واقعیت مسلم در این دوران و چنین شرایطی که رژیم جنایتکار و مفلوک و ورشکسته و دچار هزار بحران نشان می‌دهد آنچه به نام اپوزیسیون و مخالفین این رژیم موجود است چیزی جز افراد و گروه‌های متفرق و پراکنده نیست، که هیچ‌گاه نتوانسته وزن و اعتباری در میان مردم ایران و در جهان برای خود کسب کند. انکار این واقعیت همان خطای استراتژیک و توهمی است که اغلب مخالفین حکومت کم و بیش در چهار دهه گذشته دچار آن بوده و بر اساس این داده نادرست اشتباهات بزرگ در روش و سبک کار و علم مبارزه مرتکب آن شده‌اند؛ این خطاها به مثابه واکسنی عمل کرده که نهایتاً به ایمنی و بقا بیشتر طول عمر ننگین مافیاهای آدمکش رژیم نکبت اسلامی منجر شده.، اپوزسیون معنی و مفهوم خود را دارد که هیچ‌گاه با این احزاب و گروه های پراکنده همخوانی ندارد . تجربه شوراها و اتحادها ، منشورهای رنگارنگ و اطاعیه های مشترک در چهار دهه گذشته که همگی با بن بست و شکست و از هم پاشیدگی و تفرقه مواجه شده که اتفاقا به جای ایجاد اتحاد به اختلافات و کینه توزی ها دامن زده‌اند شاهد این ماجراست؛ شرایط بسیار حساسی که هم اکنون در آن قرار داریم بر کسی پوشیده نیست و نیازی به تکرار مکررات ندارد که چه خطرات عظیمی در کمین است، این یک روی قضیه است که بسیار تلخ و نگران کننده است.
ولی جنبه دیگر موضوع که موجب دلگرمی و خرسندی است، آگاهی، شعور و خرد جمعی می‌باشد که در بزنگاه‌های تاریخی نیز از فنا و نابودی جلوگیری کرده، نمونه ملموس آن مردم و جوانان مبارز سنندج در این مدت بود که برای مقابله با تحرکات داعشیان آدمکش مورد حمایت رژیم و مرتجعین منطقه به میدان آمدن و بدون توجه به آنچه که نسخه نویسان خارج نشین توصیه می‌کنند، نسلی را در این ۴۲ سال پرورده‌اند که یقینآ کاری خواهند کرد کارستان؛ آنان درمان دردهای خود را در درون جستجو می‌کنند و به عملکرد و سادگی گروه ها و سازمانها افسوس می‌خورند که گمان می‌کنند همای سعادتی هستند که بر دوش آنها خواهند نشست.
نگاهی ساده به آشفته بازاری بنام اپوزیسیون ایرانی در خارج از کشور نشانگر این واقعیت است که افراد و گروه‌های فعال مخالف جمهوری اسلامی صرفنظر از هدف مقدسشان که اعلام می کنند ؛ هنوز نتوانسته‌اند از دام خود محوری و انحصارطلبی ، قهرمان سازی و شیطان سازی رها شوند و با این وضغیت هرگز نخواهند توانست برای یک‌روز هم که شده در آینده همدیگر را تحمل کنند. انواع منشورها، کنگره‌ها، همایش و نشست‌ها که به‌سرعت و پیاپی در شهرهای مختلف جهان برگزار می‌شود. متآسفانه پیامی جز این ندارند که ای مردم ایران متحد شوید! البته با حزب ما و بدین‌گونه است که ایرانیان در داخل ۴۲ سال است که آدرس اپوزسیون را از هم می‌‌پرسند.
و این رشته سر دراز دارد. تعریف اپوزسیون و احراز هویت حقیقی آن، ضروری‌ترین و نخستین گامی است که می بایستی در این شرایط مورد استقبال و توجه مخالفین جمهوری اسلامی قرار گیرد بخصوص طیف چپ و سکولارها و لایک های ایرانی چرا که تا به اکنون بجای مشارکت و حضور در یک ظرف خود جوش؛ همه مدعیان دست به دعوت دیگران به شوراها و گروه‌ها و کمپین هایی کرده‌اند که کسانی به عنوان دعوت کننده و گروهی به عنوان مدعو و به عبارت دقیق سیاهی لشکر در آنها شرکت کرده‌اند. و این همان نقطه کوری است که موجب شکست زودرس و از هم پاشیدگی آنها شده است.
در هفته های اخیر پارامتر جدیدی در عرصه سیاست جهانی پای به میدان گذاشته و آن مثل گذشته مذاکره امریکا و دولت های اروپایی با این رژیم خونخوار است که مشغول بده بستان و احتمالآ به توافق رسیدن و امتیاز دادن به رژیم انسان ستیز اسلامی می باشد که همه نیز اذعان دارند ادامه این روند می‌تواند به ایجاد نوعی مشروعیت برای حکومت در نیان دولتهای جهان منجر شود با تأمل در حوادث و رویداهای داخلی و موضوع عدم مشروعیت انتخابات من درآوردی ولی روابط اخیر این جانیان با جهان علی رغم مشکلات و شکاف‌های درونی و نوعی فروپاشیدگی باید پذیرفت اپوزسیون متفرق و پراکنده برای جلوگیری از روند قهقرایی که دچار آن شده بایستی با انعطاف تاریخی و تجدید نظر در روش‌های کهنه ، خود را به روش مبارزاتی مردم سرنگونی طلب و بجان آمده داخل کشور نزدیک کند.
م شکیب ۳۰می ۲۰۲۱
