فراخوان حزب حکمتیست
علیه زن کُشی و زن آزاران مُتحد و قاطع عمل کنیم!
جامعه ایران صحنه پدیده های متناقض است؛ از سوئی بزرگترین خیزش انقلابی زنانه در آن عروج میکند و از سوی دیگر با رواج روزافزون “زن کُشی” روبروست. واضح است ایندو یک وزن ندارند، در یک سطح و یک موقعیت هم نیستند. اولی، یعنی خواست آزادی و برابری زن و مرد و نفی حجاب اسلامی و آپارتاید جنسی، جنبشی ریشه دار علیه وضع موجود و رژیم اسلامی است. دومی، یعنی زن کُشی و زن آزاری، با اتکا به قانون و دین اسلام و تبلیغات مذهبی ضد زن، از رانت و سوبسید حکومتِ حافظِ مردسالاری بهره میجوید. اولی، به آینده تعلق دارد و جنبشی برای دفن رژیم اسلامی و یک تاریخ طولانی ضدیت با زن است. دومی، به گذشته تعلق دارد، در مقابل موج قدرتمند تغییر مقاومت میکند، دست و پا میزند و در پناه قانون اسلامی جنایت میکند.
قتل و آزار سیستماتیکِ زنان، اساساً حکومتی است اما فرهنگ ضد زن و مردسالاری و مقاومت در مقابل آزادی زن لایه ای ضخیم از جهالتِ تاریخ بشر را حمل میکند. در این اوضاع است که زن کشی در ایران به بهانه های مختلف اوج گرفته است؛ از سربریدن دختر توسط پدر تا کاردآجین کردن توسط خانواده و همسر و برادر، از بهانه دفاع از “ناموس” و “شرف” تا نارضایتی از غذا و بگومگوی خانوادگی، از تعرض خیابانی سرکوبگران حکومتی به زنان و قتل و تجاوز در زندان تا زورگیری و تعرض اوباش و لمپن ها، از کارخانه تا خانه و خیابان؛ زن قربانی نظم و قوانین ضد زن است. پدیده زن کشی و رشد سرطانی آن بدون پیشینه نیست و در متن این اوضاع صورت میگیرد.
برای تخفیف و رفع این معضل مهم اجتماعی، انتظار از دولت و نهادهای حکومت اسلامی، توقع از مُسببین و عاملان آپارتاید و زن ستیزی توهمی مُهلک است. مقابله با زن آزاری و زن کُشی را به سرنگونی حکومت و استقرار نظامی بهتر موکول کردن، نیز رفع تکلیف از امر روز و رها کردن زنان در منگنه زن کشی و زن آزاری است. با منطق “همه یا هیچ” نمیتوان سراغ هیچ مسئله ای رفت. راه چاره اِعمال قدرتِ مستقیم و سنگربندی عملی در مقابل این توحش است. باید پایه های جامعه آزاد و تحققِ امنیتِ اجتماعی زنان را از همین امروز و در متن مبارزه جاری برای نفی اوضاع کنونی بنا نهاد و تحکیم کرد. باید علیه زن کُشی و زن آزاری صفی محکم ایجاد کرد و عمل زن کُشی و شکنجه و آزار زنان را با عملِ انقلابی پاسخ داد. نباید گذاشت به نام ما، به نام مردان، به نام فرهنگ، کثیف ترین و شنیع ترین و ارتجاعی ترین اَعمال علیه زنان صورت گیرد. نباید اجازه داد زن کشان و زن آزاران در پناه قانون اسلام و حمایت آخوند و فرهنگ واپسگرا راست راست راه بروند و به ریش مبارزه برای آزادی و برابری زن و مرد بخندند. باید همین امروز، دستانی را که مبادرت به کشتن زن میکند شکست. باید همین امروز ارتجاع ضد زن را در هر قلمرو نبرد اجتماعی عقب راند.
فراخوان حزب کمونیست کارگری – حکمتیست به زنان و مردان انقلابی، به کمونیست ها، به آزادیخواهان و برابری طلبان، به همه کسانی که مردسالاری و زن آزاری و زن کُشی را دون شأن خود میدانند؛ اینست که با ابتکارات مختلف در مقابل این موج ارتجاعی سدی محکم ایجاد کنیم، متحد و قاطع عمل کنیم، سلولهای دفاع از امنیت زنان ایجاد کنیم، زن کش ها و زن آزاران را گوشمالی دهیم و مجازات کنیم. هیچ زنی نباید احساس تنهائی کند، جامعه نباید این توحش و حقارتِ عمومی را تحت عنوان “فرهنگ و ناموس” بپذیرد، هیچ زن آزار و زن کشی نباید احساس امنیت کند. وقت آنست یک گام فراتر برویم و برای امنیت زنان در محل کار و زندگی و مدرسه و دانشگاه و خیابان اقدامی عملی در دستور بگذاریم.
جنبش آزادیخواهانه نمیتواند و نباید این وضعیت را تحمل کند. زن کُشی به عَهدِ عتیق تعلق دارد و باید دفن شود. زن کشان باید بدانند که در مقابلِ عدالتِ انقلابی نخواهند جَست. زن آزاری و تعرض فیزیکی و جانی به زن از نظر ما سنگین ترین جرم تلقی میشود.
دست زن کشان از زندگی زنان کوتاه!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
١ اسفند ١٤٠٣- ١٩ فوریه ٢٠٢٥
