«جناح‌بندی‌ای وجود ندارد. راست و چپی وجود ندارد. انشقاقی وجود ندارد. علنی کردن اختلافات و اطلاع دیگران از آن کار غلطی است، بزرگنمایی شده است. بحران باید خاتمه یابد. به وظایف سیاسی و تشکیلاتی خود عمل می‌کنیم و راه خروج از بحران را در پیش می‌گیریم». این است کل پیام رهبری جناح راست و ناسیونالیستی در تشکیلات کومه‌له و حزب کمونیست ایران که طی روزهای اخیر به بهانۀ «جوابیه به گزارش کمیتۀ اجرایی حزب کمونیست در بارۀ پلنوم دهم کمیتۀ مرکزی حزب» از سوی کمیتۀ مرکزی کنونی کومه‌له و کمیتۀ کنونی خارج کشور حزب به طور علنی صادر شده است.
از آنجایی که جناح راست به رهبری ابراهیم علیزاده به هیچ عنوان حاضر نیستند اختلافات و جناح‌بندی سیاسی موجود در این تشکیلات را که حداقل مدت شش سال است که تشکیلات کومه‌له و حزب کمونیست را با بحران روبرو ساخته است؛ به رسمیت شناخته و به منظور پرهیز از هر گونه انشعاب در صفوف این تشکیلات، به اقدامات حذف‌گرایانۀ خود علیه جناح چپ و کمونیستی به رهبری صلاح مازوجی پایان دهند؛ معنی عملی پیام فوق، انجام یک کودتای تشکیلاتی تمام‌عیار از سوی جناح راست و ناسیونالیستی علیه جناح مقابل است. رهبران جناح راست در بیانیۀ رسمی، علیه جناح چپ و مخالفین سیاسی خود در تشکیلات چنین می‌نویسند و در بیانیۀ غیر رسمی و در میان اعضا، علیه آنان عربده می‌کشند و می‌گویند «بروید به درک»، «با انگشتان خود چشمتان را از حدقه بیرون می‌آوریم»!!
سرکوب درون تشکیلاتی، سانسور و حذف، بازجویی و توطئه و دیگر اقدامات مخرب و ضددمکراتیک مکرر از سوی جناح راست از یک سو و از سوی دیگر اتکا و پشت‌گرمی به ارتجاع و ناسیونالیسم بیرون از کومه‌له زمینههای انجام چنین کودتایی را برای این جناح فراهم آورده است.
آیا ابراهیم علیزاده حاضر است گزارشی از ملاقات‌های مکرر و مخفیانۀ خود با «عمر ایلخانی‌زاده» از رهبران سازمان موسوم به زحمتکشان به همان اعضای تشکیلاتی که در «جوابیه»های اخیر سنگ دفاع از آنان را به سینه می‌زند؛ ارائه نماید؟!
آیا ایشان و دیگر اعضای تیم همکارش می‌توانند منکر رایزنی‌ها و همفکری‌هایشان با شماری از به اصطلاح چهره‌ها و عناصر بریده از کومه‌له و حزب کمونیست آنهایی که سال‌ها قبل از کمونیسم و مبارزۀ کمونیستی دست شسته و به خیل ناسیونالیست‌های منطقه گرویده‌اند و نیز کسب پشتیبانی از سوی آنان؛ شوند؟!
رهبری جناح راست از اینکه کمیتۀ اجرایی حزب کمونیست ایران در گزارش خود مربوط به برگزاری پلنوم دهم کمیتۀ مرکزی حزب، یک بار دیگر به واقعیت جاری در این تشکیلات مبنی بر جناح‌بندی سیاسی تأکید داشته است، سخت برآشفته‌اند و در این میان از اینکه بخشی از تشکیلات کومه‌له و حزب کمونیست و نیز تمامی نیروهای چپ و کمونیستی در ایران و کردستان آنان را «راست» به حساب می‌آورند؛ به خود می‌پیچند. اینان مطابق سیاست «انکار و کتمان»ی که در قبال اختلافات اساسی خود با برنامه و استراتژی کمونیستی کومه‌له در پیش گرفته‌اند، در جوابیۀ اخیر خود نیز یک بار دیگر اعلام کرده‌اند که «چپ و راست» در این تشکیلات «خیال‌پردازی» و «محصول اذهان ناتوان» است!
اینان با نام کومه‌له، در بارگاه حزب دمکرات کردستان و دیگر ارتجاع در منطقه به کرنش کردن مشغولند و انتظار هم دارند کسی به آنها نگوید «بالای چشمتان ابروست»! به جای تبلیغ و تلاش عملی برای استقرار حاکمیت شورایی در کردستان، به جای تلاش بی‌وقفه برای استقرار حکومت کارگری و سوسیالیسم در مقیاس سراسری، به جای اتحاد و همگرایی با نیروهای چپ و کمونیستی؛ در پی چانه زنی با نیروهای بورژوایی و ناسیونالیست برای حصول توافق با آنان در خصوص استقرار بر جامعه کردستان و تصاحب امور از سوی احزاب، غوطه‌ور شدن در جنبش ملی، و همگرایی بیشتر با احزاب ناسیونالیست هستند و انتظار هم دارند کسی اینگونه اعمال و سیاست‌های آنان را راست و ناسیونالیستی قلمداد نکند!
اگر در ۲۰ سال قبل عبدالله مهتدی و جریان زحمتکشان با پشت کردن به مبارزۀ انقلابی و کمونیستی و ناامیدی از جنبش کارگری و سوسیالیستی در مسیر سیاست «دیالوگ» خاتمی و همگرایی با اصلاحات حکومتی در ایران قرار گرفتند، امروز جناح راست به رهبری ابراهیم علیزاده در مسیر دیالوگ و همگرایی با پروژه‌های احزاب و نیروهای بورژوایی و ناسیونالیستی در کردستان – که در بعد سراسری تابعی از استراتژی اپوزیسیون بورژوایی و پروغرب می‌باشند – قرار گرفته‌اند. ضرورت تجدید نظر و یا بازبینی در برنامۀ کومه‌له برای حاکمیت شورایی در کردستان، ضرورت قدرت‌گیری احزاب در دورۀ انتقالی بعد از رژیم اسلامی و همچنین اعلام دیالوگ با احزاب ناسیونالیست بر سر «چگونگی انتقال قدرت به مردم» تحت عنوان لزوم ایجاد «ترافیک لایت» که از سوی ابراهیم علیزاده و دیگر هم‌جناحی‌هایش مطرح شده‌‌اند، امروزه از مؤلفه‌ها و دلایل سیاسی و اجتماعی تقویت و میدان‌داری جناح راست در کومه‌له است.
ناامیدی از جنبش کارگری و تصرف قدرت توسط کارگران در ایران، بی‌باوری به امکان برقراری سوسیالیسم در ایران، بی‌باوری به نیروهای چپ و کمونیستی و ناامیدی از تحقق بدیل سوسیالیستی در ایران، انحلال حزب کمونیست ایران، رفرمیسم و اعلام رسمی برائت از رادیکالیسم و انقلابی‌گری تحت عنوان دوری از تعصب و افراطی‌گری، طبقۀ متوسط را در محور بینش سیاسی خود قرار دادن و توهم به میدان‌داری اپوزیسیون بورژوایی و اعلام رسمی سازش و مماشات با آنان و به کار‌گیری «زبان نرم» در قبال همۀ آنان، و… از دیگر دلایل سیاسی و اجتماعی تقویت و میدان‌داری جناح راست است.
این جناح اساساً با سوءاستفاده از موقعیت و توسل به سیاست حذف و تخریب، بدون اینکه هیچ یک از این اختلاف نظرات خود را به تصویب مراجع تشکیلاتی برسانند، به طور عملی مشغول پیشبرد آنها هستند. اینان با این همه مغایرت و بیگانگی با سیاست و برنامه‌های انقلابی و کمونیستی کومه‌له، منکر هرگونه راست‌روی و عدول خود از مبانی هستند و از سوی دیگر اعلام می‌دارند که اختلافات این دوره هیچ دلیل و منشاء سیاسی و اجتماعی و مبارزاتی ندارد!! اما در واقع همچنانکه دلایل و زمینههای سیاسی و اجتماعی پیدایش سازمان زحمتکشان و انشعابشان از کومه‌له و حزب کمونیست روشن و غیرقابل انکار است، دلایل و زمینههای تقویت جناح راست و سیطره بر رهبری امروز کومه‌له نیز بسیار روشن و غیرقابل انکار است.
جوابیه‌های کمیتۀ مرکزی کنونی کومه‌له و کمیتۀ کنونی خارج از کشور حزب -که امروزه در سیطرۀ جناح راست قرار دارند- به گزارش اخیر کمیتۀ اجرایی حزب کمونیست، به روشنی به همگان نشان داد که چه ارادۀ «قاطع» و چه ظرفیت سرکوب و حذفی از سوی جناح راست علیه جناح چپ و کمونیستی در این تشکیلات و آن طور که خود اعلام کرده‌اند لزوم خانه‌تکانی، وجود دارد؛ یک بار دیگر به خوبی به همگان نشان داد که «زبان نرم»ی که اینان بر آن ادعا دارند فقط و فقط برای لطافت و نرمی و کرنش و روبوسی با بورژوازی و ناسیونالیسم در کردستان بوده و در مقابل چقدر با جناح چپ در این تشکیلات-بخوان رفقای چندین سالۀ خود-با زبان زبر و زخمت و آکنده از تحقیر و خط و نشان کشیدن برخورد می‌کنند؛ یک بار دیگر دروغ‌گویی و عوامفریبی آنان را هنگامی که خطاب به فعالین و نیروهای چپ و کمونیستی که نگران هر گونه حذف و انشعاب در صفوف تشکیلات هستند می‌گویند که «صمیمانه و رفیقانه برای حصول توافق با رفقای جناح مقابل در تلاش هستند»، به همۀ این نیروها و فعالین نشان داد. اینان در حضور دیگران از برخورد رفیقانه دم می‌زنند، اما در عمل به حذف هرچه بیشتر و در این میان سانسور برنامه‌های تلویزیونی و تصفیۀ سیاسی رفقای جناح چپ در این رسانه مشغولند.
با توجه به تمامی اعمال و سیاست‌های غیرکمونیستی و ضددمکراتیک و انحلال‌طلبانۀ جناح راست به رهبری ابراهیم علیزاده، بایستی اعلام کرد این جناح مدت‌هاست که نه تنها صلاحیت رهبری کومه‌له به مثابه سازمان کردستان حزب کمونیست ایران بلکه صلاحیت نام کومه‌له را هم از دست داده‌اند. این جناح بهتر است نام دیگری را برای فعالیت خود برگزینند. ادعای اینان مبنی بر «سازمان کردستان حزب کمونیست ایران»، یک خودفریبی و یک عوامفریبی محض است.
این جناح تا هم اکنون لطمات بسیاری به اعتبار و وجهۀ سیاسی، تشکیلاتی و اجتماعی کومه‌له وارد نموده‌اند. همانگونه که جامعۀ انقلابی و طبقۀ کارگر آگاه کردستان و نیروهای چپ و کمونیست، سازمان زحمتکشان را به عنوان کومه‌له به رسمیت نشناخته‌اند، بدون شک جناح تحت رهبری ابراهیم علیزاده نیز نمی‌تواند از سوی آنان به عنوان کومه‌له پذیرفته شود.
حزب کمونیست ایران و سازمان کردستان آن یعنی کومه‌له متعلق به طبقۀ کارگر و مردم زحمتکش جامعه و به لحاظ سیاسی، تشکیلاتی و اخلاقی متعلق به کسانی است که از برنامه و سیاست‌های انقلابی و کمونیستی آن دفاع کرده و در مقابل هر گونه تعرض و راست‌روی و هر گونه طرح و پروژه برای نابودی سیاسی و به تسلیم کشاندن آن در مقابل ارتجاع و بورژوازی مقاومت و ایستادگی می‌کنند. به یقین که سرنوشت سازمان عبدالله مهتدی در انتظار سازمان ابراهیم علیزاده نیز خواهد بود.
خوشبختانه پرچم و نام و نشان کومه‌له و حزب کمونیست ایران همچنان محفوظ خواهد ماند. بایستی در جوابیه‌ای به جناح راست گفت که متأسفانه فراتر از چپ و راست، چالش جامعۀ سیاسی با شما، چالش بر سر نام کومه‌له و حزب کمونیست ایران نیز خواهد بود!
۱۰ فروردین ۱۴۰۰
۳۰ مارس ۲۰۲۱
