جامعه ایران میدان نه بزرگ به حکومت اسلامی است. نه به حکومت اسلامی سابقه ای دیرینه به قدمت در قدرت بودنش دارد. نماینده نه به جمهوری اسلامی سلطنت طلب و رضا پهلوی، اپوزیسیون راست ویا فرش گرد و احزاب ناسیونالیست سازشکار در کردستان نیستند. قطعا حکومتی های اپوزیسیون رانده شده از دایره قدرت و بیت رهبری هم نیستند، اینها در چهار دهه گذشته در جبهه آری به حکومت اسلامی قرار گرفته اند.
نه به جمهوری اسلامی همواره در اشکال بسیار مختلف در جریان بوده. ساخته و اختراع سازمان و فرد معینی نیست. در بطن جامعه در رو در رویی های هر روزه در اعتصاب و تجمع و نارضایتی های توده ای ٨٨، ٩٦، ٩٧ و آبان و دی ماه ٩٨ با قامتی بلند و استوار و توده ای همواره حضور داشته. نه مردم آبان و دی ماه ٩٨ با شعار سراسری «نابود باد جکومت اسلامی» فاز نوینی از مبارزه برای سرنک.نی را رقم زد.
در یک دهه کذشته نه کارگران در اعتصابات هپکو، فولاد آهواز و نیشکر هفت تپه ، صنایع نفت و پتروشیمی و… نمایندگی شده.
جامعه ایران با رفراندوم دهم فروردین ٥٨ یکبار با رای آری یا نه روبرو شد. حدود سه هفته دیگر چهل و دو سال از رفراندوم آری یا نه( ١٠ فروردین ١٣٥٨) به حکومت اسلامی است. از آن سالها تا کنون جامعه ایران دستخوش تحولات عظیمی شده است. تحولاتی که در مقاطع معینی حکومت را در یک قدمی سرنگونی قرار داده است. رفراندوم آری یا نه به حکومت اسلامی خود آغازی بود برای به قدرت رسیدن ضد انقلاب اسلامی. شروع دوره و آغاز شرایط سیاسی ــ اجتماعی نوینی است که جامعه ایران رژیم اسلامی توتالیتر و ضد انقلاب اسلامی را تجربه می کرد .
آری یا نه به حکومت اسلامی خود داستان جالبی بود. در سال ١٣٥٨ جمعیت ایران ٣٥ میلیون گزارش شده بود. کیهان اعلام کرده بود که ١٨ میلیون تعرفه رای را برای دهم فروردین منتشر کرده اند. چند روز مانده به دهم فروردین تعداد رای های منتشر شده به ٢٤ میلیون رسید. در سال ١٣٥٨ــ ١٤ میلیون و ٢٠٠ هزار نفر زیر ١٦ سال و یک میلیون نفر پیر و بالای ٧٠ سال بودند. جستجو کنید این حدیث را و حقه بازی بازی با رای ها و اری به حکومت فاشیستی اسلامی را!
ضد انقلاب اسلامی با “رفراندوم” آری یا نه در دهم فروردین ماه ٥٨ عملا رای دموکراتیک و آزاد از مردم را سلب کرد. از این تاریخ جامعه ایران وارد جدالی عمیقا سیاسی و مبارزاتی برای دفاع از رای آزاد حق شهروندی شد. جدال سیاسی از آن مقطع تاریخی تا کنون بر محور مبارزات اعتراضی رقم خورد. اگر مردم از حق رای (نه) در دهم فروردین ٥٨ بازماندند، اما به سرنوشت محتوم و تسلیم شدن آنها منجر نشد. مردم تسلیم نشدند و سکوت نکردند. . در چهار دهه گذشته صحنه اجتماعی جامعه جدال دائمی و آشکار مبارزه سیاسی ـ طبقاتی و اجتماعی علیه حکومت اسلامی جنایتکار بوده است.
نه به حکومت اسلامی در عرصه های اجتماعی و توسط طبقات اجتماعی کارگران، زنان، معلمان، پرستاران، دانشجویان و توده های وسیع زحمتکشانی ادامه دارد که علیه بیکاری، فقر و پرداخت نشدن حقوق هایشان، علیه سنگسار، اعدام، تبعیض جنسیتی، کودک آزاری و… ایستاده اند. مردم در جنگی دائمی و پیگیر سنگر بندی کرده اند.
کارگران در چهار دهه گذشته نماینده نه به قوانین ضد کارگری حکومت اسلامی بوده اند. با به قدرت رسیدن ضد انقلاب اسلامی بزرگترین نه با مخالفت کارگران علیه قانون کار اسلامی استارت زده شد. مبارزات پیگیرانه و فریاد اعتراض به حقوقهای زیر خط فقر، خواستهای اعتراضی بازنشستگان از قبیل (:” بازنشسته بیداراست، از تبعیض بیزار است”، ” نه تهدید نه سرکوب هرگز اثر ندارد”، ” کشور ما رو گنجه، بازنشسته به رنجه”، “زندانی کارگری آزاد باید گردد”، “حقوق ما ریالیه، هزینه ها دلاریه”، “زحمتکشان دیروز، معترضان امروز”، “خواسته ما همینه ، زندگی بهینه”، “حقوقهای نجومی، فلاکت عمومی”، ” اینهمه بیعدالتی، هرگز ندیده ملتی”، ” حقوق ۳برابر زیر خط فقر نمیخوایم”، ” مجلس دولت بس است فریب ملت”، ” دولت ورشکسته، دشمن بازنشسته”، ” بیمه های تکمیلی، دزدان سر گردنه”، ” تامین اجتماعی خجالت خجالت”، “ظلم و ستم کافیه سفره ما خالیه”، “ما همه با هم هستیم”، “گرانی، تورم، بلای جان مردم”، ” صندوق بازنشسته غارت دزدان گشته”، “فقط کف خیابون، به دست میاد حقمون”. نه بزرگ به حکومت اسلامی است. این فریادها و شعارها خواستهایی هستند که در چند سال گذشته به مناسبتهای مختلف در اعتراضات کارگران، معلمان و بازنشستگان بدست گرفته شده است. شعارهای آزادی خواهانه نه به حکومت اسلامی در کف خیابان را نمایندگی میکند. عمیق است و به شعار و خواست جامعه در سطح میلیونی تبدیل شده است. کارگر را در قامت رهبر جامعه قرار داده است.
جامعه ایران امروز با کارزارهای مبارزانی که خود نمادی از (نه) تعمیق شده به حکومت اسلامی است تعریف و دیده میشود. «کارزار حمایت از دستگیر شدگان آبان و دی ماه ۹۸، کارزار علیه طرح جمع آوری کودکان، کارزار علیه امنیتی کردن مبارزات، کارزار علیه بیدادگاههای حکومت و دستگاه قضایی، کارزار برای تحصیل رایگان، کارزار بازنشستگان برای درمان رایگان ، کارزار دفاع از فعالین حقوق زنان در بند، کارزار دفاع از کارگران و معلمان ، کارزار حمایت از کولبران، کارزار حمایت از دستفروشان، کارزار حفاظت از محیط زیست، کارزار برای آزادی فعالان محیط زیست، و کارزار دادخواهی خانواده هایی که عزیزانشان را اعدام کرده اند. کارزار خانواده های جانباختگان پرواز PS752″ »
چهار دهه مبارزه و نه مردم به جمهوری اسلامی یک دستاورد عظیم سوسیالیستی و کمونیستی جامعه است .
رضا پهلوی و حسن شریعتمداری و مهتدی، اکثریت و توده ای توانایی تصرف این نه عمیقا اجتماعی را ندارند.
حزب کمونیست کارگری ایران بسهم خود تلاش میکند نماینده نه مردم به جمهوری اسلامی باشد. از تمام قدرت و امکانات از میدیای اجتماعی از کانال جدید و با اتکا به مردم و جامعه نه به جمهوری اسلامی را با قدرت مردم و جامعه با سرنگونی حکومت اسلامی و با بدست قدرت سیاسی و انقلاب سوسیالیستی هدایت کند.
