رمان اجتماعی و سیاسی ایران

چشمهایش : بزرگ علوی

اولین رمان سیاسی در ایران .

در نمایشگاهی معلمی تابلویی از چشمان یک زن میبیند . کنجکاو میشود که صاحب این چشمان را بشناسد . معمای داستان به شکلی گیرا از همین جا آغاز میشود .

چشمایش جریان مبارزات و دلبندی استاد ماکان در مبارزات قبل از کودتای ۳۲ است . استاد به زنی زیبا و از طبقۀ اشراف که جذب حزب شده است دلبسته و از ابراز عشقش خودداری میکند . 

چشمهایش علوی اولین رمان سیاسی و اثری جالب و خواندنی است .

همسایه ها ، داستان یک شهر و مدار صفر درجه : احمد محمود 

همسایه ها زیبا ترین رمان سیاسی ایران است . داستان زندگی و مبارزات خالد در سالهای قبل و بعد از کودتای ۳۲ .

بلوغ فکری و سیاسی خالد در جریان جنبش و عشقش به دختری “سیه چشم” درونمایۀ این رمان جالب و پر کشش است .

اگر همسایه ها اوج جنبش آن سالهاست ، رمان داستان یک شهر که ادامۀ آنست بیانگر افت آن جنبش است که چگونگی آن در رمان بیان شده است .

رمان سه جلدی مدار صفر درجه احمد محمود مبارزات مردم جنوب را در سالهای قبل از قیام با روایتی بسیار خواندنی بیان میکند .

احمد محمود را بهترین رمان نویس سیاسی ایران باید نامید .

سالهای ابری : علی اشرف درویشان 

درویشان با زبانی ساده و گیرا زندگی دوران کودکی خود و خانواده اش را در بطن مبارزات اجتماعی ایران قبل از قیام ۵۷ تا پیروزی آن در سطوح اجتماعی به رشتۀ تصویر کشیده است .

رمان اجتماعی

محمود دولت آبادی 

جدا از دیگر آثار دولت آبادی از بهترین رمان های اجتماعی ایران باید از جای خالی‌ سلوچ و کلیدر او نام برد .

جای خالی‌ سلوچ سرگذشت کنده شدن مردم روستا به شهر است .

کلیدر محمود دولت آبادی را با حجم سه هزار صفحه ای آن میتوان بزرگترین رمان ایران نام نهاد .

رمانی خواندنی با نثری بغایت زیبا و بدیع . جملات کوتاه ، مقطع و با جابجایی و پس و پیش کشیدن هایی در کلمات بسان شعری روایی و غنایی روایت دیگر را از زبان فارسی در این رمان بیان میکند . 

دولت آبادی خالق صحنه ها و وقایع دلخراش در زندگی آدمی است . صحنه ساز ترین نویسنده است . صحنه هایی که قلم را سینما میکند .

این گفتۀ رضا براهنی درست است که این دوران عصر حماسه نیست و این عصر ، عصر انسانهای تکه تکه شده و ضد قهرمان است . با این حال حماسۀ انسان های کلیدر هنوز خواندنی است !

بهروز شادیمقدم

۲۹.۳.۲۰۲۱

مواضع فکری و سیاسی نویسندگان این رمان ها در اینجا مد نظر نیست . بزرگ علوی توده ای بود و بعد ها از آن حزب برید . احمد محمود هم توده ای بود و تا زمان نوشتن رمان زمین سوخته دلبستۀ آن حزب . حزب توده را هیچگاه نقد نکرد . درویشان در دوران شاه سمپات حزب توده و بعد ها از هیچ جریانی حزبی دفاع نکرد . ضد حکومت بود . دولت آبادی هم صاحب نظرات سیاسی بغایت راست است .

Print Friendly, PDF & Email

Google Translate