اخباروگزارشات کارگری ۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۰
– پرستاران کشور هم برای احقاق حقوق برحقشان به خیابان آمدند:
۱- تجمع اعتراضی پرستاران سازمان تامین اجتماعی نسبت به مشمول نشدن قانون سخت و زیان‌آورو همسان سازی نشدن حقوق مقابل وزارت کار
۲- تجمع اعتراضی پرستاران نسبت به عدم اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و مشمول نشدن قانون سخت و زیان‌آور زیان‌آورمقابل ساختمان قوه قضائیه
– هفته دوم اعتصاب کارگران شهرداری کوت عبدالله دراعتراض به عدم پرداخت ماه ها حقوق وحق بیمه ونداشتن امنیت شغلی ورها شدن زباله در خیابان‌ها
تهدید کارگران حق طلب به بازداشت واخراج از کار
– ادامه اعتراضات کارگران شهرداری زنجان نسبت به واگذاری بخش خدمات و فضای سبز به شرکت های پیمانکاری وبخطرافتادن امنیت شغلی ومعیشتیشان
– ادامه اعتراضات کارگران شرکت آب و فاضلاب روستایی پارس آباد نسبت به عدم پرداخت ۹ ماه حقوق در دفتر امام جمعه
– ادامه اعتراضات بازنشستگان هواپیمایی ملی ایران با برپایی تجمع مقابل صندوق بازنشستگی وشرکت هما
– پنج اردیبهشت و پراکندگی در میان باز نشستگانِ تامین اجتماعی
– بیانیه مشترک پانزده تشکل شامل: سندیکاها و دیگر تشکلات مستقل کارگری، کانون‌های صنفی معلمان، تشکلات مستقل بازنشستگان و تشکلات مدافع حقوق زنان به مناسبت اول ماه مه (یازده اردیبهشت)، روز جهانی کارگر
– اعتصاب وتجمعات رانندگان خودمالک سازمان اتوبوسرانی ارومیه دراعتراض به عدم پرداخت مطالبات و وعده های توخالی مسئولان دهمین روز را پشت سرگذاشت
– تجمعات اعتراضی کشاورزان کهنوج و رودبار جنوب نسبت به نرخ پایین خرید محصولاتشان مقابل فرمانداری دو شهرستان
– تجمع اعتراضی دانشجویان دکتری دانشگاه آزاد نسبت به پیش دفاع رساله دکتری و تعهد چاپ مقالات برای چندمین بار
– جان باختن کارگرمجتمع آموزش فنون نفت اهوازحین کار براثر ایست قلبی
*پرستاران کشور هم برای احقاق حقوق برحقشان به خیابان آمدند:
۱- تجمع اعتراضی پرستاران سازمان تامین اجتماعی نسبت به مشمول نشدن قانون سخت و زیان‌آورو همسان سازی نشدن حقوق مقابل وزارت کار
روز یکشنبه ۵ اردیبهشت، پرستاران سازمان تامین اجتماعی برای انعکاس هرچه بیشتر صدای اعتراضشان نسبت به مشمول نشدن قانون سخت و زیان‌آورمقابل وزارت کاروعدم برخورداری از بازنشستگی پیش از موعد زیان‌آورو همسان سازی نشدن حقوق دست به تجمع مقابل ساختمان وزارت کار در پایتخت زدند.
تجمع کنندگان به خبرنگار رسانه ای گفتند: در این دوران بحران کرونا که پرستاران بیش از همیشه جانفشانی می‌کنند و در صف مقدم خطر قرار دارند، چرا نباید شغل ما سخت و زیان‌آور محسوب شود مگر شغلی دشوارتر از پرستاری آنهم در این زمانه وجود دارد؟!
این پرستاران که بیمه سازمان تامین اجتماعی هستند خواستار برخورداری ازحق بازنشستگی پیش از موعد بدون استثنا برای همه همکاران خود در سازمان هستند. آنها درخواست دارند موانع موجود به سرعت برطرف شود.
۲- تجمع اعتراضی پرستاران نسبت به عدم اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و مشمول نشدن قانون سخت و زیان‌آور زیان‌آورمقابل ساختمان قوه قضائیه
روز یکشنبه ۵ اردیبهشت،جمعی از پرستاران هم برای بنمایش گذاشتن اعتراضشان نسبت به عدم اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری و مشمول نشدن قانون سخت و زیان‌آورمقابل ساختمان قوه قضائیه درتهران تجمع کردند.
یادآوری:
در روزهای گذشته شورای عالی سازمان نظام پرستاری طی بیانیه‌ای اعلام کرد که سازمان تامین اجتماعی برای اجرای قانون مشاغل سخت و زیان‌آور پرستاران، مبنی بر بازنشستگی پرستاران، بیش از ۲۰۰ میلیون تومان طلب می‌کند و در موارد متعددی به طرز عجیبی، پاداش بازنشستگی این نیروهای زحمتکش را برای این منظور گرو می‌گیرد.
بر اساس قانون ارتقای بهره‌وری کارکنان بالینی نظام سلامت مصوب سال ۱۳۸۸ و با گذشت حدود ۱۲ سال از تصویب این قانون، سازمان تامین اجتماعی برای اجرای مفاد این قانون ازجمله بازنشستگی پرستاران به عنوان شاغلان مشاغل سخت و زیان آور، اقدامات لازم را انجام نداده و اکنون برای بازنشستگی آنان، ۲۰۰ تا ۲۵۰ میلیون تومان طلب می‌کند و پاداش سال‌ها خدمت پرستاران را گرو می‌گیرد و برخلاف قوانین مصوب کشور دست به نوعی قانون فروشی زده و برخلاف انتظار عمومی جامعه اسباب بحران آفرینی و نارضایتی شدید را در بین پرستاران فراهم می‌کند.
سال ۹۸، دیوان عدالت اداری در ارتباط با بازنشستگی پیش از موعد پرستاران، رای صادر کرده است. براساس این رای، پرستاران با بیست سال سابقه بیمه شده در تامین اجتماعی، با استناد به آیین‌نامه مشاغل سخت و زیان‌آور می‌توانند با ۲۵ روز حقوق (۵سال سنوات ارفاقی) بازنشسته شوند. براساس این رای، هر سال بیمه‌پردازی در مشاغل سخت و زیان‌آور، یک سال و نیم محسوب می‌شود.
بنابه گزارشات منتشره دررسانه ها،آرای صادره از سوی سازمان تامین اجتماعی و دیوان عدالت اداری علیه پرستاران است و از بی‌توجهی مسئولان حکایت می‌کند. شرایط کار پرستارانی که در دل وزارت بهداشت اشتغال دارند نسبت به پرستاران سازمان تامین اجتماعی، به مراتب سخت‌تر است. حدود ۴۰ هزار پرستار شرکتی، پرستاران ۸۹ روزه، ۶ و ۱۲ ماهه در وزارت بهداشت حضور دارند که از کمترین امنیت شغلی برخوردار هستند.
*هفته دوم اعتصاب کارگران شهرداری کوت عبدالله دراعتراض به عدم پرداخت ماه ها حقوق وحق بیمه ونداشتن امنیت شغلی ورها شدن زباله در خیابان‌ها
تهدید کارگران حق طلب به بازداشت واخراج از کار
حدود ۲ هفته است که کارگران شهرداری کوت عبدالله دراعتراض به عدم پرداخت ماه ها حقوق وحق بیمه ونداشتن امنیت شغلی در اعتصاب هستند واز جمع آوری زباله ها از سطح شهر خودداری می کنند.
روز دوشنبه ۶ اردیبهشت،یکی از کارگران شب‌کار حمل زباله با بیان اینکه حدود دو هفته است که زباله جمع‌آوری نمی‌شود،به خبرنگار رسانه ای گفت: تنها زباله‌هایی که در اتوبان هستند جمع‌آوری شد و زباله‌هایی که در مناطق تلنبار شدهاند هنوز بر سر جای خود مانده‌اند.
وی با رد پرداخت حقوق کارگران توسط شهرداری، افزود: حدود شش ماه حقوق و مزایا و… به ما پرداخت نشده است، حاضر هستم شماره حساب‌های تمام کارگران شب کار و روزکار حمل زباله را در اختیار شما قرار دهم تا مطمئن شوید هیچ پولی به حساب ما واریز نشده است.
این کارگر با اشاره به تعداد ۷۴ نفر نیروی شب کار قدیمی و تعداد ۳۰ نفر نیروی روزکار، گفت: حقوقی که از آن صحبت می‌کنند مبلغ سه میلیون تا سه میلیون ۵۰۰ هزار تومان علی الحساب است که فقط برای نیروی شب کار پرداخت شد ضمن اینکه حق بیمه کارگران از شهریورماه سال گذشته پرداخت نشده است.
وی بیان کرد: اگر کسی اعتراض کند مسوولان به جای اینکه مطالبات ما را محقق کنند با نیروی انتظامی تماس می‌گیرند تا ما را دستگیر کنند، و کارگری که برای عدم پرداخت حقوق دو سه میلیونی اعتراض کرده باید وثیقه ۵۰۰ میلیونی بگذارد تا آزاد شود.
*ادامه اعتراضات کارگران شهرداری زنجان نسبت به واگذاری بخش خدمات و فضای سبز به شرکت های پیمانکاری وبخطرافتادن امنیت شغلی ومعیشتیشان
اعتراضات کارگران شهرداری زنجان نسبت به واگذاری بخش خدمات و فضای سبز به شرکت های پیمانکاری وبخطرافتادن امنیت شغلی ومعیشتیشان ادامه دارد.
روز دوشنبه ۶ اردیبهشت،یکی از کارگران شهرداری زنجان به خبرنگاررسانه ای گفت: ده‌ها کارگر با سابقه و ثابت در مناطق چهارگانه شهرداری وجود دارد که میانگین سابقه آنها بیش از ۱۰ سال است و حالا شهرداری زنجان به جای اینکه این کارگران را تبدیل وضعیت کند و در خود شهرداری به کار بگیرد متاسفانه اقدام به برون‌سپاری مناطق کرده و قرار است تمام کاگران با سابقه فضای سبز را در اختیار پیمانکار بگذارد. این یعنی اینکه کارگران با سابقه شهرداری که عمرشان را در شهرداری سپری کرده‌اند باید در اختیار پیمانکار قرار بگیرند و به عنوان کارگر صفر فعالیت کنند.
وی افزود: شهرداری زنجان در برون‌سپاری در سال ۹۶ شکست خورد و پیمانکار مربوطه بدون هیچ محاکمه‌ای پا به فرار گذاشت و یک ماه از حقوق و بیمه کارگران را واریز نکرد و کلی هم به شهر خسارت وارد کرد. البته آن پیمانکار سبب خشک شدن ۲۰۰ درخت تنومند شد و مجبور شدیم از ریشه این درختان را برش دهیم. حالا مسئولان شهرداری با چه ضمانتی تصمیم گرفتند که مجددا مناطق چهارگانه شهرداری را به مرور زمان، برون‌سپاری کنند؟ آیا مسئولان شهرداری تضمین می‌دهند که حوادث تلخ سال ۹۶-۹۷ رخ ندهد؟ آیا تضمین می‌دهد که بر نحوه عملکرد پیمانکار نظارت درستی کنند و یا اینکه با پیمانکار در پشت پرده تعامل انجام خواهند داد؟
درهمین رابطه:از سر گیری اعتراضات کارگران شهرداری زنجان نسبت به واگذاری بخش خدمات و فضای سبز به شرکت های پیمانکاری وبخطرافتادن امنیت شغلی ومعیشتیشان
روز سه شنبه ۳۱ فروردین،کارگران شهرداری زنجان اعتراضشان را نسبت به واگذاری بخش خدمات و فضای سبز به شرکت های پیمانکاری وبخطرافتادن امنیت شغلی ومعیشتیشان،ازسرگرفتند.
کارگران معترض شهرداری زنجان نسبت به واگذاری مسئولیت‌شان به پیمانکاران بخش خصوصی به خبرنگار رسانه ای گفتند: اخیراً شایعاتی مبنی بر ورود پیمانکاران به بخش خدمات و فضای سبز برخی مناطق شهرداری زنجان قوت گرفته درنتیجه نگرانیم امنیت شغلی ما در معرض تهدید قرار بگیرد.
این کارگران با بیان اینکه شهر زنجان دارای ۴ منطقه شهری است که حدود ۱۷۰۰ کارگر در این مجموعه مشغول به کار هستند، اضافه کردند: چندین سال است موضوع برون‌سپاری کارگران مناطق چهارگانه شهرداری زنجان مطرح است که سال پیش این موضوع قوت گرفت. در نتیجه علارغم مخالفت شدید کارگران مناطق چهارگانه شهرداری زنجان درنهایت شهرداری سال گذشته کارگران خدماتی منطقه ۴ را تحت مسئولیت یک شرکت پیمانکاری قرار داد و عناوین شغلی آنها از قرارداد مستقیم با شهرداری به پیمانکاری تغییر کرد.
کارگران با بیان اینکه مجددا در سال جاری موضوع برون‌سپاری کارگران سایر مناطق مطرح شده و شهرداری قصد دارد مسئولیت کارگران منطقه یک را به یک پیمانکار جدید بسپارد، ادامه دادند: چرا مدیران شهرداری و اعضای شورای شهر زنجان به وضعیت و امنیت شغلی و سوابق کار کارگران توجه نمی‌کنند. باز شدن پای پیمانکاران در بخش خدمات و فضای سبز شهرداری، وضعیت امنیت شغلی و معیشتی ما کارگران را به طور جدی آسیب‌پذیر خواهد کرد.
کارگران شهرداری زنجان افزودند: یکی از دلایل تضییع حقوق کارگران شانه خالی کردن پیمانکاران از زیر بار مسئولیت است. در سال‌های اخیر به منظور برون‌سپاری بسیاری از کارهایی که قبلا در اختیار شهرداری زنجان بوده به پیمانکاران واگذار شده است. مشکلات هم از همین جا شروع شده و بعد از سال‌ها لاینحل باقی می‌مانند.
کارگران شهرداری زنجان با بیان اینکه به هیچ وجه برای تبدیل وضعیت استخدامی خود با پیمانکار کنار نخواهیم آمد، اضافه کردند: با افزایش حداقلی حقوق در سال جاری بسیاری از پیمانکارانی که برای عقد قرارداد با شهرداری پا پیش گذاشته‌اند حاضر به پرداخت دستمزد قانونی به کارگران نیستند به همین دلیل با مخالفت کارگران، شهرداری نیز ورود چنین پیمانکارانی را به مجموعه شهرداری منع کرده است.
این کارگران که مخالف ورود پیمانکاران به بخش فضای سبز و خدماتی شهرداری زنجان هستند، در پایان تصریح کردند: مشکلاتِ کارگران با ورود پیمانکار در شهرداری بسیار زیاد می‌شود. در عین حال کارگران با تغییراتِ سالانه‌ی پیمانکارانِ بخش‌هایِ مختلف شهرداری وضعیت شغلیِ بی‌ثباتی پیدا خواهند کرد. به علاوه بسیاری از پیمانکاران بدونِ تسویه حساب کامل، کار را واگذار می‌کنند و اگر شهرداری مسئولیتِ خود را در قبال آنها نپذیرد، دیگر باید قیدِ حق وحقوقِ خود را بزنند و با پیمانکار جدید کنار بیایند.
*ادامه اعتراضات کارگران شرکت آب و فاضلاب روستایی پارس آباد نسبت به عدم پرداخت ۹ ماه حقوق در دفتر امام جمعه
روزیکشنبه ۵ اردیبهشت، کارگران شرکت آب و فاضلاب روستایی(آبفار) پارس آباد درادامه اعتراضاتشان نسبت به عدم پرداخت ۹ ماه حقوق در دفترامام جمعه این شهرستان در استان اردبیل اجتماع کردند.
روزدوشنبه ۶ اردیبهشت،این کارگران که حدود۹ماه حقوق سال گذشته و جاری خود را از پیمانکار طلبکارند،به خبرنگاررسانه ای گفتند: بارها برای مشخص شدن وضعیت شغلی‌مان به نهادهای مختلف دولتی در شهرستان پارس‌آباد مراجعه کرده‌ایم اما نتیجه‌ای دریافت نکرده‌ایم. روز گذشته و به دنبال ادامه‌ی بی‌توجهی مسئولان شهرستانی به خواسته‌های ما در دفتر امام جمعه پارس‌آباد حضور پیدا کردیم.
*ادامه اعتراضات بازنشستگان هواپیمایی ملی ایران با برپایی تجمع مقابل صندوق بازنشستگی وشرکت هما
روز دوشنبه ۶ اردیبهشت،جمعی از بازنشستگان، مستمری بگیران و ایثارگران شرکت هواپیمایی ملی ایران درادامه اعتراضاتشان نسبت به عملکرد صندوق بازنشستگی دست به تجمع مقابل ساختمان این صندوق وشرکت هما زدند وخاهان پاسخگویی شدند.
تجمع کنندگان خواهان پاسخگویی به مواردزیر هستند:
– گم شدن ۵۰ میلیارد تومان در صندوق شرکت هواپیمایی ایران ایر
– واگذاری هتل‌های «هما»، فروش ایران ایرتور به قیمت بسیار نازل و فروش زمین جنب هتل همای تهران
*پنج اردیبهشت و پراکندگی در میان باز نشستگانِ تامین اجتماعی
در اطراف محل اجتماع ( جلوی مجلس) که دفعه پیش اعلام شده بود، دسته های دونفره و سه نفره ی بازنشسته ها قدم می زدند تا ساعت مقرر فرا برسد، پاسگاه ها پیش تر یکی بود ولی اینک دو پاسگاه ایجاد کرده اند که سرباز ها در میان آن ها قرار داشتند که چند افسر آنان را فرماندهی می کردند. در ساعت اعلام شده دسته ها به هم پیوستند و یک گروه ۸ نفره را ایجاد کردند. جوانان ( دختر وپسر که دختران بیشتر بودند) فرهنگی با پلاکارت و بسیار با نظم جمع شده بودند و در حال گفتگو با افسرانی که از آن ها می خواستند پراکنده شوند، بودند. تا نیم ساعت پس از ساعت اعلام شده به سختی تعداد بازنشسته های تامین اجتماعی به ۴۰ نفر رسید. در گفتگو ها معلوم شد یک تشکلی به نام ” اردوی کار” محل تشکل را که در روز ۲۹ فروردین ماه در جلوی تامین اجتماعی اعلام شده بود یا به عمد برای پراکندگی در صف بازنشستگان محل تجمع را تغییر داده است، ویا، مانند برخی تشکل ها که تنها از چند وبلاگ نویس تشکیل شده اند ولی در اجتماعات شرکت نمی کنند، از محل اطلاع نداشته وبراساس این که همیشه اجتماع بازنشسته های مستقل جلوی تامین اجتماعی تشکیل می شده این کار را کرده اند. در هر صورت گروهی به جلوی مجلس آمدند و گروهی به جلوی تا مین اجتماعی رفتند، در نهایت پراکندگی کمیت بازنشسگان را ناچیز نمود. متاسفانه تشکل دیگری که آن ها هم دیگر بر اساس رهنمود های لیدر سوسیال دموکرات شان در اجتماعات شرکت نمی کنند واز محل اجتماع اطلاع نداشتند، این اطلاعیه ” اردوی کار” را انتشار داده بودند. این حرکت نا آگاهانه مزید بر علت شده بود. بازنشسته ای که همیشه در همه اجتماعات شرکت می کند در حالی که شعار های فرهنگیان بر فضا به صورت کامل مسلط شده بود با سخنرانی در باره ضرورت اتحاد و ضرورت هوشیاری بازنشستگان برای این که فریب این گونه ترفند ها را نخورند، گفتگو کردند و بدین گونه، جمع کوچک را هدایت کردند و اعلام نمودند مهم تصمیمی است که در کف خیابان به وسیله جمع گرفته می شود نه اطلاعیه های مشکوک، وروز اول ماه مه ( روز کارگر) و روز بعدش روز معلم را با نظر خواهی از جمع جلوی تامین اجتماعی اعلام کردند. یک باز نشسته ی دلگیر از این پراکندگی گفتند: ما باید در جایی اجتماع کنیم که کتک بخوریم و دستگیر و زندانی بشویم، پس همیشه جلوی تامین اجتماعی و وزارت کارجمع می شویم. برخی از بازنشستگان که جلوی تامین اجتماعی رفته بودند زمانی که پراکندگی را دیدند و به دلیل فشار سنگین و خشونت پلیس های لباس شخصی وهل دادن و بر خورد توهین آمیز نتوانسته بودند اجتماع را به دلیل کم بودن افراد تشکیل بدهند خود را به جلوی مجلس رساندند وجریان دستگیری یک باز نشسته و خشونت لباس شخصی ها را با باز نشسته ها در میان گذاشتند.شعار ها با سردی و نگرانی مطرح شدند زیرا به دلیل این پراکندگی که دشمن طبقاتی و یا اشتباه وبلاک نویس های گریزان از شرکت در اجتماعات در پوشش باز نشسته ایجاد کرده بود، همه را افسرده واز شور انداخته بود. یک خانم هم با عصبانیت از این پراکندگی سخنرانی کردند که زیر شعارهای پر هیاهوی معلم ها جوان به گوش افراد نمی رسید. شعار بازنشسته ” گرامی” آزاد باید گردد ودیگر بازنشسته های دستگیر شده و کف خیابون به دست میاد حق مان، تکرار می شد، با راهپیمایی از جلوی مجلس تا اداره قرارداد ها و طرح شعار ها در حالی که پلیس بازنشسته ها را همراهی می کرد، تظاهرات ادامه یافت و در جلوی اداره قرار داد ها به پایان رسید. ولی بازنشسته ها با ادامه شعار ها تا درب مترو راهپیمایی کردند. در این روز شعاری که با شور تکرار می شد شعار اتحاد اتحاد بود. در میان شعار های فرهنگیان نوشته ای روی پارچه و بسیار بزرگ به چشم می خورد که آن را روی نرده های مجلس نصب کرده بودند که نوشته شده بودند: فرهنگی با مدرک دکترا و کارشناسی ارشد حداکثر حقوق دو میلیون پنصد هزار تومان و رقم ده میلیونی سبد معیشت . در این روز صف چند نفره دختران جوان لباس شخصی که به پاسگاه تکیه داده بودند و دختران فرهنگی را با نگاه زیرو رو می کردند، نمودی خاص داشت. از سوی دیگر تعدادی فیلم بردار از چهار جهت از جمعیت عکس و فیلم می گرفتند.
ناصر آقاجری
۶ اردیبهشت ۱۴۰۰
*بیانیه مشترک پانزده تشکل شامل: سندیکاها و دیگر تشکلات مستقل کارگری، کانون‌های صنفی معلمان، تشکلات مستقل بازنشستگان و تشکلات مدافع حقوق زنان به مناسبت اول ماه مه (یازده اردیبهشت)، روز جهانی کارگر
گرامی باد “اول ماه مه” (یازده اردیبهشت)، روز همبستگی بین‌المللی کارگران جهان!
امسال هم در حالی به استقبال “اول ماه مه” روز همبستگی بین‌المللی طبقه‌ی کارگر می‌رویم که بحران جهانی سلامت، زندگی کارگران را تحت‌الشعاع قرار داده است.
واگیری جهانی کرونا (کوید-۱۹) همراه با بحران اقتصادی، کارگران و مزدبگیران و کسبه خرد را در تنگنا قرار داده است. در ایران بر اثر بی‌قابلیتی و ناکارآمدی حاکمیت و دولت، این وضعیت وخیم‌تر از گذشته و هر جای دیگری شده است.
فقدان سیاست‌های کارآمد بهداشتی و عدم اعمال قرنطینه‌های لازم، همراه با تامین هزینه‌های زندگی مردم، از سوی دولت، بحران معیشتی فرودستان را دامن زده است. با وجود آن که کارگران و زحمت‌کشان به درستی خواست اجرای واکسیناسیون فوری، رایگان و عمومی را فریاد می‌زنند و بر آن اصرار می‌ورزند، فرادستان و قدرت‌مداران در تامین واکسن کوتاهی آگاهانه و عامدانه‌ای دارند و می‌کوشند با بحران آفرینی‌ها، منافع گروه‌های خاصی از بدنه حاکمیت را تامین کنند. اصرار بر ساخت واکسن داخلی و واگذاری تامین واکسن به بخش خصوصی در این راستاست.
این مسئله به نوبه خود، بخش‌های وسیعی از جمعیت، به ویژه اقشار متوسط جامعه را در فقر روز افزونی گرفتار کرده و تعداد هر دم فزاینده ای از آنان را حاشیه‌نشین کرده است. در این میان وضع زنانِ کارگر و زحمتکش، از همه اسفبارتر است. بنا بر آمارهای موجود، در ادامه‌ی موج افزایش بیکاری‌ها و اخراج‌ها، به بهانه پاندمی کرونا، ۷۰ درصد زنان کارگر اخراج و از کار بیکار شدهاند. در بحث معیشت نیز، این بی‌ثباتی و روندِ فقیرسازی سیستماتیک مزدبگیران، با تبعیض حداکثری، بیش از همه، خود را در وضعیت معیشتی زنان نمایان کرده است که حق اشتغال پایین، قرار گرفتن در صفِ نخست اخراج و بیکارسازی و منزوی شدن زنان کارگر، از تبعات آن بوده، که به نوبه خود، زخم بزرگ دیگری را بر پیکر طبقه‌ی کارگر ایران وارد کرده است. در این میان وضع زنان کارگر خانگی که ممر درآمد خود را از دست داده‌اند از همه بدتر می‌باشد. هم تبعیض جنسیتی و هم بیکاری و ورشکستگی، فشار مضاعفی را بر این بخش از نیروی کار ایران وارد کرده است.
با اینهمه کارگران ایران و متحدانش درسال گذشته، مبارزه‌ی خستگی‌ناپذیر و پیگیری را در شرایطی که توازن قوا حاکم به نفع‌شان نبوده و فعالین کارگری و دیگر جنبش‌های اجتماعی زیر سرکوب چند لایه و نظام‌مندی قرار داشتند، به پیش برده‌اند. کارگران و حقوق‌بگیران در بخش‌های مختلف اقتصاد از صنعت بزرگ همچون پتروشیمی، هپکو، آذرآب، نیشکر هفت‌تپه، شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، فولاد خوزستان و . . . تا معلمان، بازنشستگان، دانشجویان و زنان به اشکال و طرق مختلف مبارزات خود را به پیش برده و مخالفت خود را با سیاست‌های خشن و نئولیبرالی دولت و حاکمیت نشان داده‌اند که در این میان می توان بطور ویژه از مبارزات خستگی‌ناپذیرِ کارگران هفت‌تپه یاد کرد که مسائل مهم و پایه‌ای چون خصوصی‌سازی، اختلاس‌های بزرگِ سهامداران و صاحبان اصلی هفت‌تپه را در سطح جامعه مطرح کرده و در مقابل، از نقش کارگر در تصمیم‌گیری‌ها و اداره شورائی سخن گفته‌اند. مبارزاتی که از جانب هم طبقه‌ای‌های آنان در اقصا نقاط جهان مورد حمایت قرار گرفته است. تا آن جا که بارها شاهد بیانیه‌ها و کمپین‌های حمایتی از جانب کارگران، سندیکاها و اتحادیه‌های بزرگ کارگری در نقاط دور و نزدیک جهان بوده‌ایم.
در برابر این همبستگی‌های ملی و بین‌المللی، گرایش‌های طرفدار سرمایه‌داری، انواع و اقسام طرح‌ها و آلترناتیوهای خروج از بحران را یکی بعد از دیگری پیشنهاد کرده و می‌کنند. هر روز ترفندی تازه ارائه می‌شود. اما کارگران ایران به تجربه دریافته‌اند که:
– راه چاره‌ی این مشکلات و رهائی از این وضعیت نمی‌تواند از جانب کسانی که خود در ایجاد آنها نقش اصلی را تحت این یا آن نام ایفا کرده و می‌کنند مطرح شود. کارگران دیگر فریب دروغ‌ها و از جمله وعده و وعیدهای انتخاباتی را که هر چند سال یک‌بار تکرار می‌شود نمی‌خورند.
– راه چاره، همچنین از دل‌بستن به قدرت‌های بزرگ جهانی (از هر رنگ و قماشی که باشند) و سیاست‌بازی میان آنها نیز به دست نمی‌آید. چنین دلبستگی‌هایی به قدرت‌هایی در جغرافیای سیاسی – چه جهانی و چه منطقه‌ای – در واقع گروگذاری و بخشیدن پیشاپیشِ دسترنج توده‌های زحمتکش و جاده صاف‌کنی برای سلطه‌گران جهت بهره‌برداری از منابع کشور و همین‌طور نفوذ تعیین کننده بیگانگان در تصمیم‌گیری‌های کلانِ اقتصادی، سیاسی و سوق‌الجیشی است.
مسأله‌ی قدرت‌های سلطه‌گر جهانی، هیچگاه، حفاظت از منافع طبقه‌ی کارگر و توده‌های زحمتکش در هیچ نقطه از جهان نبوده و نیست. راه چاره در ایران، مانند مبارزه‌ی طبقاتی در دیگر نقاط جهان، تنها از اتحاد و همبستگی طبقاتی میان خود کارگران و پیوند و همکاری مبارزاتی آنها با دیگر زحمت‌کشان شهر و روستا حاصل می‌شود. کارگران و حقوق بگیران ایران بایستی با تشکیل و حفظ صفوف مستقل خود، اجازه سوءاستفاده به نیروهای غیرکارگری و طرح‌های فریبکارانه و پرطمطراق آنها، در دفاع از سرمایه‌داری – که هیچ نشانی از عدالت اجتماعی و پذیرش نقش کارگران در مدیریت جامعه ندارند را – ندهند.
واقعیت این است که ما کارگران در شرایط کنونی با مشکل پراکندگی مواجه هستیم و این مسئله خود هشداری است که علی‌رغم ادامه کاری و ازخودگذشتگی در مبارزه و علی‌رغم اعلام همبستگی و همدلی آشکار و واقعی میان فعالان جنبش‌های اجتماعی، بدون یک همکاری جدی و سازمان‌یافته و سراسری در میان تمامی کارگران و زحمت‌کشان، قادر به مقابله با سیاست‌های ضدکارگری و تغییر شرایط موجود نخواهیم بود.
بارها تجربه کرده‌ایم که چگونه در نبود سازمان‌ها و نمایندگان مستقل کارگری باز هم مسئله تعیین حقوق حداقل به مضحکه‌ای تکراری و ملال‌آور تبدل شده است. در شرایطی که خط فقر برای یک خانوار ایرانی ساکن شهرهای بزرگ، باید حداقل ۱۲ میلیون تومان باشد و حتی تشکیلات وابسته و حکومتی چون خانه کارگر از ۸ تا ۹ میلیون سخن می‌گوید، از پذیرش هزینه‌ی سبد خانوار برآورد شده‌ی هشت میلیون و دویست هزار تومانی سر باز زد و حتی به ناله‌ها و ضجّه‌های نمایندگان تشکل‌های مورد قبول و وابسته هم توجهی نکرد.
اکنون فقدان تشکیلات درون واحدهای کار و تشکیلات منطقه‌ای و سراسری کارگران با شدتی بیشتر از پیش، خود را نمایان ساخته و مبارزه‌ی خستگی ناپذیری را برای ایجاد آنها را می‌طلبد.
بدون چنین تشکیلات منسجم و سراسری، تاثیرات حضور و مبارزه‌ی کارگران خیلی چشم‌گیر نبوده و نتایج کار، حداقلی، بی‌پشتوانه و شکننده خواهد بود.
در شرایط موجود، ایجاد یک شورای همکاری میان بخش‌های مختلف کارگران، کارمندان و مزدبگیران، معلمان، بازنشستگان، زنان، دانشجویان و بیکاران، بیش از پیش ضرورت دارد. این امر نه وظیفه‌ای در میان وظائف دیگر، بلکه حلقه اصلی کار سازمان‌دهی در جامعه و در بین کارگران و زحمت‌کشان است. بدون هماهنگی و رفتن به سوی ایجادِ نهادهای همکاری و سراسری برای هدایت مشترک جنبش‌های مطالباتی، قدرت این حرکات شجاعانه و پیگیر اعتراضی – مطالباتی به هدر می‌رود و راه برای سرکوب آنها هموارتر می‌شود. تلاش برای همگرائی میان مبارزات پراکنده و گسترش همبستگی این مبارزات در سال پیش‌رو، ضرورتی فوری و حیاتی خواهد بود.
اعتصاب، ایجاد تشکل‌های آزاد و مستقل کارگری، حق مسلم کارگران ایران است!
رهائی کارگران تنها به دست خود کارگران ممکن خواهد شد!
۶ اردیبهشت ۱۴۰۰
۱- سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۲- سندیکای کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه
۳- کانون صنفی فرهنگیان اسلامشهر
۴- کانون صنفی فرهنگیان گیلان
۵- انجمن صنفی معلمان مریوان_کردستان
۶- کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز
۷- انجمن صنفی معلمان کردستان/ سقز و زیویه
۸- گروه فعالان زنان “بیدارزنی”
۹- اتحاد بازنشستگان
۱۰- شورای بازنشستگان ایران
۱۱- اتحاد سراسری بازنشستگان ایران
۱۲- گروه اتحاد بازنشستگان
۱۳- کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری
۱۴-کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری
۱۵- کانون گفتگوی بازنشستگان تامین اجتماعی
*اعتصاب وتجمعات رانندگان خودمالک سازمان اتوبوسرانی ارومیه دراعتراض به عدم پرداخت مطالبات و وعده های توخالی مسئولان دهمین روز را پشت سرگذاشت
روز دوشنبه ۶ اردیبهشت، رانندگان خودمالک سازمان اتوبوسرانی ارومیه به اعتصابشان که از روز پنج شنبه ۲۶ فروردین دراعتراض به عدم پرداخت مطالبات و وعده های توخالی مسئولان شروع کرده اند ادامه دادند.
درهمین رابطه:ششمین روز اعتصاب وتجمعات رانندگان خودمالک سازمان اتوبوسرانی ارومیه دراعتراض به عدم پرداخت مطالبات و وعده های توخالی مسئولان
اعتصاب وتجمعات بیش از ۲۹۰ راننده خودمالک سازمان اتوبوسرانی ارومیه دراعتراض به عدم پرداخت مطالبات و وعده های توخالی مسئولان از روز پنج شنبه ۲۶ فروردین آغازشده است کماکان ادامه دارد.
بنابه گزارش رسانه ای شده بتاریخ ۳۱ فروردین،آذر ماه سال گذشته بود که رانندگان اتوبوس بخش خصوصی در پی پرداخت نشدن مطالباتشان، دست به اعتصاب زدند، رییس شورای اسلامی شهر ارومیه با حضور در جمع رانندگان و بهره‌برداران بخش خصوصی، قول مساعد داد تا این مطالبات به صورت تقسیطی و ماهانه به حساب بهره‌برداران بخش خصوصی واریز شود.
پس از این دیدار، بخشی از مطالبات در دو مرحله به حساب بهره‌برداران واریز شد ولی این امر تداوم نداشت و با گذشت چند ماه، بار دیگر بهره‌برداران بخش خصوصی سازمان اتوبوسرانی در اعتراض به این وضعیت، از پنجشنبه هفته گذشته دست به اعتصاب زده‌اند.
*تجمعات اعتراضی کشاورزان کهنوج و رودبار جنوب نسبت به نرخ پایین خرید محصولاتشان مقابل فرمانداری دو شهرستان
روز شنبه ۴ اردیبهشت ماه، کشاورزان کهنوج و رودبار جنوب برای بنمایش گذاشتن اعتراضشان نسبت به نرخ پایین خرید محصولاتشان دست به تجمع مقابل فرمانداری این دو شهرستان دراستان کرمان زدند وخواستار خرید تضمینی محصولاتشان از طرف دولت شدند.
*تجمع اعتراضی دانشجویان دکتری دانشگاه آزاد نسبت به پیش دفاع رساله دکتری و تعهد چاپ مقالات برای چندمین بار
روز یکشنبه ۵ اردیبهشت برای چندمین بار، دانشجویان دکتری دانشگاه آزاد برای اعتراض به پیش دفاع رساله دکتری و تعهد چاپ مقالات دست به تجمع مقابل ساختمان این واحد آموزش عالی درتهران زدند.
این تجمع پس از برگزاری جلسه نمایندگان تجمع کنندگان با رئیس دانشگاه آزاد و وعده پیگیری خاتمه پیدا کرد.
برپایه گزارش رسانه ای شده بتاریخ اردیبهشت،براساس یک بخشنامه، تمامی دانشجویان دکتری که قبلاً پیش دفاع خود را انجام داده ولی تا تاریخ ۱۵ آبان ماه ۹۹ موفق به انجام دفاع نهایی نشده اند، پیش دفاع انجام شده آنها «کان لم یکن» می‌شود و لازم است مجدداً پیش دفاع انجام شود.
اعتراض دانشجویان به همین بند از بخشنامه است آنها می گویند چرا وقتی پیش دفاع را انجام داده اند و یا حتی مقاله آنها پذیرفته شده است، دانشگاه می گوید آن را قبول ندارد و باید دوباره پیش دفاع را انجام دهند.
آنها این موضوع را مطرح کردند که در شرایط تحریم و پاندمی کرونا، تعداد مجلات بسیار محدود معتبر داخلی در برخی رشته های تحصیلی موجب توقف مراحل پیش دفاع و دفاع و تحمیل چند ترم اضافی و شهریه سنگین‌شده است.
تعهد چاپ مقالات نیز مانع زمانبر دیگری بود که در این جلسه به آن اشاره شد. برخی دیگر از دانشجویان پیشنهاد غیر حضوری بودن یا تعویق تاریخ آزمون حضوری جامع بعد از فروکش کردن پاندمی کرونا در شرایط پر تلفات پاندمی کرونا را مطرح کردند.
برخی دیگر از دانشجویان به باطل شدن بی دلیل پیش دفاع های خود در دانشکده ها اعتراض داشته و پیشنهاد دادند همانند دیگر دانشجویان که تا تاریخ ۱۵ دی ۹۹ طبق بخشنامه های سال ورود خود پذیرش مقاله داشتند همچنان بتوانند از رساله دفاع کنند.
*جان باختن کارگرمجتمع آموزش فنون نفت اهوازحین کار براثر ایست قلبی
صبح روز دوشنبه ۶ اردیبهشت،یک کارگرپیمانی مجتمع آموزش فنون نفت اهوازبنام میثم بی نیازجانش را حین کار براثر ایست قلبی ازدست داد.
