەَلكی كوردستان دابنێت. نە لە رابردودا بویەتی و نە ئێستاش هیچ نیشانەیەك دەبیندرێت كە ئەو زەرفیەتەی پەیدا كردبێت. هاوسەنگی هێزی نیوان ئەو حیزبانە و كۆماری ئیسلامیش لە ئاستێك دانییە كە بڵیێن جەبری زەمانە هێناویەتە بەردەم مێزی دانوستان. هەربۆیە ئیمە بە پیلانێكی دەزانین هەر وەكوو لە رابردوودا لێمان دیوه،
بەڵام سەرەرای ئەوە، دوو بابەت دەتوانێ بۆ وەها گفتوگۆیه‌ك هەبێت، یەكیان گفتوگۆ لە سەر بەرژەوەندیەكانی حیزبی، وەكوو خەباتی چەكداری، فەعالیەت لە چوارچێوەی كۆماری ئیسلامیدا، بەشداری كردن لە هەلبژاردن و بابەتی دیكەی لەم چەشنە كە ئەوانە پێوەندی بە حزبەكەی خۆیانەوە هەیە و مافی خۆیانە، هەر بەڵایەك بە سەریان بێت یان هەر دەسكەوتێك بۆ حزبه‌كەیان بە دەست بێنن، لە چاكە و خەراپەی خۆیان بەرپرسن. ئیمە ناڵێین مافی ئەوتان نییە لە سەر ئەم بابەتانە رێبازی و جیهەتی تایبەت بە خۆتانتان هەبێت و لە پێناویدا لەگەڵ كۆماری ئیسلامی گفتوگۆ بكەن. ئەگەر به‌پێویستمانزانی و بۆ رون كردنەوەی بیرورای گشتی و بردنە سەری رادەی ووشیاری جەماوەر لەم بابەتەوە قسەی خۆمان دەكەیەن، بەڵام بابەتی دووهەم گفتوگۆ لە سەر چارەنوسی خەڵكی كوردستان، مافەكانی خەڵكی كوردستان و داخوازیە گشتیەكانی ئەو خەڵكەیە. لێرەدا ئێمە دەڵێین مافی ئەوەیان نییە لە سەر كۆمەڵگای كوردستان و داهاتوەكەی، دانوستان بكه‌ن بۆ چارەنوسی حیزبەكەی خۆیان هەر بریارێك دەدەن با بیدەن ئێمە لەگەڵ ئەو مەسەلەیە كێشەیەكمان نییە، بەڵام كێ مافی ئەوەی پێداون لە سەر چارەنوسی خەلكی كوردستان بریار بدەن؟ ئەو نوینەرایەتێیان لە كێ وه‌رگرتووه؟
ئەگەر رۆژێك لە رۆژان لە ئاكامی هاوسەنگی هێز و بە پێی هەلومەرجێكی دیاری كراو، بارودۆخی دانوستان لەگەڵ دوژمن پێك هات، ئەو جار مەسەلەی دیاریكردنی دەستەی دانوستانكار، كە بە شێوەیەك لە شێوەكان لە لایەن جەماوەری خەڵكی كوردستانەوە متمانەی پێدرابێت دێتە گۆرێ، پێویستە ئەو حیزبانەی كە دەچنە گفتوگۆوه لەگەڵ كۆماری ئیسلامی رادەی مافی خۆیان بناسن، ئەوان بۆیان نییە بە نوێنەرایەتی لەلایەن خەڵكی كوردەوە دانوستان بكه‌ن. بە خۆشحاڵیه‌وه ئێستا جەماوەری خەڵكی كوردستان لەم بابەتەوە ووشیارن و گەلێك ئەزمونی بەنرخیان لەم بابەتەوە هەیە و مو لە ماست دەكێشن و ئەگەر ئەو حیزبانە تووشی وەها هەڵەیەك بن، بێگومان خەڵكی كوردستان لێیان قبوڵ َناكەن.
