جمهوری اسلامی در آستانه سرنگونی قرار گرفته است ،هیچ مسیر نرفته‌ای ندارد که امتحان کند و از خشم و نفرت و سرانجام انقلاب مردم در امان بماند.
تمامی اقشار مردم از جمهوری اسلامی متنفرند و مترصد فرصتی هستند که تمامی این حکومت ضد بشری با ارگانهای نظامی،انتظامی قضایی،و اداری اش را نابود کنند.
جمهوری اسلامی باتمامی جناحهای سیاسی با تمام تلاششان در چهار دهه گذشته نتوانستند اعتراضات مردم را به عقب برانند و در صف مقابل، کارگران ،معلمان ،زنان و جوانان و سایر بخشهای جامعه روز به روز ابعاد اعتراضاتشان را گسترش دادند.
سازمانهای مردمی ، کانون نویسندگان ایران در دفاع از آزادی بی قید و شرط بیان و اندیشه ،سازمان های دفاع از کودکان کار، گروهای دفاع از زنان، مبارزه بی امان فعالین جنبش‌های اعتراضی ، اعتراضات گسترده زندانیان سیاسی، مبارزه هر روزه جنبش دادخواهی خانواده های قتل و عام سالهای ۶۰ و ۶۷, دادخواهی خانواده های کشته شدگان هواپیمای اکراینی و دها اعتراض سازمان یافته بر علیه کل سیستم ضد انسانی تصویری از رخدادهای سیاسی در ایران است.
مردم عزم جزم کرده اند که این حکومت را سرنگون کنند .
امامان جمعه و مقامات جمهوری اسلامی با
صراحت تمام از انقلاب گرسنه گان نام میبرند.
مقامات ریز و درست حکومت برای بقا بیشتر یک روز به بایدن متوصل می‌شوند و روز دیگر کمر بند امنیتی دور و برشان را سفت تر میکنند. آخرین دست و پا زدنهای جمهوری اسلامی پروژه یکدست کردن خودش است ،پس از تصاحب شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام، با پس زدن جناح رقیب یعنی اصلاح طلبان مجلس را تماما گرفتند و هر روز بر علیه دولت روحانی حکم تکفیر صادر میکنند ،شهرداران و استانداران طرفدار جناح مقابل را دستگیر و زندانی میکنند و تلاش دارند با پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰ و اجباراً تمکین در برابر آمریکا با قبول مذاکره برای چند صباحی صد البته با تهاجم بیشتر به مردم عمر ننگین حکومت را درازتر کنند . جمهوری اسلامی راه چاره ای ندارد چه تن به مذاکره با غرب در هر ابعادی بدهد و ندهد سرنگونی اش محتوم است.
در ادامه با ذکر فاکتورها به برسی این موضوع خواهم پرداخت .
اول فروردین ۱۴۰۰
رضا رشیدی
