اخباروگزارشات کارگری ٢٩ و ٣٠ اسفند ماه ١٣٩٩
با گرمترین شادباش ها وبهترین آرزوها به مناسبت فرارسیدن بهار ونوشدن سال
هنگامه جوشش است خورشید دمید سرسبزی خاک توده ها گشت پدید
آوازه ما شکفته زهرسوی جهان برخیز که بشکفد گل های امید
– پیام تبریک سال نو ۱۴۰۰ از طرف کارگران و کارکنان راه آهن زنجان
– پیام اتحادیه آزاد کارگران ایران به مناسبت فرارسیدن سال نو
– شادباش نوروزی کانون نویسندگان ایران
– خسرو صادقی بروجنی:شكوفه های اوين چه مي گويند؟
– پیام تبریک کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز به مناسبت نوروز
– بیانیه انجمن صنفی معلمان کردستان ( سقز و زیویە ) بمناسبت فرارسیدن بهار و دفاع از آزادی بیان معلمان ورهایی اسماعیل عبدی از زندان
– بیانیه کانون صنفی فرهنگیان گیلان بمناسبت فرارسیدن سال نو و اعتراض به برخوردهای غیر قانونی با اسماعیل عبدی
– آخرین خبر از اسماعیل عبدی
– کانون نویسندگان ایران:بکتاش آبتین و امیرسالار داودی در اعتراض به انتقال تنبیهی زندانیان سیاسی دست به اعتصاب غذا زدند
– اطلاعیه دوم اعلام اعتصاب
– عفوبین الملل: اسماعیل عبدی فورا و بدون قید و شرط باید آزاد شود
– اخراج تعدادی از کارگران کشت وصنعت نیشکر هفت تپه در آستانه سال نو
– «بازنشستگان، از کار افتادگان و بازماندگان برای گرفتن خواسته های خود متحد شویم»
*پیام تبریک سال نو ۱۴۰۰ از طرف کارگران و کارکنان راه آهن زنجان
سلام
فرا رسیدن سال نو همیشه نوید بخش افکار نو، کردار نو و تصمیم های نو برای آینده است. آینده ای که همه امید داریم بهتر از گذشته باشد. در سال نو، ۳۶۵ روز سلامتی، شادی، پیروزی، مهر و دوستی و عشق را برای شما آرزومندم.
جمعی از کارگران زحمتکش راه آهن زنجان
*پیام اتحادیه آزاد کارگران ایران به مناسبت فرارسیدن سال نو
موسم احیای طبیعت فرا رسید و نوید تغییر و نو شدن میدهد. زایش دوباره جوانه و گیاه و تَغَیُر در طبیعت و سربرآوردن شور و شوق و شادیِ بهار در ورای زمستان و تلخی و ناکامی، همواره مژده شکوفایی و سرزندگی به انسان میدهد که زمستانِ زندگی بشری را میشود با امید و تلاش برای تغییر روبرو نمود و جهان دیگری را ممکن ساخت و از ورای این زمستانِ بشری به سوی دنیایی بهتر و بهاری قدم برداشت.
سال گذشته سال تحمیل زمستانی سهمگین به مردم ایران بود. فقر و گرانی و بیکاری، هزاران درد و بی‌خانمانی را به جامعه تحمیل کرد و مضاف بر همه اینها تداوم پاندمی بیماری کرونا سایه مرگ و سیاهی را بر سر آحاد جامعه گسترانید. کمتر خانواده‌ای مانده که بر اثر این بیماری هولناک داغدار نشده باشد. جامعه به خوبی میداند که بیماری کرونا اگرچه ریشه‌ای طبیعی دارد اما تداوم قتل‌عام مردم و روند گسترش این بیماری در روزگاری که بشر به نهایت رشد تکنولوژی و علوم پزشکی دست یافته، دیگر نه تنها طبیعی نیست بلکه خود بخاطر ویروس مهلکی است که بمانند هیولا، قدرت و ثروت جامعه را در دست گرفته و با جان مردم بازی میکند. حاکمیت سرمایه‌دارانه، همه چیز را از روزنه انباشت ثروت و سیاست‌ورزی برای بقای مناسبات حاکمیتی خود میبیند و برایش درجه اهمیت جان انسانها هم در همین چارچوب معین میشود.
اما سال اخیر و در تقابل با این همه تعارض و تعرض به جان و معیشت جامعه، شاهد غلیان خونِ اعتراض و تلاش برای سازمان‌دادن اجزای جامعه بودیم. اعتراضات گسترده معیشت‌خواهی و مطالبه‌گریِ کارگران و دیگر مزدبگیران که آرام آرام سایه تهدید بیماری کرونا و سرطانِ حاکمان چپاولگر را نادیده می‌انگارد، هر روزه و هر هفته غریو اعتراض‌اش را رساتر و عمیق‌تر میکند. جامعه دیگر نمیخواهد تن به ذلالت و فقر و بندگی دردهد و درصدد نگون و گسسته کردن مناسبات موجود است. در برابر تحمیل فلاکت و دستمزدهای چندین بار زیر خط فقر، به بازی گرفتن جان مردم و عدم اقدام برای واکسیناسیون عمومی و مطمئن، کشتار جوانان معترض و نادیده‌انگاشتن خواست و مطالبات برحق‌اش بپاخاسته و ندای تحول‌خواهی و گسستن از وضع موجود به سوی جهانی فارغ از استثمار و آزاد و برابر برای تک تک آحاد جامعه، بدون هرگونه قید و بندی که امکان زایش و تازه شدن هر روزه را بدهد سر داده است. جامعه ایران میخواهد تا اداره و سرنوشت خویش را به دست گیرد و شکوفا گردد و در این راه، عبور از تمامی ارکان مناسبات طبقاتی را سرمنشأ قرار داده است.
در این روزهای جشن و سرور که به مناسبت فرارسیدن عید نوروز در پیش است، در کنار خانواده کارگران زندانی، زندانیان سیاسی و جانباختگان خیزشهای مردمی باشیم و سرود سر دهیم که:
به جوش آمدست خون، درون رگ گیاه
بهار خجسته باز، خرامان رسد ز راه
و این بند بندگی، و این بار فقر و جهل
به سرتاسر جهان، به هر صورتی که هست نگون و گسسته باد، نگون و گسسته باد
بهاران خجسته باد، بهاران خجسته باد
اتحادیه آزاد کارگران ایران- ۲۹ اسفندماه ۹۹
*شادباش نوروزی کانون نویسندگان ایران
“برخیز که می‌رود زمستان”
سالی پر از درد و رنج را پشت سر گذاشتیم؛ سالی که سفره‌های مردم کوچک و کوچک‌تر شد؛ سالی که تعدادی از اعضای کانون نویسندگان ایران به جرم نوشتن، ابراز عقیده و دفاع از آزادی اندیشه و بیان، همچون ده‌ها کنشگر مدنی و صنفی که جرمی جز بیان مطالبات خود نداشتند، روانه‌ی زندان شدند؛ سالی که مردم بارها به خیابان آمدند و خواسته‌های برحق شان را فریاد زدند، اما گوش شنوایی نیافتند؛ سالی که همه‌گیری ویروس کرونا رنجی گران بر رنج‌های مردم افزود و جان‌های بسیاری را ربود …
با این وجود، اکنون در آستانه‌ی بهار، با الهام گرفتن از نوروز که نماد زایش و زندگی است، می‌توانیم نفسی تازه کنیم، به افق‌های آینده بنگریم و بر کوشش‌مان برای دست یافتن به زندگی بهتر بیفزاییم. چراکه به قول شاعر بزرگ ما احمد شاملو ” نومید مردم را معادی مقدر نیست/ چاووشی امیدانگیز توست بی‌گمان/ که این قافله را به وطن می‌رساند.”
باری؛ کانون نویسندگان ایران نوروز را به مردم ایران و همه‌ی آنان که در سراسر جهان نوروز را جشن می‌گیرند، به شاعران، نویسندگان و هنرمندان آزاده و آزادی‌خواه، به اعضای کانون و به ویژه اعضایی که هم‌اکنون در زندان به سر می‌برند و همه‌ی زندانیان سیاسی و عقیدتی شادباش می‌گوید.
کانون نویسندگان ایران
۲۹ اسفند ۱۳۹۹
*خسرو صادقی بروجنی:شكوفه های اوين چه مي گويند؟
زندان اوين بيست و نهم اسفند هزار و سيصد و نود و نه
اينجا مي گويند به افق نگاه كن، بدور دست،تا چشم هايت كم سو نشوند
به افق نگاه كن،بدور دست،تا بند نگاه از حصار بند رها شود و بال بگشايد در چشم انداز آسمان آبي.آنها را هر روز مي ديدم اما متوجه شان نمي شدم.مي ديدمشان، بي آنكه به آنها نگاه كنم.
دو خشكيده درخت بي باري كه در دامنه ي آنسوي ديواري خاردار جا خوش كرده اند.همين چند روز پيش، صبح، خودنمايي كردند.غرق در شكوفه بودند.تو گويي حتما بايد چيزي به آنها اضافه مي شد تا به چشم بيايند.شكوفه به آنها شخصيت داده بود.به من گفتند كه آن بيرون خبرهايي است.چيزي دارد تغيير مي كند.
زمين گرم مي شود و بر سرما غلبه مي كند.
ماهي، فصلي و اينک قرني طي شد اما “تاريخ توالي فصول نيست، توالي چشم انداز هاي بي بازگشت است”، و تو انسان، پويان، با كوله بار دشواري وظيفه اي بر دوش سالي ديگر رشد كردي،بزرگ شدي و ايستادي.ايستادي تا ” آ ن جاودان ” را پديد آوري.آني كه برايش خواندي،نوشتي و حركت كردي.كوشيدي و پوينده مسيرش را پيمودي چونكه باور داشتي انسان شايسته بهترين هاست.
اكنون بر فراز سالي آلوده به ويروسي عالم گير و در آستانه ی قرني بي باور كه جدايي انسانها از يكديگر را به سان فضيلتي بهداشتي تبليغ مي كند مي توان حتي به آن دو درخت خشكيده در تپه هاي اوين باور داشت. آن دو درخت تكيده از سوز سرما كه امروز با شكوفه هاي بهاري اشان كمر راست كرده اند تا گنجشكان را به ضيافت شاخ و
برگهاي شان فرا بخواند و به نجوا چيزي بگويند:” نيست ترديد زمستان گذرد، و ز پي اش پيك بهار با هزاران گل سرخ آيد”.
*پیام تبریک کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز به مناسبت نوروز
رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند
چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند
بهار طبیعت و نوروز را خدمت همه هموطنان عزیز خصوصا معلمان ، دانش آموزان و اولیا محترم تبریک گفته و سالی سرشار از تندرستی ، شادابی و بهروزی را برای همگان آرزو مندیم .
سالی که گذشت تلخ ترین سالی بود که تجربه کردیم از یک سو انتشار ویروس کرونا جان ده ها هزار هموطن را گرفت و خانواده های بسیاری را سوگوار نمود و از طرف دیگر گرانی و کاهش بی سابقه ارزش پول ملی فقر مضاعفی را به اکثریت مردم تحمیل نمود .
با همه این ها شاهد رویداد های خوشی هم بودیم. به همت و استفاده از وسایل دیجیتالی شخصی معلمان گرامی و کوشش دانش آموزان عزیز آموزش برای اکثریت استمرار یافت و شاهد همدلی و مهربانی مردم در حمایت از یکدیگر بودیم .هر چند که بخش بزرگی از دانش آموزان به خاطر عدم دسترسی به این امکانات از آموزش محروم بودند.
امیدواریم سال نو، سالی توام با رویدادهای خوش برای ایران ، و هموطنان عزیز باشد .
در پایان از متولیان بهداشت و درمان انتظار داریم که نسبت به واکسیناسیون همگانی مورد تائید بهداشت جهانی اقدام نمایند تا زمینه مناسب جهت بازگشایی حضوری مدارس فراهم گردد .
کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز
۱۴۰۰/۱/۱ خورشیدی
*بیانیه انجمن صنفی معلمان کردستان ( سقز و زیویە ) بمناسبت فرارسیدن بهار و دفاع از آزادی بیان معلمان ورهایی اسماعیل عبدی از زندان
مردم شریف ایران،فرهنگیان بزرگوار ودانش آموزان گرانقدر:
بهار همواره نماد رویش ، شادی وتازگی وپیام آور ،امید وحیاتی دوباره برکالبد بی جان طبیعت بوده است،به گونه ای که طبیعت می خواهد نوخواهی وحق شکفتن رابه عنوان بزرگترین نکته های زندگی در ذهن بشر نهادینه کند و به او بیاموزد که جهان هستی پیوسته درتکاپوست، تا به همگان امکان رشد و نو شدن را هدیه نماید.
در طبیعت دانه ها را نمی توان زندانی کرد، در جدال سنگ و دانه ،همواره جوانه ها برنده بوده اند و رشد دانه با مفهوم زندان بیگانه است. فراموش نکنیم که خالق طبیعت به همه ی اجزای آن حق حیات و رشد داده است و می خواهد به ما بفهماند که بهار یعنی زندگی بخشیدن ، یعنی آزادی از خاک و ریشه در خاک دواندن و ایستادگی .
بهارتان مبارک و دلهایتان بهاری باد، ریشه هایتان پر اندیشه وبی تیشه باد.
در این لحظات پایانی سال ۱۳۹۹ ضمن تبریک سال نو،و گلایه از وضعیت موجود،و امیدوار به تغییر این وضعیت،بار دیگر نگرانی خود را از زندانی بودن فعالین صنفی معلمین در زندان های کشور ، ابراز نموده وبر اساس رسالت خود که همانا آموزش دلسوزانه ی فرزندان این مرز وبوم است، مسؤلین امنیتی وقضایی کشور را دعوت به بازاندیشی در عملکرد خود نموده وایشان را دعوت می کنیم که به جای زندانی کردن معلمانشان به جرم حق گویی و مطالبه گری، نیروی خود را متوجه ی مبارزه با فساد افسارگسیخته ای نمایند ،که نزدیک است تار و پود جامعه را از هم بپاشد و جامعه را به مسیر تباهی سوق دهد.
لذا کوتاه سخن اینکه گرامیان، مسئولین امروز و دانش آموزان دیروز ،
ماجامعه ی معلمین هم چون شما و حتی بیش از شما ، آرزوی سربلندی ایران و ایرانیان را در سر داریم . امروز روزی است که باید باداشتن درکی درست از مشکلات، به جای پاک کردن صورت مسئله،در جهت تغییر واصلاح مشکلات موجود، از همه ی ظرفیت ها، بویژه ظرفیت جامعه ی معلمین در جهت بازگرداندن اعتماد، امید و سرزندگی به جامعه ی ایرانی تلاش کنیم و درس عزت و آزادگی را به فرزندانمان بیاموزیم و تأکید می کنیم که چاره ی کار، زندانی کردن معلمین وفعالین صنفی نیست.
بدیهی است که در شرایط فعلی ما در حال عبور از گردنه های سخت معیشتی ومشکلات عدیده در کشور هستیم. عبور از این گردنه ها با زنجیر کردن آزادی و عدالت ممکن نیست ، بلکه معتقدیم، با اعتماد و ایمان به همه ایرانیان ، عبور از این گردنه ها،آسانتر و ممکن تر خواهد شد.
انجمن صنفی معلمین کردستان شاخه سقز و زیویه در کنار همه معلمین ایران این خواسته ی بر حق را فریاد می زند و تا رسیدن به این خواسته از پای نخواهد نشست و از تمام نیروی خود برای رسیدن به آن استفاده خواهد کرد.
ما خواهان آزادی معلمان در بیان واقعیت ها و احقاق حقوق دانش آموزان وخانواده هایشان بر اساس اصول قانون اساسی کشور هستیم.
ما خواهان آزادی اسماعیل عبدی ها واحقاق حقوق از دست رفته ی آن ها هستیم.
*بیانیه کانون صنفی فرهنگیان گیلان بمناسبت فرارسیدن سال نو و اعتراض به برخوردهای غیر قانونی با اسماعیل عبدی
کانون صنفی فرهنگیان گیلان بتاریخ ۳۰ اسفند بیانیه ای بشرح زیر بمناسبت فرارسیدن سال نو و اعتراض به برخوردهای غیر قانونی با اسماعیل عبدی منتشرکرد:
مردم شریف ایران و معلمان سرافراز:
ضمن خجسته باش حلول سال نو و با آرزوی اینکه سال جدید سال امید و نوید باشد.
اینک در حالی سال ۹۹ به پایان خود رسید و به آغاز ۱۴۰۰ پیوند خورد،که این سال در اندرون خود انبوهی از رنج و درد را برای مردم ایران به همراه داشت.رنجی که بیش از همه محصول بی کفایتی و بی تدبیری تصمیم های دست اندرکارانی است که دو ملاحظه را همواره در پرانتز گذاشته اند و از دستور خارج کرده اند: نخست ایران و منافع ملی و دوم قانون و عمل به آن.
معلمان ایران:
اسماعیل عبدی معلم سرافراز و کنشگر صادق و مربی بین الملی شطرنج در حالی که دوره زندان ۵ ساله اش را طی کرده و یک سال هم به دلیل ورود پرونده ای دیگر به زندان دومی گرفتار آمده و هم اینک در انتظار اعمال ماده ۴۷۷ با دستور مستقیم رئیس قوه قضاییه برای اعاده دادرسی خویش است،او را بدون هیچ دلیل موجه قانونی،عرفی و اخلاقی، نخست از بند ۸ به بند ۶ زندان اوین منتقل کردند و در روزهای اول انتقال، تلفن او را قطع کردند که با اعتصاب چهار روزه عبدی در ۱۷ اسفند و حمایت شورای هماهنگی و تشکل های صنفی، تلفن او را در ۲۰ اسفند وصل کردند و عبدی به اعتصابش پایان داد.پس از آن به اسماعیل عبدی می گویند که باید به زندان رجایی شهر بروی اما عبدی را در چند کلانتری و در حالی که دستان او را به دستان فردی که متهم به ارتکاب قتل شده،بسته بودند، از این کلانتری تا آن کلانتری می برند و نهایتا در کلانتری ۱۴ با بدترین رفتارها و توهین ها شب را بدون پتو و وسایل گرمایشی سر می کند.به دنبال رسانه ای شدن این موضوع و اعتراض خانواده و وکیل عبدی،مقامات قضایی اعلام کردند که این اتفاق محصول عدم هماهنگی بوده و او را به قرنطینه ۴ اوین بازگشت می دهند تا تعیین تکلیف شود.در نهایت باز اعلام می کنند که عبدی را به رجایی شهر می بریم اما در کمال تأسف و تعجب این معلم فرهیخته را با دست بند و پابند به ندامتگاه کرج انتقال می دهند.ابتدا در قرنطینه ای با حدود ۳۰ زندانی و دستشویی راه باز و بدون در، همانجا بیست و چهار ساعت طی می کند و پس از آن او را به سوله ای منتقل می کنند که همین تعداد زندانی حضور دارند. اصل تفکیک جرایم، از اصول مسلم حقوقی زندانی است و عبدی باید در کنار زندانیان سیاسی و عقیدتی باشد اما او اینک در کنار کسانی زندانی است که هر چند بسیاری از آنها قربانی سیاست های نادرست تصمیم سازان مملکتی هستند،اما متاسفانه پرونده آنها قتل،دزدی،قاچاق مواد مخدر و جرایم سختی از این دست است و اسماعیل عبدی اینک کنار این همه زندانی بدون داشتن فضای استراحت در محیطی آلوده و در این شرایط سخت کرونایی کف خوابی می کند.
معلمان سرافراز ایران:
اینک که به سال جدید ورود می کنیم دوستان و هم بندیان اسماعیل عبدی آقایان امیر سالار داوودی،بکتاش آبتین و مصطفی خسروی در حمایت از اسماعیل عبدی و تبعید ناروای دیگر زندانیان سیاسی،دست به اعتصاب غذا زده اند.انتظار می رفت مقامات قضایی از خود می پرسیدند فرزند کوچک عبدی، ماندانا کوچولو که از ۲ سالگی از نعمت حضور پدر در خانه محروم بوده و امیر حسین که تمام ۶ سال ابتدایی را بدون پدر به مدرسه رفت و دختر و همسرشان بر اساس کدام آیین و شریعت چنین باید آزار ببینند و این لحظه ها را با دلهره و وحشت و نگرانی سر کنند؟
کانون صنفی فرهنگیان گیلان ضمن محکوم کردن شدید برخوردهای صورت گرفته غیر انسانی با اسماعیل عبدی انتظار دارد اگر گوش های شنوایی در دستگاه قضایی صدای مظلومیت خانواده و فرزندان عبدی را می شنوند به خود آیند و بدانند که ظلم و ستم برای کسی حجیت و اعتبار نمی آورد.
*آخرین خبر از اسماعیل عبدی
روز شنبه ۳۰ اسفند ۹۹ ساعت ۱۵ مسئولین ندامتگاه مرکزی کرج از اسماعیل عبدی خواستند، همه وسایل خود را جمع آوری کرده و آماده ی انتقال شود.مسیولین زندان نگفتند که می خواهند وی را به کجا ببرند.
اسماعیل عبدی طی تماسی با خانواده ی خود،ضمن سپاسگزاری از خبراعتصاب غذای دوستانش در زندان اوین ابراز نگرانی کرد.
خاطرنشان می شود که اسماعیل عبدی که دو هفته است ، بوسیله ی نیروهای امنیتی در تب و تاب است، و بطور مرتب بین زندانهای گوناگون و کلانتری های کرج و تهران با دستبند و پا بند در رفت و آمد است، از طرف معلمان کشور و همبندیهای خود در زندان اوین پشتیبانی شده و خواهان آزادی وی هستند.
منبع اصلی خبر: کانال شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
*کانون نویسندگان ایران:بکتاش آبتین و امیرسالار داودی در اعتراض به انتقال تنبیهی زندانیان سیاسی دست به اعتصاب غذا زدند
روز گذشته ۲۸ اسفند ماه، دو تن از زندانیان سیاسی زندان اوین با انتشار اطلاعیه‌ای از شروع اعتصاب غذای خود در اعتراض به انتقال تنبیهی زندانیان سیاسی خبر دادند.
بکتاش آبتین، شاعر و عضو کانون نویسندگان ایران و امیرسالار داودی، وکیل در این اطلاعیه به “جابجایی سرکوبگرانه”ی آتنا دائمی، سپیده قلیان، مریم اکبری منفرد و اسماعیل عبدی اشاره و اعلام کرده‌اند تا زمان تحقق خواسته‌شان که پایان یافتن تنبیه و مجازات زندانیان معترض تحت عنوان انتقال است هر روز یک نفر به این اعتصاب غذا خواهد پیوست.
آبتین و داودی در پایان خواستار توجه عملی مقام‌های قضایی و اجرایی به خواست اسماعیل عبدی شده‌اند.
متن کامل اطلاعیه:
“اطلاعیه‌ی اعلام اعتصاب غذا”
گرچه انتقال زندانی از بندی به بند دیگر یا از زندانی به زندان دیگر مرسوم است، هرگاه که انتقال با انگیزه و به منظور تنبیه و آزار زندانی انجام گیرد، معنایی جز نقض آشکار و مستقیم حقوق شهروندی و انسانی فرد زندانی ندارد. “انتقال” زندانیان با این سبک و منظور شگرد و شیوه‌ی رایج در زندانهای ایران است و به ویژه با شدتی بیشتر درباره‌ی زندانیان سیاسی اعمال شده و میشود. در چند هفته‌ی اخیر انتقال چند تن از زندانیان سیاسی از زندان اوین به زندانهای مختلف بار دیگر نشان داد که جابجایی سرکوبگرانه همچنان ادامه دارد. در همین روزها آتنا دائمی از زندان اوین به زندان لاکان شهر رشت ،سپیده قلیان به زندان بوشهر و مریم اکبری منفرد به زندان سمنان منتقل شده‌اند و اسماعیل عبدی، معلم زندانی ،با اینکه نزدیک به یک هفته است تحت عنوان انتقال به زندان رجایی شهر از زندان اوین بیرون برده شده، اما هنوز در هیچ یک از زندانهای کرج پذیرش نشده است. اسماعیل عبدی ۶ سال است که در زندان به سر می‌برد و اکنون میان کلانتری‌ها و زندانهای مختلف شهر کرج گردانده میشود. پیگیری همبندیهای او نیز همواره با سد دروغ‌های مسئولان زندان مواجه شده است؛ دروغ و دروغ .
در مقابل این ستم مضاعف، گریزی از اعتراض نیست. با توجه به اینکه مقامات قضایی و دست‌اندرکاران زندان تاکنون از پاسخ به خواست ما مبنی بر روشن ساختن وضعیت اسماعیل عبدی خودداری کرده‌اند، ما دو تن از همبندان ایشان، “بکتاش آبتین و امیر سالار داودی” از ساعت ۱۸ روز ۲۷ اسفند ماه ۱۳۹۹دست به اعتصاب غذا زده‌ایم. این آغازی هشداردهنده است و تا زمانی که خواسته ما محقق نشود، در هر روز یک زندانی به این اعتصاب غذا می‌پیوندد.
در آستانه‌ی سال نو این عیدی نظام قضایی و حکومت به ما زندانیان سیاسی و خانواده‌های ماست!!
به تنبیه و مجازات زندانیان معترض تحت عنوان “انتقال” پایان دهید. این نوع انتقال‌ها بخشی از جریان تحمیل سکوت و سکون به زندانیان است. ما خواهان توجه عملی مقام‌های قضایی و اجرایی به خواست اسماعیل عبدی و پایان دادن به بلاتکلیفی سرگردانی ایذایی او هستیم.
زندان اوین بند ۸
بکتاش آبتین
امیرسالار داودی
۹۹/۱۲/۲۸
*اطلاعیه دوم اعلام اعتصاب
از آن هنگام که جناب اسماعیل عبدی با عنوان《انتقال 》به زندان رجایی شهر از اوین برده شد تا کنون مقامات و دست اندرکاران نه تنها پاسخ مناسب و در خور به همبندیانشان نمیدهند بلکه با جابه جایی های مکرر ایشان از کرج به تهران و نگهداری ایشان در کلانتری که نه تنها متناسب با شان ایشان نیست بلکه خارج از عرف《انتقال 》زندانی است ؛سبب نگرانی انجانبان و خانواده های عبدی شدند.
همان گونه که در اطلاعیه اول بیان نمودیم چنانچه این بی تفاوتی و عدم پاسخگویی صحیح ادامه داشته باشد، هر روز به تعداد اعتصاب کنندگان افزوده خواهد شد و حال ما “سینا بهشتی و مصطفی خسروی” به این جمع پیوستیم تا شاید صدای واحدمان به گوش مسئولین قضایی در زندان برسد و پاسخی در شان و نه مصداق رفع تکلیف به ما هم‌بندیان اسماعیل عبدی بدهند.
سینا بهشتی
مصطفی خسروی
زندان اوین بندهشت
۲۹اسفند۹۹
*عفوبین الملل: اسماعیل عبدی فورا و بدون قید و شرط باید آزاد شود
اسماعیل عبدی، مدافع حقوق معلمان نوروز دیگری را در زندان سپری میکند در حالی که تنها به خاطر فعالیت‌های مسالمت‌آمیز صنفی خود هدف مجازات‌های ناعادلانه مقامات ایران قرار گرفته است.
او یک زندانی عقیدتی است و فورا و بدون قید و شرط باید آزاد شود.
*اخراج تعدادی از کارگران کشت وصنعت نیشکر هفت تپه در آستانه سال نو
خبرهای منتشره در شبکه های اجتماعی حاکی از اخراج تعدادی از کارگران کشت وصنعت نیشکر هفت تپه منجمله سعید بهمنی، مهدی سجادی، سعادت نیا، سید مرتضی صنوبر محمد مسحنه، صادق مشهدی می باشد.
همین منابع از اخراج تعدادی دیگر از کارگران هفت تپه درسال جدید خبرمی دهند.
درهمین رابطه اسماعیل بخشی در توئیترش نوشت:
«زالوآزاد است وبا وقاحت وحمایت همه جانبه مسئولان،درست شب عید هشت تن از همکاران با سابقه مان را غیر قانونی اخراج کرد وکام خانواده شان را تلخ،تا سال جدید را اینگونه با دهن کجی به کارگران هفت تپه تبریک بگوید.عملی که بی پاسخ نخواهد ماند…»
*«بازنشستگان، از کار افتادگان و بازماندگان برای گرفتن خواسته های خود متحد شویم»
اسماعیل گرامی:بازنشسته، آبرو و حیثیت
از همان اوایل سال ۹۹ مسئولین وعده میدادند که همسان سازی را پیاده خواهند کرد ولی حاضر به چنین کاری نبودند. سرانجام در یک تجمع سراسری در سطح کشور، بازنشستگان، از کار افتادگان و بازماندگان در ۲۵ تیر مسئولین را مجبور کردند همسان سازی را پیاده نمایند. اما این همسان سازی شتر گاو پلنگ مورد رضایت بازنشستگان، از کار افتادگان و بازماندگان نبود، در نتیجه با تجمعات؛ مخالفتهای خود را نشان دادند و مسئولین را مجبور کردند که به اصلاح همسانسازی و اجرای مرحله دوم آن اقدام نمایند. اما دست اندر کاران بهانه آوردند که اصلاح همسان سازی تا سال دیگر طول میکشد و برای آن که جیب بازنشستگان خالی نباشد مبلغ دو میلیون تومان بعنوان علی الحساب به هر بازنشسته داده خواهد شد. هنوز چند روزی نگذشته بود که گفت شد این مبلغ به یک میلیون و دویست هزار تومان کاهش یافته است. اما در عصر روز ۲۷ اسفند وزیر کار (در مشورت با سالاری و بیات) گفت بعلت مشکلات بانکی در پایان سال، همین مبلغ هم امسال پرداخت نمیشود و در اوایل فروردین پرداخت میگردد و اینچنین بازنشستگان را مضحکه خودشان کردند. این عملکرد وزیر کار و دیگر عناصر حکومتی هرگز خلف وعده نیست و نمیتوان آنرا اتفاقی دانست بلکه این عملکرد نشان از آن دارد که آنها بازنشستگان را عده ای کودک نادان فرض میکنند که با تکه ای آب نبات میتوانند آنها را بدنبال خود بکشند. در اینجا صحبت بر سر مبلغی پول نیست که آنرا پرداخت میکنند یا نمیکنند، بلکه صحبت بر سر آبرو و حیثیت بازنشستگان است. کمتر از پنج شش ساعت از این گفته وزیر کار نگذشته بود که بازنشستگان بطور خود جوش فراخوان تجمع برای دفاع از آبرو و حیثیت خود را دادند. در حالی که وزیر کار تا ساعاتی پیش با ترفندهای مختلف میگفت که امکان پرداخت این علی الحساب وجود ندارد بنا گاه وضع تغییر کرد. مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی و مدیر بانک رفاه اعلام کردند که از ساعت ۴ صبح مبلغ مذکور به حساب بازنشستگان ریخته خواهد شد!!!!!! بی جهت نیست که بازنشستگان همیشه فریاد میزنند “فقط کف خیابون بدست میآد حقمون”. در این رابطه عده ای افراد کثیف و خائن که همواره حلقه بگوش اربابان خود هستند؛ تلاش کردند با انتشار پی در پی خبر واریز علی الحساب و عدم نیاز به تجمع، در بین بازنشستگان تفرقه بیاندازند. اما بهر حال تجمع برگذار شد. اخبار حاصله از شهرهای مختلف نشان از آن دارد که شمار افراد در تجمعات نسبت به تجمعات قبلی به دلایل ذکر شده بسیار کمتر بوده است، اما همین تجمعات کم؛ از آبرو و حیثیت بازنشستگان دفاع کردند نه مبلغی پول.
بازنشستگان، از کار افتادگان و بازماندگان برای گرفتن خواسته های خود متحد شویم.
۲۸ اسفند ۹۹
